เรากับแฟนคบกันมาเกือบ 3 ปี แต่ก็เลิกกันเพราะตอนนั้นไม่เข้าใจกัน เขาก็ไปมีคนอื่น แล้วพอเขาเลิกกับแฟนคนนั้นเขาก็กลับมาหาเราบอกว่าจะไปทำงานงานและอยู่ด้วย สุดท้ายเรากับแฟนก็เลิกกัน แต่เราก็พักอยู่ใกล้ๆกัน ต่างคนต่างแยกไป เขาได้เจอคนใหม่ ส่วนเราก็ไม่มีใคร แต่ทุกครั้งที่เขาไปเจอคนใหม่แล้วโดนทำให้เสียใจ เขาก็กลับมาหาเรา แล้วเราก็คอยปลอบใจมาตลอด เขาบ่นให้เราฟังว่าเขาคิดถึงคนๆนึงที่ไม่ใช่เรา แต่เราเป็นฝ่ายรอเขาตลอดและตลอดเราจะรอเขาเป็นคนเข้าหาเราก่อน เพราะเราไม่รู้ว่าถ้าเราต้องการเขา แล้วกลัวเขาไม่ว่างหรือไม่สะดวก ส่วนเขาคอยโทรหา ชวนไปหาอะไรกิน หรือกระทั่งชวนไปนอนด้วยกัน ความรู้สึกเหมือนตอนกลับไปคบกันแต่ก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรกัน แต่พอนานๆไปเขาก็เริ่มไม่สนใจเรา แต่พอเขากลับมาคุยเราก็ดีใจสุดๆ จนคิดว่าเป็นแบบนี้มันก็ดี จนมาวันหนึ่งเราไปเจอผู้ชายอยู่ที่ห้องเขา ตอนนั้นเราตัวชาหน้าชาไปหมด เราก็ไม่เข้าใจว่าแล้วที่ผ่านมาระหว่างเรามันคืออะไร ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ แล้วเราคืออะไรในสายตาเขา เราเรียกเขามาคุย เขาบอกว่าเขาไม่ใช่คนเดิมอีกแล้วและเขาก็มีสิทธิ์ที่จะมีคนอื่นได้ เราบอกเขาไปว่าไม่อยากจะทำดีเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว เลยบอกเขาไปแบบนั้น แต่จนถึงตอนนี้เราก็ยังรู้สึกเหงา แต่เขาก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว / จนถึงวันนี้เรายังทบทวนสิ่งที่ตัวเองทำตลอดว่าเราทำเกินไปรึเปล่า หรือเราควรเป็นสิ่งที่เรียกว่าคนฆ่าเวลาหรือที่พักใจหรอ แต่อีกใจก็คิดว่าเราเป็นแฟนเขาทำไมเราต้องกลับไปเป็นแบบนั้นด้วย