ไหนๆ ช่องก็อุตส่าห์โปรโมตเสียเยอะแยะแล้ว ก็น่าจะรับฟังคำวิจารณ์ได้มั้ง เท่าที่ลองตามดูตอนแรก ส่วนตัวค่อนข้างพอใจนะ แต่ก็อย่างว่า มันไม่ใช่ละครที่สมบูรณ์แบบในทุกด้านหรอก มีบางจุดที่น่าด่าและเป็นจุดอ่อนที่อาจทำให้ภาพละครดูไม่ดีไปเลย ขอพูดถึงข้อด้อยก่อนละกัน ไม่รู้ว่าจะแก้ทันมั้ย แต่ถ้าทันก็ดีนะ

ข้อด้อย

1. CG - จุดอ่อนหลักเลย ไม่เนียนอย่างแรง และคงเป็นจุดหลักที่จะถูกนำมาใช้โจมตีเรื่องนี้แน่นอน ซึ่งก็ช่วยไม่ได้เพราะทำมาไม่ไหวจริงๆ อย่างตอนลูกทาส อันนั้นก็ CG ไม่เนียนนะ แต่ลูกทางใช้โทนสีที่ค่อนข้างครึ้มทำให้พอถูไถไปได้ บวกกับการวาง CG ให้เป็นฉากที่ดูฟุ้งๆ ฝันๆ ก็เลยเข้ากับเนื้อเรื่องได้ แต่สำหรับบางระจันวันนี้ ฉากโชว์ CG โทนภาพสว่าง แต่เร่งสีเข้ม จึงทำให้เห็นชัดเจนถึงความไม่แนบเนียน จริงๆ มีอีกหลายฉากที่สังเกตได้ชัดว่าให้นักแสดงเล่นกับ Green Screen แล้วยังใส่พื้นหลังได้ไม่เนียนเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่เท่ากับฉากรบที่นครสวรรค์ แล้วฝุ่นควันนี่ไม่ต้องใส่มามากก็ได้ อย่างกับจะเดินรอยตามตำนานสมเด็จพระนเรศวรภาค 5 เสียอย่างนั้น ก็ได้แต่หวังว่าฉากรบแบบใช้พื้นหลัง CG แบบนี้จะมีไม่เยอะนะ เพราะพวกฉากแอ็คชั่นในพื้นที่จริงทำได้ดีนะ ตัวอย่างก็ฉากเปิดตัวผู้นำบางระจัน

2. ดนตรีประกอบ - อันนี้เห็นหลายคนบ่นเยอะ ซาวด์อัดแน่นทุกฉาก ขนาดฉากคุยกัน ซาวด์มาอย่างกับรบกันแล้ว คือมันทำให้ดูฮึกเหิมจริงแหละ แต่พอฟังไปนานๆ บางทีมันก็เหนื่อยนะ

3. อังวะ - เดี๋ยวพูดไทย เดี๋ยวพูดพม่า 555 จริงๆ ก็ไม่ใช่ประเด็นใหญ่อะไรหรอก แต่เป็นจุดให้จิกเล็กๆ เรื่องขอบตาดำนี่ก็เหมือนกัน แต่ถ้าขนาดตอนสุริโยไท พระเจ้าตะเบงชะเวตี้ยังหน้าขาวได้ ฝั่งอังวะจะไฮแฟชั่นขนาดนี้คงไม่เป็นไรมั้ง

4. ชาตินิยมสุดโต่ง - ทั้งบทพูด และการโปรโมต พยายามบิวท์เต็มที่ให้เชื่อมโยงบางระจันสมัยนั้นเข้ากับสังคมไทยปัจจุบัน ปลุกกระแสชาตินิยมสุดฤทธิ์ ซึ่งแน่นอนก็จะมีบางส่วนไม่ชอบ และมองว่าละครกำลังสร้างค่านิยมผิดๆ ให้กับสังคมไทย ยิ่งกำลังเข้าสู่ AEC แล้วด้วย แต่ส่วนตัวเฉยๆ นะประเด็นนี้ เพราะสุดท้ายก็ไม่มีใครรู้ประวัติศาสตร์จริงๆ การมองประวัติศาสตร์ย้อนกลับไปจึงมีการตีความร่วมด้วย ซึ่งเรื่องนี้เลือกจะตีความแบบชาตินิยมสุดโต่ง (แม้จะเลือกเลี่ยงไปเรียกฝ่ายอังวะแทนที่จะเป็นพม่าแบบหนัง/ละครก่อนหน้านี้) ก็แค่นั้น และถ้ามองมันในแง่ละครที่มีโจทย์คือการปลุกกระแสชาตินิยม ก็ถือว่าประสบความสำเร็จนะ ขนาดตั้งการ์ดไว้ก่อนว่าต้องยัดเยียดชาตินิยมแน่ๆ แต่ก็ยังรู้สึกอดฮึกเหิมไม่ได้ในบางที 555 ปัญหาหนัง/ละครไทย ไม่ได้อยู่ที่การมีหนัง/ละครแนวชาตินิยมหรอก แต่คือการ "มีแต่" หนัง/ละครแนวชาตินิยม คืออยากสร้างบางระจันก็สร้างไป แต่บางทีก็อยากเห็นการตีความแบบอื่นบ้าง


มาข้อที่น่าชื่นชมบ้าง

1. นักแสดง - เยอะมาก และทุกคนเล่นดีหมด ขนาดวาววาที่มักมีปัญหาเรื่องการออกเสียง มาเรื่องนี้ก็ค่อนข้างโอเค ที่น่าชื่นชมอีกอย่างคือ แบ่งบทตัวละครได้ค่อนข้างดี คือสามารถทำให้คนดูรู้สึกได้ว่าทัพเป็นตัวเด่น แต่ขณะเดียวกันตัวละครอื่นๆ ก็โดดเด่นไม่แพ้กัน อย่างวันนี้ตัวสังข์ก็ค่อนข้างเด่นทีเดียว และการใส่ตัวละครชาวบ้านบางระจันมาในช่วงต้นเรื่อง ถือว่าเป็นความคิดที่ดี เพราะถ้าดำเนินเรื่องตามเวลา กว่าจะไปถึงบ้านบางระจันน่าจะอีกหลายตอนอยู่

2. คิวบู๊ - ไม่นับคิวบู๊ที่มี CG อยู่ข้างหลัง ชอบคิวบู๊เรื่องนี้นะ ทั้งตอนเปิดเรื่อง และตอนชกกันเองของสังข์กับทัพ ถึงมันจะไม่ได้ดูจริง ดูสะใจอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเน้นสโลโมชั่นเกินไปแบบลูกทาส หรือท่าสวยเป็นหลักแบบตอนขุนศึก

3. ภาพ - งามมาก โดยเฉพาะภาพมุมสูง

4. เส้นเรื่อง/บท - อาจเพราะมันสร้างจากนิยายด้วยมั้ง ไม่ได้สร้างจากประวัติศาสตร์โดยตรงแบบเวอร์ชั่นหนัง และตัวละครหลักก็เป็นตัวละครสมมติขึ้น ทำให้เปิดโอกาสให้มีการเล่นเรื่องราวกับตัวละครได้มากขึ้น ซึ่งช่วยทำให้เรื่องไม่น่าเบื่อเกินไป

5. ตัดต่อ - ทำได้ดีนะ ไม่ค่อยมีชอตเดทแอร์ หรือชอตขัดใจเท่าไหร่ อาจมีการแฟลชแบ็คไปมางงๆ บ้างบางฉาก แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร

6. ปรางค์ - สวย


สรุปตอนนี้ค่อนข้างพึงพอใจนะ จะหักคะแนนก็ตรง CG นี่แหละ แต่ละครจะประสบความสำเร็จหรือไม่บางทีก็ต้องดูกันยาวๆ ไป ลูกทาสระหว่างฉายนี่ก็มีกระทู้ดราม่ามากมาย แต่พอจบแล้วก็มีแต่คนประทับใจ หรืออย่างขุนศึกช่วงแรกก็มีแต่คนบ่นเรื่องอั้มขาวไป และฉากบู๊ที่เน้นสวยมากกว่าสู้กันจริงๆ แต่สุดท้ายก็เป็นละครที่หลายคนชื่นชม