เมื่อวันปลายเดือนธันวาคม 2567 เป็นช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ผมได้เดินทางกลับบ้านไปที่อำเภอหล่มสัก ทุกอำเภอทางผ่านไปยังหล่มสักดูวุ่นวายวายมาก รถราเยอะมาก ติดไปทุกแยกไฟแดง แต่ก็เป็นเรื่องปกติสำหรับปลายเดือนธันวาคมของทุกๆ ปี แต่มีอำเภอหนึ่งที่ดูเงียบ เงียบเกินไปจริงๆ คือ อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ ศูนย์กลางของจังหวัดเพชรบูรณ์ของเรา มีจุดที่รถเยอะหน่อยคือ ย่างห้างโลตัส แมกโครพวกนั้น ผมเลยแวะเข้าเลี้ยวขวาเข้าไปดูความวุ่นวายในเมืองสักหน่อย สภาพที่เห็นเหงาจริง ความคึกคักไม่มีเลย ร้านค้าพร้อมใจกันปิด ร้านที่เปิดก็ดูเหงาๆ ผมเลยเดินทางต่อไปยังอำเภอหล่มสัก ปรากฏว่าสภาพต่างจากอำเภอเมืองเพชรบูรณ์เหมือนคนละจังหวัด ในตลาดรถเยอะ ผู้คนเดินกันให้ขวักไขว่ ทั้งห้าง ทั้งตลาด และผมก็ต้องอยู่กับความวุ่นวายมาอีกหลายวันจันถึงวันที่ 31 ธันวาคม 2567 มได้เดินทางกลับเพราะกลัวรถติดวันที่ 1 มกราคม 2568  ในวันนั้นตลาดหล่มสักก็วุ่นวายเป็นเรื่องปกติเหมือนทุกวัน ขับรถยากพอสมควร สรุปได้ว่ารถเยอะถึงแต่แยกบุ่งน้ำเต้า นอกนั้นขับสบายโล่งมาก ผมก็เข้าไปผ่าเมืองเพชรบูรณ์ ถนนนิกรบำรุง ดูตลาด ดูในเมือง มันเหงากว่าวันที่ผมไปตอนแรกอีก เมืองร้างไปเลย เกิดอะไรขึ้น จะว่าคนไปอยู่เขาค้อ ภูทับเบิกหมดก็ไม่น่าใช่ สภาพไม่เหมือนตัวเมืองจังหวัดอื่นเลย ดูเหงาไปหมด มีที่ไหนเป็นแบบนี้บ้าง