สวัสดีค่ะเพื่อนๆพันทิป ก่อนอื่นขอเล่าความเป็นมาก่อนว่าเรากับแฟนคบกันมาเกือบ4ปีแล้ว แต่ตอนนี้ตั้งแต่อยู่มหาลัยมาได้สองปีเราก็เริ่มมีระยะห่างกันเรื่อยๆเพราะอยู่คนละมหาลัยแล้วไกลกันมากพูดง่ายๆคือแทบไม่ได้เจอกันแล้วเราเรียนถาปัดก็เป็นที่รู้กันว่างานหนักมากแทบไม่ได้นอนเสาอาทิดก้แทบไม่ได้กลับบ้านเพราะต้องทำงานตลอดเวลา แต่แฟนเราเข้าใจทุกอย่างเค้าเป็นคนดีดีมากๆจิงๆตามใจเราเวลาเราทุกข์ใจก็รับฟังปัญหาเราทุกอย่าแต่มาวันนี้ความห่างความไกลเรารู้สึกได้ว่าเราไม่เหมือนเดิม คือบอกก่อนเลยนะว่าเราไม่ได้มีคนใหม่เพราะไม่ได้คุยกับใครเลยจิงๆเพราะทุกวันนี้ทำงานเหนื่อยๆก็อยากนอนอย่างเดียวเพราะไม่ค่อยมีเวลาได้นอนไม่มีนอกมีในอะไรแน่นอน100% แต่เรารู้สึกเฉยๆกับเค้าจนเรารู้สึกเอะใจว่าเห้ยนี่เรายังรักเค้าอยู่รึป่าว เราตอบไม่ได้เลยนะว่ายังรักอยู่อ่ะแต่ที่เรารู้คือถ้าเสียเค้าไปเราเสียใจนะค่อนข้างเสียใจมากเราไม่รู้ว่าจิงๆนี่เรารักเค้าหรือความเคยชินที่ทุกวันมีเค้าแต่วันนึงกำลังจะเสียเค้าไปไม่มีเค้าไม่มีใครให้คุยด้วยได้ทุกๆเรื่องไม่มีใครให้บอกฝันดีไม่มีใครคอยปลอบเวลาเราร้องไห้หรือท้อ คือเราคิดเรื่องนี้มานานมากจนวันนี้เราได้บอกกับเค้าไปตรงๆเพราะเราเองอึดอัดใจที่ทำไมเราคิดแบบนี้ละเราเป็นคนตรงๆเราเลยบอกความรู้สึกไปว่าเราไม่รู้ว่ายังรักเทออยู่มั้ยแค่รู้ว่าไม่อยากเสียเทอไปก้ยังอยากมีกันแบบนี้นะแต่ตอบไม่ได้จิงๆว่ารักมั้ยถ้าเราอยู่กันไปแบบนี้จะเป็นไรมั้ยแต่แค่เปลี่ยนเป็นเค้าจะไม่ผูกมัดเทอถ้าเทอเจอใครใหม่เทอไม่ต้องคิดมากว่าเออคบเค้าอยู่นะเทอแค่บอกเค้าแล้วเทอจะคบคนใหม่ก็ได้แต่ตอนนี้ถ้ายังไม่มีใครเทอยังอยู่กับเค้าแบบนี้ได้มั้ยเราพูดกับเค้าไปแบบนี้เพราะเอาจริงๆนะแค่รู้ว่าเรากับเค้าต้องเลิกกันอะเราเสียใจมากแค่คิดก็ร้องไห้ตลอดแต่ผลสรุปคือการพูดตรงๆตามความรู้สึกของเรากลายเป็นว่าเค้ารับไม่ได้เค้าบอกให้เราว่างั้นก็เป็นเพื่อนกันเถอะเค้าทนไม่ได้ที่ต้องคบกับคนที่ตอบไม่ได้ว่ายังรักเค้ามั้ย ใช่ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันเราไปต่อไม่ถูกมากๆร้องไห้เสียใจใจนึงก็คิดว่าทำไมทำไมคนท่ี่ทำมันพังคือตัวเราเรารักเค้าคนเดียวมาตลอดแล้วทำไมละทำไมวันนี้เราถึงทำมันพังแล้วยิ่งเค้าพูดกับเราด้วยว่าถ้าวันนึงคิดได้อะเรายังกลับมาคบกันได้นะเพราะเค้ายังรักเทอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน เราคิดถึงแต่ประโยคนี้ยิ่งทำให้เราเสียใจมากเค้ารักเรามากจิงๆแต่ทำไมสุดท้ายเราถึงทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้ เราอยากจะถามเพื่อนๆว่าที่เราไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเพราะเราชินที่มันห่างกันหรือเพราะเราไม่รักเค้าแล้วอาการที่มันเสียใจได้ขนาดนี้เป็นเพราะจิงๆเราก็ยังรักเค้าอยู่หรือเพราะความเคยชินที่เคยมีเค้าเฉยๆกันแน่เราเห็นแก่ตัวมั้ยถ้าเรายังอยากมีเค้าเหมือนเดิมแต่แค่ตอบไม่ได้ว่ารักมั้ยหรือเราควรปล่อยให้เค้าไปเจอคนดีๆซะหรือเราไม่ควรเสียคนที่เค้ารักเรามากขนาดนี้ เราตอบไม่ได้จิงๆนะว่ารู้สึกอะไรคิดอะไรกันแน่เท่าที่อ่านมาคิดว่าน่าจะเป็นแบบไหนช่วยหาทางออกให้เราที