เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้วครับ

วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน 2554
หลังจากที่ผมตรวจแบบร่างเสร็จในตอนเย็น เพื่อนทั้งสองคนของผมที่ทำงานอยู่เมืองหลวง ก็โทรศัพท์เข้ามา

เพื่อน ‘แกๆ ไปเที่ยวกัน พรุ่งนี้เย็น ออกเดินทาง’

ผม ‘หืมม’ ผมที่กำลังงงอยู่ ในใจคิด ไปพรุ่งนี้อ่ะนะ

เพื่อน ‘ไปๆนะ โอเค๊ ตรู้ดๆ’ และก็วางสายไป

หืมมม และก็ยังคงงอยู่ ไปไหน อะไร ยังไง ก็ยังไม่รู้ รู้แต่ว่า... จะไป 555
ไม่มีเหตุผลให้ไม่ไป ผมเหลือตรวจแบบอีกไม่กี่ครั้ง และแบบก็พัฒนาไปเยอะมากแล้ว มีตรวจอีกทีวันอังคาร
โดดซักครั้งคงไม่เป็นไร แล้วแผนก็ออกมาอย่างเป็นทางการ ทุกคนมีความคิดเดียวกันว่าอยากขึ้นดอย
เริ่มที่ไหนดี มีคนเสนอว่า ภูทับเบิก ทั้งสามเสียงรวมกัน โอเค๊ จัดไป รู้แค่นั้น ยัดเสื้อผ้ากระเป๋า 5 ชุดพอจบรอออกเดินทาง
หาข้อมูลหน่อย จากขอนแก่นไป ลงไหน เสิร์ชๆ อ้อ... ลง หล่มสัก จังหวัดพชรบูรณ์
ห่างขอนแก่น 230 กว่าโล สัก 3 ชม. ได้
พอเที่ยงคืนวันเสาร์ก็ได้เพื่อนมาส่งที่ บขส.ขอนแก่น มีรถรอบตี 4 แหม่ รอไปอีก

นั่งตากลมหนาวๆตอนดึกๆ ได้สักพักรถบัสก็มา จำราคาไม่ค่อยได้ราวๆ 150 กว่าบาท ถึง 8 โมงเช้าพอดิบพอดี
ในขณะที่เพื่อนอีก 2 คนมาถึง 6 โมงเช้า 55 ตามสไตล์ คุณชายสายเสมอ

เมื่อสมาชิกทุกคนพร้อม ก็ออกเดินทาง ว่าแต่... ไปยังไง ขณะนั้น...
โทรศัพท์ในมือของทุกคนล้วนจอสียุคเริ่มต้น เปิดเน็ทไม่ได้เลย แม้แต่นิดเดียว เอาว่ะ... ระบบแมนนวล ถามชาวบ้าน
อย่างแรก กินข้าวกันมื้อแรกก่อน

...กินอิ่มกันทุกคน...

ผม ‘ป้าครับ...ไปภูทับเบิกนี่ไปไงครับ’

ป้า ‘เข้าตลาดเช้าเลยจ้า ลองไปถามคนแถวนั้นเลย’

โอเค จ่ายตังค์ค่าข้าว หิ้วกระเป๋าขึ้นบ่า เดินไปหารถเมล์เข้าตลาด และก็มาถึงตลาด

‘2000 บาท ขึ้นภู’ เสียงคุณลุงรถตุ๊กๆเหมา

โอ้วววว ยังไม่ไปไหนเลย แพงไปมั๊ย งบก็มีอยู่แค่ 4000 บาท ตายๆ

เดินไปถามป้าร้านโจ๊ก ป้าบอกว่า นั่งสองแถวไปลงหมู่บ้านหล่มเก่าสิ แล้วต่อรถม้งขึ้นไป อ๋อ ของฟรีๆนี่ โอเค 55
แล้วพวกผมก็ต่อรถม้งมาลงหล่มเก่ากัน พี่ตุ๊กๆก็ไม่วายเหมา 2000 อีก เราก็ต้องบ่ายเบี่ยงว่า ไม่มีเงิน ซึ่งก็ไม่มีจริงๆ 55
ชะเง้อหารถม้งอยู่นาน ก็ไม่เจอจะโบกไงหว่า ป้าร้านขายข้าวหน้าตลาด เห็นหอบเป้ ก็เดินมาถาม

‘ขึ้นภูกันเหรอหนุ่ม’

‘ใช่ครับ...แต่หารถม้งไม่ได้เลยครับ เหมาก็ไม่ได้ งบน้อยครับ’

‘ม้งเค้าอยู่หน้าวัดท้ายตลาดนี่ ลองเดินเข้าไปดู’

แววตาเป็นประกายกันทุกคน แล้วขอบคุณป้าพร้อมๆกัน
แล้วด้วยความพยายามอยากของฟรี ความหน้าด้านก็เพิ่มขึ้นมาในทันใด
ถามไป 3-4 คัน กะหล่ำเต็มรถไปไม่ได้เลย เฮ้อ..จะถึงมั๊ยวันนี้ จะเที่ยงแล้ว
จนป้าที่มากับรถรอรับนักเรียนสงสาร

‘เด็กๆ จะขึ้นภูเหรอ เดี๋ยวป้าหารถให้ไม่ต้องห่วง’

ใจชื้นขึ้นมาเลย 55 ป้าใช้ความสนิทเข้าหว่านล้อม จนได้คันนึงที่มีกะหล่ำอยู่ครึ่งรถ เฮ้! ได้ล่ะ
แต่ต้องรอพี่เค้าแปบ เด๋วไปรับของก่อน โอเคนั่งเม้ามอยกับป้าไปก่อน

ป้าบอก อย่าไปเรียกม้งนะ เค้าไม่ชอบ ให้เรียก คนบ้านเทิง โอเค 555 จำได้ขึ้นใจ

โต้ลมกันมา 2 ชม.ได้ หน้าชาไปหมด แต่สนุกกับของฟรี ชอบๆ



และแล้วก็ขึ้นมาบนภูทับเบิกจนได้ เย้... ขอบคุณพี่คนบ้านเทิงครับ มาส่งถึงลานกางเต้นท์เลย

แล้วเราก็จัดการเช่าเต้นท์ เก็บกระเป๋า หาข้าวกินอีกรอบ

จิบโอวัลตินตรงนี้ วิวนี่ฟินสุดๆ อ๊าาาาา



หนาวอย่าบอกใครเลย 15 องศานิดๆ จะดีถ้าไม่มีลม นี่ลมเล่นตีหน้าแหกกระจาย ผิวแตกลายทั้งตัว หนาวชวนสยิวม้ากก
หลังจากนั้นทั้งบ่ายเราก็เดินถ่ายรูปวิว รูปคนเล่นตามแนวกะหล่ำ กลับมานอนกลางวันนิดหน่อย

นี่ภูกระหล่ำ


นี่ดอกบัวตอง


นี่พญาเสือโคร่ง


นี่จุดชมวิว


แล้วนี่...อะไร 555


ตื่นเย็นจ้า เดินไปหาของกินต่อที่ทางข้างล่าง สมัยนั้น ยังไม่เจริญมาก
มีแต่ที่พักที่เป็นเต้นท์ 2 จุด กับตึก 1 หลัง บรรยากาศเงียบสงัด เห็นดาวชัดเจน อืมมม...

รู้สึกผ่อนคลายยย แต่...หนาวบรรลัย

แต่ถามว่าพรุ่งนี้ไปไหน อ๋อ...ไม่รู้หรอก ขอคิด 5 วินาทีก่อนเดินทาง...

คืนนี้ฝันดีก่อน





ตื่นเช้ามารับแสงแรกของวัน โอ้ว ยืนตรงนี้ หนาวตายไปเลย จุดชมวิว องศาก็ตามรูป กอดตัวเองไม่หายยอาจต้องกอดคนข้างๆ ใคร? 555





พอรับแสงแรกอันอบอุ่นแล้วก็หาข้าวกินอีก 55 ทีนี้แหล่ะจะไปไหนดี ผมเสนอว่า อยากไปภูชี้ฟ้า รู้แต่ว่าอยู่เชียงราย
ฝังใจรูปหลังห่อเลย์ ชิงรถแลนโรวเว่อร์
เฮ้ยยย ไปไงไม่รู้ รู้แต่จะไป ทุกคนเห็นพร้อมกัน เราควรลงไปที่ บขส. ก่อน ลงไงทีนี้ ขึ้นมาได้แต่ลงไม่รู้ 55

เดินถ่ายรูปเล่นต่อก่อน 55


เก็บของใส่กระเป๋าเป้กันพร้อม อาบน้ำเย็นเจี๊ยบบบบบบบบบบบบบบบ พูดเลย ไม่อาบก็ไม่ได้ หมักมา 2 วันแล้วรวมวันมา

เดินอย่างช้าๆ หารถกระบะก่อน
ไม่มีเลย เอาไงดี

จู่ๆเพื่อนผมที่ใส่รองเท้ามีส้น ก็ล้มพับระหว่างทางลาด

ทุกคน เฮ้ย พร้อมกัน

พี่เจ้าหน้าที่ดูแลที่นั่น ก็ เฮ้ยด้วย แล้วถามด้วยความเป็นห่วง ว่าเป็นไง

พวกเราตอบพร้อมกันด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี

‘คือจะลงไป บขส แต่ยังไม่มีรถเลยครับ’ คำตอบนี้เกี่ยวไหมกับคำถาม

ด้วยอาการมึนคงพี่เจ้าหน้าที่ที่กำลังจะลงไปรับแก๊ส ก็บอกว่า มากับพี่เลย พี่จะลงพอดี

สวรรค์โปรด พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ขอบคุณเพื่อนที่ล้มจริงๆ มันไม่ได้แกล้ง 555


แล้วเราก็ลงมาที่ขนส่ง สอบถามเสร็จสรรพ ต้องไปต่อรถที่พิษณุโลก ลงเด่นชัยที่แพร่ แล้วต่อเข้าเชียงราย
โอ้โห ยากไปมั๊ย
แต่ก็ไปแหล่ะ 555



@ เพชรบูรณ์
ขอบคุณคุณลุงรถสามล้อรับจ้างที่พามานั่งรอตรงทางออกตลาด โดยไม่คิดเงิน ลุงบอกกลัวเราหลงทาง น่ารักจริงๆครับลุง ^^
ขอบคุณคุณลุงกับคุณป้าที่หล่มเก่าที่บอกให้เราไปหารถม้งขึ้นที่วัดได้สะดวกกว่า
ขอบคุณลุงเหมารถที่ช่วยหารถและบอกกับเราว่า มีเงินก็เหมารถขึ้นไป ถ้าไม่มีก็ขอติดรถม้งไปแหล่ะ แต่บังเอิญเราไม่มี 555+
ขอบคุณคุณน้ารับส่งนักเรียนที่หล่มเก่าทางขึ้นทับเบิก เพชรบูรณ์ ที่ช่วยหารถม้ง(คนบ้านเทิง ^^) ให้เราได้ขึ้นไปฟรีๆ ไม่ต้องเสีย 2000 ที่ตลาด
ขอบคุณชาวม้งทั้งสองคนที่ไปส่งเราถึงพื้นที่กางเต้นท์
ขอบคุณพี่ที่ขับรถผ่านโรงเตี๊ยม ที่โบกปุ๊บจอดปั๊บ และไปส่งเราที่ลานกางเต้นท์ถึงที่
ขอบคุณพี่ๆบนทับเบิกที่เห็นความสวยอ่อนแอของเพื่อน จนต้องถามว่าลงไปข้างล่างยังไงและพร้อมที่จะไปส่ง