จากกระทู้ลิงค์ข้างล่าง   และมีบางประเด็นที่ลืมโพสต์ถึง และกระทู้ยาวมากแล้ว

http://ppantip.com/topic/33132550

ก็ขอแยกมาตั้งกระทู้เพิ่มเติมต่างหาก

มานั่งนึกเพิ่มเติม  
มีอะไรอีก  ที่ทำให้ผมสามารถนั่งดูราคาหุ้นในพอร์ต  ได้เกือบทุกวันทำการ
จนมีราคาเพิ่มมากกว่าหนึ่งเท่า  ไปจนถึงสิบเท่า ?

ขอเพิ่มเติมดังนี้ครับ

๑  ผมไม่เคยตั้งเป้าหมายราคาหุ้นที่ถือในพอร์ต

ใครไม่เชื่อ  ลองไล่อ่านกระทู้ที่เคยตั้ง เคยออกความเห็นดูได้เลย
พอไม่เคยตั้งเป้าราคาหุ้นในพอร์ตเอาไว้   
ก็เท่ากับเราสามารถอยู่กับปัจจุบันของราคาหุ้นได้
โดยไม่รู้สึกว่า มีแรงกดดันต้องให้ขาย  ทั้งๆที่เราเชื่อว่ายังมีแต้มต่อเหลือให้ถือได้
คงบอกได้ว่า  ผมจะอยู่กับปัจจุบันของราคาหุ้น  
และในอนาคต  ก็จะอยู่กับปัจจุบันของราคาหุ้นในตอนนั้น ซึ่งก็จะกลายเป็นปัจจุบันแล้วเช่นกัน

๒  ไม่มีเป้าหมายด้านราคาหุ้น แต่มีเป้าหมายด้านยีลด์ปันผลที่ได้จากหุ้น

ว่าต้องสูงกว่าดอกเบี้ยเงินฝากที่ดีที่สุดของของธนาคาร ในระยะเวลาเท่าๆกัน  นั่นคือ หนึ่งปีเป็นหลัก

ซึ่งมันเป็นเป้าหมาย ที่น่าจะทำได้ง่ายๆ
เพราะเราคาดหวังผลตอบแทนจากเจ้ามือตัวจริง มากกว่าเจ้ามือแด็กส์ด่วน

ถ้าราคาหุ้นขยับขึ้น  พร้อมกับบริษัทจ่ายปันผลเพิ่ม
เท่ากับเราได้ยีลด์ปันเผลเท่าเดิม

เช่นซื้อ  sithai ตอน ๕ บาท (พาร์สิบบาท) ได้เงินปัน  ๓๕  สตางค์  ต่อหุ้น เท่ากับยีลด์ ๗ เปอร์เซนต์
มากกว่าดอกเบี้ยเงินฝากธนาคารมากกว่า ๒ เท่า ก็ถือไปเรื่อยๆ

ถือจนราคาหุ้นขยับขึ้นมากๆ  ยีลด์ลดฮวบ แม้จะจ่ายปันผลเพิ่มเกือบสามเท่า  
ก็ต้องลดแรงกดดันตัวเอง  ด้วยการขายหุ้น เอาทุนคืนออกมาให้หมด (บวกกำไรส่วนเกินทุนจำนวนหนึ่ง)

จากห้าแสนหุ้น(พาร์สิบบาท)  ตอนนี้เลยเหลือจากขายคลายเครียดเรโช ไปที่ ๒๓ บาทที่พาร์สิบบาท เมื่อสองปีกอ่น
จำนวน ๓ ล้านหุ้น(พาร์หนึ่งบาท)

ที่เหลือก็ถือต่อ  โดยไม่รู้สึกว่ามีแรงกดดัน ไม่ว่าจากเงินมายาของราคาหุ้น จากยีลด์ปันผล หรือผลประกอบการ
ถ้าผลประกอบการยังมีโอกาสโตได้อีก ก็ถือ  
ถ้าราคาหุ้นโตเกินผลประกอบการมากๆ ก็ขาย

ไอเฟคก็ได้ขายเอาทุนตัวเองออกมาจนหมดแล้ว
เลยไม่มีแรงกดดัน ให้ต้องขายหุ้นที่เหลือ  
ได้แต่รอวันขายให้ได้ราคาที่เราพอใจเท่านั้น

ไอเฟคในตอนนี้
ผมไม่ได้ตามดูเจ้ามือตัวจริงแล้ว   นั่งดูการกระทำของเจ้ามือแด็กส์ด่วนกระทำกับราคาหุ้นไปเรื่อยๆ
ถ้าไม่มีการต่อยอด ดัดแปลงประยุกต์ให้วิธีการของเรา
ยังเกาะติดแค่รูปแบบเดิมๆ เรื่องแต้มต่อ  ก็ต้องขายทิ้งไปนานแล้ว

ที่ผมจะทำสม่ำเสมอคือ  นั่งดูราคาหุ้น บริหารสุขภาพจิตตัวเองไปเรื่อยๆ
แล้วถือรอขายเท่าที่เรามีความพอใจ  
ไม่ใช่รอขายให้มันได้ราคาที่เราต้องการ โดยไม่มีเหตุผลอะไรรองรับ

เราพอใจเท่าที่ได้  กับเราต้องการอยากจะได้  
สำหรับผม มันไม่เหมือนกันครับ
เกาะติดกับพอใจเท่าที่ได้  เลยนั่งดูเงินมายา วิ่งขึ้น วิ่งลง ได้แบบไม่ต้องดูไป นั่งกัดเล็บไป

๓ ลักษณะทางอุปนิสัยของแต่ละคนไม่เหมือนกัน

ไม่ว่าอุปนิสัยนั้นจะเป็นผลดีหรือผลเสียในการซือขายหุ้น
ถ้าใครทำฝืนอุปนิสัยตัวเอง  จะเครียดมากกว่าทำตามอุปนิสัยของตัวเอง

คนที่เป็นนักลงทุนแบบไฟทเตอร์ หรือมวยบุก จะเน้นที่เป้าหมายให้พุ่งชน
แล้วพยายามทำทุกอย่าง ให้ถึงเป้าหมายให้ได้
ในเวลาและปริมาณเงินที่ตัวเองกำหนด

ส่วนคนที่เป็นนักลงทุนแบบบ๊อกเซอร์ หรือมวยตั้งรับ  จะไม่เน้นที่เป้าหมาย หรือไม่มีเป้าหมายให้พุ่งชน
เน้นที่การเดินทางไปเรื่อยๆ   แวะกินกาแฟ แวะชมดอกไม้ไปตามรายทาง
ทำได้แค่แย็บๆแล้วถอยวน ชกเก็บคะแนนไปเรื่อย ๆ  รอผลลัพธ์การรวมคะแนนตอนครบยก  
หรือโอกาสทองดันเข้ามา  ก็โป้งเดียวจอดได้เหมือนกัน   ฮาฮา

คงไม่ต้องบอกว่า  อุปนิสัยของผม เป็นมวยบุกหรือมวยตั้งรับ

คร่าวๆ เพิ่มเติม ก็มีประมาณนี้ครับ  
ใครมีอุปนิสัยแบบมวยตั้งรับ  ลองพิจารณาดู
ส่วนพวกมวยบุก  ก็ต้องหาแนวทางแบบมวยบุกกันเอาเองครับ

มีอุปนิสัยแบบมวยบุก  แล้วดันไปเป็นมวยตั้งรับ
ไม่เครียดหนัก  ก็เจ๊ง  เพราะทำตามไม่ได้
มีอุปนิสัยแบบมวยตั้งรับ  แล้วดันไปเป็นมวยบุก
เพราะอยากจะเอาชนะแบบโป้งเดียวจอด
ก็จะเครียดหนัก  เพราะไอ้โป้งเดียวจอด  มันไม่ยักจะมาซักที
แถมเจอเจ้ามือแด็กส์ด่วน สวนหมัดต้มตุ๋นมาทีเดียว สลบคาเวทีหุ้น