ผมต้องขับรถผ่านแยกนี้มา 3-4 ปีแล้ว เห็นป้าเดินขายพวงมาลัยมาตลอด
จริงๆ ไม่ได้อยากได้พวงมาลัย แต่สงสารเลยคิดว่าเอาหนะ 20 บาทเอง
ทีแรกก็ซื้อพวงมาลัยแกประจำ ผ่านมาอีกพักก็ไม่อยากซื้อ เพราะรู้สึกว่า
การซื้อไม่ได้เป็นการช่วยอะไร แถมสนับสนุนให้คนมาเดินของตามสี่แยก
น่ารำคาญและอันตราย



ผ่านไปเป็นก็นึกสงสารอีก เพราะเห็นแกเดินขายอย่างนี้หลายปีแล้ว ใจนึกว่าน่าจะ
มีขายอย่างอื่นด้วย เพราะคิดว่าสมัยนี้ใครจะซื้อพวงมาลัยกัน นอกจากจะนึกสงสารแก
แล้วซื้อ



เลยไปคิดโปรเจคซะใหญ่โต คิดแทนแกว่าน่าจะขายอย่างอื่นด้วย อย่างน้อย
มียาอม ยาอม ยาหม่องก็น่าจะทำให้คนสนใจซื้ออะไรคิดมาได้บ้าง ดีกว่าเดิน
ขายแต่พวงมาลัย อย่างผมนี่ ก็ไม่รู่จะซื้อไปทำไม ซื้อมาแล้วก็โยนไว้หลังเบาะ
กลับถึงบ้านก็โยนทิ้ง ถ้ามียาอม ยาหม่องก็น่าจะเอามาใช้ประโยชน์ได้บ้าง




จึงไปซื้อมาเลยครับ กะจะยกให้แกเอาไปขาย แล้วนึกว่า เออ.....แล้วแกจะเดินขายยังไง
เลยคิดถึงอันนี้ขึ้นมาครับ



เห็นขายอยู่อันละไม่กี่สิบบาท คิดภาพว่าให้ป้าเอาสินค้าใส่ในช่องพวกนี้ แล้วเดินขาย
ไปพร้อมกับพวงมาลัยก็น่าจะเวิร์คอยู่



นึกภาพป้าเดินหิ้วอันนี้ไปพร้อมกับพวงมาลัยก็น่าจะแจ่มไปเลย อย่างน้อยผมก็คนนึงละ
ที่จะซื้อยาอมรึยาดมมานั่งดมเล่นตอนรถติดๆ



เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เตรียมเอามาให้ป้า ตอนนั้นวันที่ 25 ธันวาพอดี คิดว่า
จะให้แกเป็น merry chrismas แต่ป้าไม่ได้มาขายของครับ และป้าก็ไม่มาอีกเลยจน
ผ่านปีใหม่ไปแล้ว ของที่เตรียมไว้ให้แกก็ทิ้งไว้ในรถนั่นแหละครับ กะว่าวันไหนขับผ่าน
และเจอแกก็จะยกให้



ปรากฎว่ามีอยู่วันนึงเอารถไปล้างครับ ก่อนเอาไปล้างข้าวของทั้งหลายเลยหยิบเอาวาง
ไว้ที่บ้านก่อน แผงขายยาดมยาอมเลยเอาออกมาด้วย หลังจากล้างเสร็จก็ลืมหยิบใส่รถ
เย็นนั้นขับมาที่แยกนี้ มาเจอป้าพอดีเลยครับ

รถติดไฟแดงพอดี เลยยื่นเงินออกไป 20 บาท แกเดินเอาพวงมาลัยมาให้ ผมเลยบอกไป
ว่า ผมมียาอมยาดม การะบูน จะยกให้ป้าฟรีๆ เอามาเดินขายนะ จะได้ได้เงินเยอะๆ นะป้า
แกยิ้มดีใจครับ ท่าทางดีใจมาก รับเงินยี่สิบจากผมแล้วก็ล้วงกระเป๋าเก็บเงินลงไปพร้อม
กับบอกว่า "ไม่เป็นไร ไม่เอา" พูดเสร็จก็เดินจากไป


วันรุ่งขึ้นผมเลยเอาของพวกนั้นมาแจกลูกค้าของผมเลยครับ เลือกกันไปคนละชิ้นคนละแบบ
ผมเลยอยากรู้ว่าท่านๆ มีความคิดเห็นยังงไครับ