เดี๋ยวก็ยึดมั่นในระบบรัฐสภา
เดี๋ยวก็ยึดมั่นบนท้องถนน

เดี๋ยวก็เป็น “พันธมิตรฯ”
เดี๋ยวก็เป็น “กปปส.”

เดี๋ยวก็จะเอา “การเมืองใหม่”
เดี๋ยวก็จะเอา “สภาประชาชน”

เดี๋ยวก็เป็น สว.จากการลากตั้ง
เดี๋ยวก็เป็น สนช. จากการสรรหา

เดี๋ยวก็เป็นแกนนำชัดดาวน์กรุงเทพ
เดี๋ยวก็เป็นประธาน สปช.

เดี๋ยวก็เป็นประชาธิปไตยแบบไทยๆ
เดี๋ยวก็เป็นประชาธิปไตยสมบูรณ์แบบ

เดี๋ยวก็จะเอานายกฯจากการเลือกตั้ง
เดี๋ยวก็จะเอานายกฯจากการแต่งตั้ง

เดี๋ยวก็จะเอาพรรคการเมืองเข้มแข็ง
เดี๋ยวก็จะเอาพรรคการเมืองอ่อนแอ

เดี๋ยวก็เป็นประชานิยม
เดี๋ยวก็เป็นกระตุ้นเศรษฐกิจ

เดี๋ยวก็ต้องลดอำนาจองค์กรอิสระ
เดี๋ยวก็เพิ่มอำนาจองค์กรอิสระ

เดี๋ยวก็ “และ” กับ “หรือ”มีความหมายเดียวกัน
เดี๋ยวก็เขียนกฎหมายผ่านช่องทางอื่นได้

เดี๋ยวก็ต้องการ สว.แต่งตั้งครึ่งเดียว
เดี๋ยวก็ต้องการ สว.แต่งตั้งทั้งหมด

เดี๋ยวก็ต้องการเลือกตั้งแบบพวงใหญ่
เดี๋ยวก็ต้องการเลือกตั้งแบบพวงเล็ก

เดี๋ยวก็ซื้อเสียง
เดี๋ยวก็กติกาไม่เป็นธรรม

เดี๋ยวก็แก้รัฐธรรมนูญไม่ได้
เดี๋ยวก็ร่างรัฐธรรมนูญทั้งฉบับ

เดี๋ยวก็นิรโทษกรรมลักหลับ
เดี๋ยวก็นิรโทษกรรมปรองดอง

เดี๋ยวก็สมานฉันท์
เดี๋ยวก็ไล่ล่า

เดี๋ยวก็ “ปฏิรูปประเทศ”
เดี๋ยวก็ “เสียของ”

เดี๋ยวก็ทำตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย
เดี๋ยวก็ทำตามจารีตประเพณี

เดี๋ยวก็ผิดกฎหมาย
เดี๋ยวก็ผิดจริยธรรม

เดี๋ยวก็ “เชื่อได้ว่า”
เดี๋ยวก็ “ส่อว่า”

เดี๋ยวก็ต้องการให้แข่งกันที่นโยบาย
เดี๋ยวก็ไม่ต้องการให้หาเสียง

เดี๋ยวก็เป็นนักการเมือง
เดี๋ยวก็เป็นนักพัฒนาประชาธิปไตย

เดี๋ยวก็ปฏิรูปเสร็จในหนึ่งปี
เดี๋ยวก็ปฏิรูปจะเสร็จในสี่ปี

เดี๋ยวก็ไม่มีใบสั่ง
เดี๋ยวก็ตามใจแป๊ะ

และสุดท้าย เดี๋ยว พ่ายแพ้การเลือกตั้งอีก
แล้วเดี๋ยวก็ย้อนกลับมาเริ่มต้นจากบรรทัดแรกกันใหม่