ปกติแม่เราจะไปช่วยน้าขายของที่สำโรงทุกวัน ต้องตื่นตี 3 ไปถึงโน่นก็ราวๆ ตี4-ตี5
แม่ไปแบบนี้ทุกวันแทบไม่ได้หยุด จะหยุดก็ต่อเมื่อที่บ้านจะไปธุระกันเท่านั้น
เราเคยบอกแม่ไปแล้วว่า แม่ไม่ต้องไปแล้วเพราะไปกลับมาแม่ฟกช้ำดำเขียวมาทุกวัน
เราเห็นก็เป็นห่วง แต่แม่ก็ยังดื้อจะไปช่วยขาย เรารู้ว่าแม่รักพี่น้อง ชอบช่วยเหลือ
แต่ตอนนี้แม่อายุ 50 กว่าแล้ว ถึงยังเดินเหินได้สะดวก แต่ถ้าล้มหรือเป็นอะไรขึ้นมาเราก็กลัว
           วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่แม่จะไปขายของ ม่ะกี้แม่ไลน์หาเราบอกว่า แม่ลาออกจากการขายของแล้ว
เราเห็นก็รู้ทันทีว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เราเคยไปช่วยน้าขายของตอน ม.3-4-5-6 ตอนปิดเทอม คือเป็นอะไรที่กดดัน ไม่มีความสุข ไม่สนุก
ไม่อยากไป แต่ก็ต้องไป เพราะแม่บอกให้ไปช่วยน้าหน่อยน้าไม่มีคนช่วย เราก็ไป สรุปคือน้าขี้บ่น ด่าเก่ง ไม่สนใจแล้วว่า
คนที่ถูกด่าจะเป็นญาติฝ่ายไหน ด่าลั่นตลาด เราไม่ชอบเลย เกลียดมากนิสัยแบบนี้
           เราก็ถามแม่ว่ามีอะไร แม่บอกน้าบ่น เรารู้อยู่แล้วว่าน้าเป็นคนด่าแรงเลิกงานไปเด่วค่อยคุยกัน


แม่เราเป็นคนขี้เบื่อ อยู่บ้านเฉยๆแกเคยบอกว่าเหงาต้องหาไรทำ เราเลยอยากถามเพื่อนๆว่าจะหาไรให้แม่ทำอยู่ที่บ้าน
ชิลล์ๆแม่จะได้ไม่เหงา