สวัสดีค่ะ
เป็นครั้งแรกที่มาเขียนกระทู้พันทิปแบบจริงจัง ไม่แน่ใจว่าตั้งถูกไหม
หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ
เรามีแฟนแล้ว อายุเท่ากัน คบกันประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ คบกันตอนจบ ม.ปลาย จนตอนนี้ก็เรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน
แรกๆก็สวีท หวานๆ เหมือนกับคนเป็นแฟนทั่วไป
แต่พอเริ่มเข้าเดือนที่ 3 หลังคบกัน เรามีความรู้สึกว่าแฟนคนนี้มีข้อบกพร่องเยอะแยะเต็มไปหมด
ไม่ใช่ข้อบกพร่องที่ยิ่งใหญ่อะไรหรอกค่ะ แต่คือแฟนเราเตี้ย(เราชอบคนสูง) เรียนไม่ได้เก่งมาก เป็นพวก siscon (คลั่งน้องสาวตัวเอง) ละก็คิดมากและเซนซิทีฟแบบสุดๆ
เราเลยมีความรู้สึกว่าแฟนดูขัดหูขัดตา... (ทำไมก่อนคบถึงไม่เป็นก็ไม่รู้...)
ก็เลยห่างๆ ทั้งตัวเราเองก็เย็นชาใส่เค้า
แต่ทั้งนี้ก็มีเหตุผลอื่นมาร่วมด้วย เช่น เราเรียนหนัก มีสอบ เลยเครียดง่าย จิตตกง่ายด้วย
แรกๆเขาก็คิดมากแบบสุดๆ ทั้งมาตามง้อถึงบ้าน ทั้งร้องไห้
แต่มันกลับยิ่งทำให้เราไม่โอเค เพราะบางเรื่องเรายังไม่ได้ว่าอะไรเขาเลย เขาก็ร้องไห้ซะแล้ว
หรือบางทีเรามีปัญหาเครียดๆ เล่าให้เขาฟัง (แบบทะเลาะกับเพื่อนสนิท) เรายังไม่ทันร้องไห้เลย แฟนเราร้องไห้ไปแล้ว...
มันทำให้เวลาเรามีปัญหา แล้วไม่กล้าบอกเขา ความรู้สึกคือมีแฟน แต่ไม่กล้าระบายให้ฟัง (ไม่อยากทำให้เขาร้องไห้)
เราพูดตรงๆ ว่าเราคิดจะเลิกกับเขาหลายรอบมาก เพราะเราคิดว่า ถ้าเรารู้สึกกับเขาแบบนี้ต่อไป ทั้งเราและเขาก็ไม่มีความสุข
แต่ทุกครั้งที่เราอยู่กับเขา (เช่น ที่มหาลัย หรือ ไปเที่ยว ดูหนังกัน) เขาก็ดีกับเราจนอยากจะร้องไห้
อย่างตอนเราไปเข้าค่ายรับน้อง เราสกปรกเลอะเทอะมาก รองเท้าผ้าใบเต็มไปด้วยโคลน ละก็น้ำแฉะๆ จนไม่สบายเท้า
แฟนเราก็หาเก้าอี้ให้นั่ง ถอดรองเท้า (ที่สกปรกมาก) และเช็ดเท้าให้เรา
ความรู้สึกของเราตอนนั้นคือ เขาไม่เคยแคร์ว่าเราจะเป็นยังไง จะไม่สวย จะอ้วนขึ้น จะสกปรกหรือยังไง
แต่ตัวเราเองกลับต้องการให้เค้าเพอร์เฟค?
ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ จำได้เลยว่าเราลุกไปกอดเขาเลย
เราเลิกคิดที่จะเลิกกับเขา
แต่ทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกว่า ที่เราคบกับเขาทุกวันนี้
มันเป็นความรัก ผูกพัน หรือแค่สงสารที่เขาดีกับเราขนาดนี้
ถ้าถามว่า เลิกแล้วจะเสียใจไหม เราบอกเลยว่าเสียใจมาก
แต่คบต่อไป บางทีเราก็มีความรู้สึกแบบนั้นอยู่
เราเห็นแก่ตัว? นิสัยไม่ดีหรือเปล่า?
ตอนนี้คือเราสับสนมากๆเลย...
เราเล่าอาจจะไม่สนุกนะ ละก็อาจจะดูงงๆ ด้วย ย
แต่ยังไงก็ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ
เพราะรัก ผูกพัน หรือแค่สงสารคะ?
เป็นครั้งแรกที่มาเขียนกระทู้พันทิปแบบจริงจัง ไม่แน่ใจว่าตั้งถูกไหม
หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
เข้าเรื่องเลยละกันค่ะ
เรามีแฟนแล้ว อายุเท่ากัน คบกันประมาณ 1 ปีแล้วค่ะ คบกันตอนจบ ม.ปลาย จนตอนนี้ก็เรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน
แรกๆก็สวีท หวานๆ เหมือนกับคนเป็นแฟนทั่วไป
แต่พอเริ่มเข้าเดือนที่ 3 หลังคบกัน เรามีความรู้สึกว่าแฟนคนนี้มีข้อบกพร่องเยอะแยะเต็มไปหมด
ไม่ใช่ข้อบกพร่องที่ยิ่งใหญ่อะไรหรอกค่ะ แต่คือแฟนเราเตี้ย(เราชอบคนสูง) เรียนไม่ได้เก่งมาก เป็นพวก siscon (คลั่งน้องสาวตัวเอง) ละก็คิดมากและเซนซิทีฟแบบสุดๆ
เราเลยมีความรู้สึกว่าแฟนดูขัดหูขัดตา... (ทำไมก่อนคบถึงไม่เป็นก็ไม่รู้...)
ก็เลยห่างๆ ทั้งตัวเราเองก็เย็นชาใส่เค้า
แต่ทั้งนี้ก็มีเหตุผลอื่นมาร่วมด้วย เช่น เราเรียนหนัก มีสอบ เลยเครียดง่าย จิตตกง่ายด้วย
แรกๆเขาก็คิดมากแบบสุดๆ ทั้งมาตามง้อถึงบ้าน ทั้งร้องไห้
แต่มันกลับยิ่งทำให้เราไม่โอเค เพราะบางเรื่องเรายังไม่ได้ว่าอะไรเขาเลย เขาก็ร้องไห้ซะแล้ว
หรือบางทีเรามีปัญหาเครียดๆ เล่าให้เขาฟัง (แบบทะเลาะกับเพื่อนสนิท) เรายังไม่ทันร้องไห้เลย แฟนเราร้องไห้ไปแล้ว...
มันทำให้เวลาเรามีปัญหา แล้วไม่กล้าบอกเขา ความรู้สึกคือมีแฟน แต่ไม่กล้าระบายให้ฟัง (ไม่อยากทำให้เขาร้องไห้)
เราพูดตรงๆ ว่าเราคิดจะเลิกกับเขาหลายรอบมาก เพราะเราคิดว่า ถ้าเรารู้สึกกับเขาแบบนี้ต่อไป ทั้งเราและเขาก็ไม่มีความสุข
แต่ทุกครั้งที่เราอยู่กับเขา (เช่น ที่มหาลัย หรือ ไปเที่ยว ดูหนังกัน) เขาก็ดีกับเราจนอยากจะร้องไห้
อย่างตอนเราไปเข้าค่ายรับน้อง เราสกปรกเลอะเทอะมาก รองเท้าผ้าใบเต็มไปด้วยโคลน ละก็น้ำแฉะๆ จนไม่สบายเท้า
แฟนเราก็หาเก้าอี้ให้นั่ง ถอดรองเท้า (ที่สกปรกมาก) และเช็ดเท้าให้เรา
ความรู้สึกของเราตอนนั้นคือ เขาไม่เคยแคร์ว่าเราจะเป็นยังไง จะไม่สวย จะอ้วนขึ้น จะสกปรกหรือยังไง
แต่ตัวเราเองกลับต้องการให้เค้าเพอร์เฟค?
ตอนนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ จำได้เลยว่าเราลุกไปกอดเขาเลย
เราเลิกคิดที่จะเลิกกับเขา
แต่ทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกว่า ที่เราคบกับเขาทุกวันนี้
มันเป็นความรัก ผูกพัน หรือแค่สงสารที่เขาดีกับเราขนาดนี้
ถ้าถามว่า เลิกแล้วจะเสียใจไหม เราบอกเลยว่าเสียใจมาก
แต่คบต่อไป บางทีเราก็มีความรู้สึกแบบนั้นอยู่
เราเห็นแก่ตัว? นิสัยไม่ดีหรือเปล่า?
ตอนนี้คือเราสับสนมากๆเลย...
เราเล่าอาจจะไม่สนุกนะ ละก็อาจจะดูงงๆ ด้วย ย
แต่ยังไงก็ช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ