ผมหยุดตั้งแต่วันที่ 10 มกราคม ที่ผ่านมา  ท่านใดที่อยากเลิกตามข้าพเจ้ามา ไม่มีอะไรมาเริ่มต้นที่มีอะไรเหลือก็ทิ้งไปเสีย อย่าไปเสียดาย
- วันแรกตื่นมาจากที่เคยดื่มกาแฟยามเช้าแล้วตบท้ายด้วยบุหรี่ซักมวน...มันฟินเวอร์ ก็เปลี่ยนเป็นงดกาแฟ หรือไปเอาลิโพมาดื่มแทนถ้าง่วงมาก
ช่วงเช้าถึงบ่ายสองยังปรกติ หลังจากนั้นเริ่มกระสับกระส่าย เตรียมตัวล้างหน้า เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวได้เลย ตกเย็นนี่สิลำบาก ปรกติต้องดื่มเหล้าด้วยวันนี้ไม่มี เลยต้องรีบกลับบ้านกินข้าวแล้วอาบน้ำ เปิดทีวี หาขนมหรืออะไรเตรียมยัดปากได้เลย ประมาณสักทุ่มสองทุ่มตัวจะเย็น ...ผมเอาคลอเฟรินามีน กิน 1 เม็ดเพื่อให้หลับคาทีวี...ผ่านไปได้วันแรก
- วันที่สอง ตื่นมาทำตัวเหมือนวันแรก ใครอยากกินอะไรเวลาอยากสูบก็เตรียมไว้ได้เลย วันนี้ผมซัดยาพาราไปสองเม็ด  เพราะผมกินยาพาราแล้วจะไม่อยากสูบ
- วันที่สาม เสลดใส ๆ เหนียว ๆ เริ่มพันลำคอ วันนี้ล่ะทรมานแต่ทนได้ ผ่านมาสองวันแล้วต้องมีวันที่สามสิวะ เตรียมกระดาษซับน้ำมูกได้เลยวันนี้
- วันที่สี่ ยังคงอยากอยู่แต่มาเป็นพัก ๆ สมองเริ่มฟุ้งซ่าน เสลดยังคงที่ ไอบ้างประปรายเพราะปอดเรียกร้องควัน สามวันนี่เขาว่านิโคตินหมดจากร่างกายแล้ว
- วันที่ห้า เสลดยังคงอยู่เป็นเพื่อนอารณ์หงุดหงิดเริ่มลดลง เริ่มชิว ๆ
ปล.ผมเคยเลิกมารอบนึงแล้วเมื่อ 4 ปีก่อน แต่มาสูบเมื่อต้นปี 57 ถึงต้นปี 58 เพราะปัญหาหัวใจ อิอิ แต่คราวนั้นไม่ได้เลิกสุรา
ผมผ่านมาได้อาทิตย์กว่าคงรอดแล้วครับ เป็นกำลังใจทุกท่านที่ต้องการเลิกบุหรี่ หากท่านใดคิดว่ายาก ผมนี่ยากกว่า ดื่มเหล้าวันละเกือบกลม(ไม่หงษ์ทองผ่องอำไพก็เรด Import) วันไหนไม่ได้ดื่มเหมือนจะตายเอาให้ได้ หงุดหงิด ต้องหาซดมั่งล่ะ หรือไม่ก็ต้องเบียร์สองกระป๋องเป็นอย่างต่ำ ไม่งั้นชีวิตจะหาไม่

ถามว่า ทำไมผมถึงหักดิบได้ทั้ง 2 อย่าง มันอยู่ที่ใจครับส่วนอาการอยากนั้นมันมาจากร่างกาย ขอให้ฝืนมันสัก 4 วันให้ได้คุณรอดแล้ว ขอแค่ 4 วันเริ่มต้น หลังจากนั้นชีวิตจะง่ายขึ้น ...

อีกอย่าง ในขณะที่เลิกบุหรี่ใหม่อย่าทะเล่อไปออกกำลังกาย เหนื่อยไวเดี๋ยวร่วงเอา รอไปสักเดือนสองเดือนก่อน