พอดีว่ายายเป็นคนที่เหมือนจะขี้หลงขี้ลืมน่ะค่ะ อย่างเช่นเวลาให้กินยา ก็จะบอกว่ากินไปแล้ว
แล้วก็จะนั่งด่านั่งแช่งคนที่เอายาให้กิน เหมือนกลัวว่าลูกหลานจะเอายาที่กินแล้วตายให้กิน
พอดึกๆ ด้วยความที่ยายไม่ค่อยยอมกินยา ตกดึกเข้าก็จะร้องโอดโอยว่าเป็นนั่นเป็นนี่
กลางคืนที่บ้านก็แทบจะไม่ได้นอนกันเลยค่ะ แล้ววันไหนถ้าไม่มีคนมาหาที่บ้าน
ยายก็จะบ่นตลอดว่าไม่มีเงินไปซื้อนั่นซื้อนี่กิน มันเอาเงินกูไปหมด(หมายถึงน้านะคะ)
แม่กับพี่สาวก็เลยบอกว่า แล้วแม่จะเอาไปใช้อะไร เดินออกจากบ้านยังจะเดินไม่ไหวเลย
ข้าวก็มีให้กินตลอด อยากกินอะไรก็หาให้ พอพูดไปแบบนี้ ยายก็จะสวนกลับมาทันทีว่า
ใครหาให้กูกิน กูหาของกูกินเองตลอด ข้าวกูก็ลงไปซื้อเอง พวกไม่เคยซื้ออะไรให้กูกินเลย
พอเป็นแบบนี้แม่กับพี่สาวเลยไม่พูด พอไม่พูด ช่วงเช้าตื่นมาซักประมาณ ตี 5
ยายก็จะนอนบ่น นอนด่า นอนแช่ง ขอให้พวกชิพหายวายวอด ตายโหงตายห่า ใน 3 วัน
แช่งทุกวันๆ จนตอนนี้แม่กับพี่สาวทนไม่ไหว พี่สาวนี่โมโหถึงขนาดสวนกลับตลอด
เหนื่อยๆ จากทำงานกลับมากัน ตกกลางคืนก็หลับไม่สนิทกัน เช้ามาก็โดนแช่ง
ตอนนี้ที่บ้านไม่รู้จะทำยังไงกันแล้วค่ะ เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่ยายมาอยู่ด้วย
น้าชายกับน้าสะใภ้ก็พาลูกย้ายออกจากบ้านไป เพราะเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ