คำเตือน :: กระทู้นี้ไม่มีความรู้และสาระใดๆเกี่ยวกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นเลยซักนิด 5555 มีแต่ความบ้าบอและความบันเทิง(ของคนเขียน) อย่างเดียวเท่าน้านนนนนนนนน
เข้าเรื่องดีกว่า...เปิดกระทู้มา ตกใจเลย 55555 ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ ^_^ หลายๆคนบอกว่าอ่านย้อนไปตั้งกะตอนแรก ดีใจจัง
ในที่สุดก็ใกล้วันกลับของ จขกท เต็มทีแล้ว ช่วงนี้ก็เลยงอแงนิดหน่อยค่ะ 5555 ไม่รู้จะเก็บตังค์มาอีกได้เมื่อไหร่ และอีตาคุณชายก็ยุ่งๆเรื่องบัลเล่ต์ของฮีต่อไป แงๆๆๆๆ
เอาล่ะ จขกท จะเริ่มจากตรงไหนดีหนอ...
หลังจากที่หมดคอนเสิร์ต จขกท ก็ได้ฤกษ์ย้ายจากโรงแรมมาอยู่ที่บ้านฮีค่ะ แต่ว่า อย่าคาดหวังว่าจะได้นอนร่วมเรียงเคียงหมอนแต่อย่างใด เพราะ จขกท ไปปูฟูกนอนคนละฝั่งห้องกะฮีเลยค่ะ สาเหตุที่ต้องทำแบบนั้น เพราะคืนแรกก็ปูผ้านอนข้างๆเตียงนี่แหละ เหตุมันเกิดตอนเช้าที่ฮีตื่น แล้วจะรีบลุกไปห้องน้ำ ก็เลยเหยียบปั้กลงมาบนหน้าของ จขกท เต็มๆ...
นึกออกไหมคะ กำลังหลับอุตุ จู่ๆรู้สึกเหมือนมีอะไรฟาดโครมเข้าแถวๆแก้มและคาง ถึงขั้นตื่นขึ้นมาน้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว
แน่นอน หลังจากเช้าวันนั้น จขกท ย้ายที่นอนทันที 555555
จริงๆแล้วการมาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้ จขกท ไม่ได้คาดหวังใดๆว่าจะได้ไปเที่ยวไหน เพราะจริงๆพ้อยท์หลักคือมาแสดงและอยากมาใช้เวลากะฮีมากกว่า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาครึ่งปี และอาจจะไม่ได้เจอกันอีกทั้งปี (ให้เก็บตังค์มาปีละสองครั้งก็ไม่ไหวเน่าะ)
หลังคริสต์มาส ท่านแม่ก็มีเวลามานั่งพิจารณาสารรูปของ จขกท อย่างเต็มที่ และเมื่อเห็นผมอันแสนจะยับเยิน (เหตุมาจากการดัดแบบโฮมเมด) ก็ถึงกับถอนใจ และโทรไปนัดช่างทันที
แม่คะ...ค่าตัดมันแพงนะแม่!!!!! ถามหนูก๊อนนนนนนนนนนนนนน
วันถัดมา ท่านแม่บอกว่าวันนี้มีคลาสบัลเล่ต์ แต่ไม่เป็นไร ให้มิสะ(พี่สาวคุณชาย)สอนไปก่อน เธอมากะหม่ามี้ เดี๋ยวจะพาไปตัดผม
ว่าแล้วท่านแม่ก็ควบจักรยานคู่ใจพา จขกท ที่ปั่นจักรยานไม่แข็งตามไปอย่างทุลักทุเล (หล่อนทำอะไรเป็นมั่งเนี่ย) จนมาถึงร้านตัดผม ท่านแม่ก็สั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเจ้าของร้าน แล้วก็จากไป...ทิ้ง จขกท ผู้พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้แม้แต่น้อยไว้ในร้านที่มีแต่คนญี่ปุ่น แล้วหนูจะรอดมั้ยเนี่ย ^^"
แต่แหม...ร้านตัดผมนี่มันช่างฟินนนนนนซะจริง ด้วยความที่ท่านแม่จัดการทุกอย่างไว้ให้แล้ว จขกท มีหน้าที่แค่เดินไปนั่น เดินมานี่ นั่งตรงนี้ เอาผมทรงไหน เค้าก็เปิดแบบให้เลือก เทียบแล้วเทียบอีก ก่อนที่จะมาเริ่มจัดการกะผม
อยากให้เห็นหน้าช่างตอนเห็นผม จขกท ครั้งแรกจริงๆ 555555
ตัดเสร็จ ก็ไปที่สตูดิโอต่อ กำลังเลิกคลาสพอดีเลยค่ะ จขกท ก็เลยได้นั่งฟินดูสาวๆซ้อมกันได้นิดหน่อย
ปัญหาก็คือ...ท่านแม่เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้คุณชายสอนคลาสสเตรชชิ่ง มาเข้าคลาสด้วยนะ ต่อด้วยบัลเล่ต์ แม่สอนเอง
เอื๊อกกกกกกกกกก!!!!!! เข้าคลาสแฟนตัวเองเนี่ยนะ >_<
ไม่อยากเข้าก็คงต้องเข้าล่ะ เพราะคืนก่อน ท่านแม่เกิดอารมณ์อยากรู้ ก็จับ จขกท มาบิดเล่นเป็นยางยืด จับนอนคว่ำท่ากบ จับนั่งเอาขาพาดคอ จับนอนคว่ำเอาเท้ามาแตะหัว คือทำได้เกือบทุกอย่างยกเว้นฉีกขา 5555555 ท่านแม่ก็เลยบอกว่า เต้นบัลเล่ต์เหอะลูกเอ๊ยยยยยย
ก่อนจะมาบ่นเรื่องคลาสวันถัดมา จขกท ต้องขออภัยจริงๆที่มาเที่ยวญี่ปุ่นแบบไม่มีข้อมูลการท่องเที่ยวมาฝากเลยนะคะ เพราะส่วนมากใช้เวลาไปกะการอยู่บ้าน กินข้าวบ้าน ทำความสะอาดบ้าน ฯลฯ (สงสัยเหมือนกันว่า ถ้าจะมาแค่นี้ อยู่เมืองไทยก็ทำได้นี่หว่าตู ^^") แต่ขอบอกอยู่อย่าง ว่าอาหารฝีมือแม่คุณชายนี่เด็ดจริงอะไรจริงฮ่ะ ถ้าอยู่อีกสักเดือนนี่ จขกท อ้วนชัวร์ 55555555555
กลับมาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า...
เช้าวันใหม่ จขกท โดนปลุกขึ้นมาเปลี่ยนชุด เดินออกไปกับท่านแม่ เพราะอีตาคุณชายนี่บึ่งล่วงหน้าไปด้วยจักรยานเรียบร้อยแล้วเพื่อเปิดประตูโรงเรียนค่ะ
ตอนที่ไปถึงนี่คือคลาสเริ่มไปนอดหน่อยแล้ว จริงๆคลาสนี้ก็แนวๆคลาสโยคะนั่นแหละค่ะ ยืดไปยืดมา นู่นนี่นั่น จขกท ก็ทำตามแบบเก้ๆกังๆ ได้มั่งไม่ได้มั่ง อายเด็กมั่ง 55555 พอดีมีเด็กๆเข้าคลาสหลายคนค่ะ (คือต่ำกว่าสิบขวบน่ะนะ) แล้วก็แหม...เห็นแฟนตัวเองเป็นครูอยู่หน้าห้องแล้วมันรู่ช้สึกจักกะเดียมพิก๊ลลลลล จะเขินก็ไม่รู้จะเขินทำไม แต่ก็นะ >_<
เสร็จจากคลาสยืดของคุณชาย ก็มาต่อคลาสบัลเล่ต์ของท่านแม่ แถ่มแท้มมมมมม~
ไม่อยากจะบอกว่าอายเด็กจริงๆ ตัวนิดนึง เต้นกันพริ้วมากกกกกก ท่านแม่จับ จขกท มาเกาะบาร์อยู่กะกลุ่มเก่งๆ หวังว่าจะให้ จขกท ก๊อปปี้ท่าตามให้ทัน และถูกต้องแน่นอน แต่แหม...คนไม่ได้เต้นมาปีนึง จะเอาอะไรมากเนาะ 55555
สรุปคือ...ตามไม่ทันค่า เย้ 555555555
เอาล่ะ เราจะไม่พูดถึงมัน >_<
ตัดไปตอนจบคลาสเลยละกันนะคะ ดชเพื่อไม่ให้คนอ่านจินตนาการภาพอันสยดสยอง...เนื่องจากวันนี้เป็นเหมือนวันสุดท้ายของการเรียนในปีนี้ ทุกคนก็เลยอยู่เม้าท์มอยกันต่ออีกเล็กน้อย ซึ่งก็มีคนเสนอว่า เปิดเพลงที่ใช้แสดงตอนนั้นแล้วเต้นกันสนุกๆดีกว่า และทุกคนก็เห็นดีเห็นงาม เต้นกันสนุกสนาน ในขณะที่ จขกท ไปนั่งซุกอยู่มุมสตูดิโอ ห่อตัวเองไว้ด้วยเสื้อโค้ทตัวบะเริ่ม เพราะมันหนาวววววววววว
แต่แล้วก็หนีไม่พ้น 55555
จู่ๆสาวน้อยคนนึงก็เดินมาบอก "เจ๊ ร้องเพลงเร้วววววว เพลงที่เจ๊ร้องตอนแสดงอะ อันนาๆๆ" และแน่นอนค่ะ ทุกคนก็เฮเลย จะให้แพนจังร้องเพลงอีกรอบ อ่ะๆๆๆ เดี๋ยวเค้าจะร้องให้ฟังน๊าาาาาาาา =.,=
เล่นกันเสร็จ จขกท ก็ถูกท่านพี่เรียกไปยืนคุยกะกลุ่มแดนเซอร์สาวๆ บอกว่า ชีแข็งแรงโคตรเลยนะ แต่เนื้อย้วยทั้งตัว ว่าแล้วท่านพร่ก้มาบีบๆ ขยำๆพุง จขกท อย่างเมามันส์ แล้วก็บอกว่า ขอโทษจริงๆนะแพนจัง แต่ชั้นหยุดไม่ได้อะ
เจ๊คะ!!!!!!!!!! เอามั้ยคะ หนูยกให้ ^^"
ก็เข้าใจท่านพี่เค้านะ เค้าไม่มีพุงย้อยแบบเรา ทั้งตัวนี่มีแต่กล้ามและซิกแพค ไหนเลยจะนุ่มย้วยขยำสนุกแบบพุงเรา อิอิอิอิอิ
และหลังจากนั้นก็เจ้าสู่การคุยเรื่องหุ่นและความขาวของขา เพราะในสตูดิโอมีสาวน้อยคนนึงซึ่งเป็นตัวเต้นแนวหน้าของโรงเรียนเลย ชีสูง168เท่ากะ จขกท และขายาว ผอม สวย เป็นพาร์ทเนอร์คุณชายสลับกะท่านพี่มาตลอด จขกื ก็ได้แต่มองด้วยความอิจฉาริษยา แต่ตอนนี้เพิ่งมาค้นพบว่า...ชั้นขายาวกว่าเธอย่ะ อิจฉาล่ะซี้ ฮี่ๆๆๆๆ
และแน่นอน ทุกคนก็บอก จขกท ว่าเรียนเต้นเหอะแพนจัง เราอิจฉาขาเธอ
ออกวีซ่านักเรียนให้สิคะ แล้วหนูจะตั้งใจเรียนทุกวันเลยยยยยยยย~
หลังจากนั้นก็เป็นมินิคลาสร้องเพลงโดนทีชเชอร์แพน 55555 ซึ่ง จขกท ก็ไปหลงรักเสียงสาวน้อยคนนึงเข้าอย่างจัง โอยยยยยย ลูกสาว ตามหม่ะมี้ไปอยู่เมืองไทยด้วยกันเถิด >_<
แต่สิ่งนึงที่ จขกท ไม์เข้าใจคนบ้านนี้เลยซักนิดคือ ทำไมกินกันดึกเกิ๊นนนนนน คือมือเช้ากันช่วงเที่ยง มื้อกลางวันช่วงห้าโมง และมื้อเย็นกันตอนสี่ห้าทุ่ม กว่าจะเลิกกินก็นู่นค่ะ บางทีตีสอง (อย่างเช่นเมื่อคืนปาร์ตี้รวมญาติ ก็เลิกกันตีสอง) แถมที่กินนี่ก็เนื้อย่างมั่งอะไรมั่ง จัดกันหนักเอาเรื่อง แล้วทำไมไม่อ้วนกันหว่าาาาาา
แปะรูปบ้าง อันที่จริงทริปนี้ จขกท แทบไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเลยค่ะ เพราะไม่ค่อยได้ไปไหน วันแสดงก็มัวยุ่งๆจนไม่มีเวลา และส่วนมากก็ดันมีแต่รูปอาหารซึ่งเราจะมาว่ากันในตอนหนัา เพราะเดี๋ยวจะหมดเรื่องเม้าท์ (เอ่อ....)
เช้านี้ที่โอซาก้า รูปเช้าวันแรก ถ่ายจทกหน้าต่างโรงแรมค่ะ
โรงละครที่ จขกท ไปแสดง ถ่ายจากเวที เป็นมุมที่ฟินมาก เพราะรู้สึกว่าเราเป็นคนแสดง 555555
โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกชอบรูปนี้เพราะไม่เห็นหน้า 555555 น้องสาวเพื่อนถ่ายให้ก่อนออกไปร้องเพลงค่ะ
แก๊งค์นี้จากนิวยอร์คเลยค่ะ ทั้งครู ทั้งนักเรียน อิอิอิ
มื้อแรกของปี ฟินมั้ยให้ทาย 55555
ปิดท้ายด้วยรูปที่ไม่มีใครขอ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังกันนะคะ
พรุ่งนี้ จขกท ก็จะกลับไทยแล้ว แต่คงมีเรื่องมาเล่าอีกเยอะเลยค่ะ พร้อมรูปอีกส่วนนึงด้วย
ปล. แถมคลิป สำหรับคนที่ยังไม่เห็นจากกระทู้ที่แล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะเปิดได้หรือเปล่าเพราะหลายคนบอกว่าเปิดจากมือถือไม่ได้
ใครรู้วิธีแก้วานบอกข้าน้อยด้วยเถิด ข้าน้อยโลว์เทคอย่างแรง
ขอให้มีความสุขในปี 2015 กันถ้วนหน้านะค้าาาาาาาาาาา ดีใจที่หลายๆคนยังจำกันได้และติดตามกระทู้ติงต๊องมาตลอดค่ะ อิอิอิอิ
เต้นออกฉากเนียนๆ
เรื่องเล่าจากสาวเอ๋อ :: แพนจัง Live in Japan ภาค1
เข้าเรื่องดีกว่า...เปิดกระทู้มา ตกใจเลย 55555 ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้ ขอบคุณมากๆนะคะ ^_^ หลายๆคนบอกว่าอ่านย้อนไปตั้งกะตอนแรก ดีใจจัง
ในที่สุดก็ใกล้วันกลับของ จขกท เต็มทีแล้ว ช่วงนี้ก็เลยงอแงนิดหน่อยค่ะ 5555 ไม่รู้จะเก็บตังค์มาอีกได้เมื่อไหร่ และอีตาคุณชายก็ยุ่งๆเรื่องบัลเล่ต์ของฮีต่อไป แงๆๆๆๆ
เอาล่ะ จขกท จะเริ่มจากตรงไหนดีหนอ...
หลังจากที่หมดคอนเสิร์ต จขกท ก็ได้ฤกษ์ย้ายจากโรงแรมมาอยู่ที่บ้านฮีค่ะ แต่ว่า อย่าคาดหวังว่าจะได้นอนร่วมเรียงเคียงหมอนแต่อย่างใด เพราะ จขกท ไปปูฟูกนอนคนละฝั่งห้องกะฮีเลยค่ะ สาเหตุที่ต้องทำแบบนั้น เพราะคืนแรกก็ปูผ้านอนข้างๆเตียงนี่แหละ เหตุมันเกิดตอนเช้าที่ฮีตื่น แล้วจะรีบลุกไปห้องน้ำ ก็เลยเหยียบปั้กลงมาบนหน้าของ จขกท เต็มๆ...
นึกออกไหมคะ กำลังหลับอุตุ จู่ๆรู้สึกเหมือนมีอะไรฟาดโครมเข้าแถวๆแก้มและคาง ถึงขั้นตื่นขึ้นมาน้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว
แน่นอน หลังจากเช้าวันนั้น จขกท ย้ายที่นอนทันที 555555
จริงๆแล้วการมาเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้ จขกท ไม่ได้คาดหวังใดๆว่าจะได้ไปเที่ยวไหน เพราะจริงๆพ้อยท์หลักคือมาแสดงและอยากมาใช้เวลากะฮีมากกว่า หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาครึ่งปี และอาจจะไม่ได้เจอกันอีกทั้งปี (ให้เก็บตังค์มาปีละสองครั้งก็ไม่ไหวเน่าะ)
หลังคริสต์มาส ท่านแม่ก็มีเวลามานั่งพิจารณาสารรูปของ จขกท อย่างเต็มที่ และเมื่อเห็นผมอันแสนจะยับเยิน (เหตุมาจากการดัดแบบโฮมเมด) ก็ถึงกับถอนใจ และโทรไปนัดช่างทันที
แม่คะ...ค่าตัดมันแพงนะแม่!!!!! ถามหนูก๊อนนนนนนนนนนนนนน
วันถัดมา ท่านแม่บอกว่าวันนี้มีคลาสบัลเล่ต์ แต่ไม่เป็นไร ให้มิสะ(พี่สาวคุณชาย)สอนไปก่อน เธอมากะหม่ามี้ เดี๋ยวจะพาไปตัดผม
ว่าแล้วท่านแม่ก็ควบจักรยานคู่ใจพา จขกท ที่ปั่นจักรยานไม่แข็งตามไปอย่างทุลักทุเล (หล่อนทำอะไรเป็นมั่งเนี่ย) จนมาถึงร้านตัดผม ท่านแม่ก็สั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเจ้าของร้าน แล้วก็จากไป...ทิ้ง จขกท ผู้พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้แม้แต่น้อยไว้ในร้านที่มีแต่คนญี่ปุ่น แล้วหนูจะรอดมั้ยเนี่ย ^^"
แต่แหม...ร้านตัดผมนี่มันช่างฟินนนนนนซะจริง ด้วยความที่ท่านแม่จัดการทุกอย่างไว้ให้แล้ว จขกท มีหน้าที่แค่เดินไปนั่น เดินมานี่ นั่งตรงนี้ เอาผมทรงไหน เค้าก็เปิดแบบให้เลือก เทียบแล้วเทียบอีก ก่อนที่จะมาเริ่มจัดการกะผม
อยากให้เห็นหน้าช่างตอนเห็นผม จขกท ครั้งแรกจริงๆ 555555
ตัดเสร็จ ก็ไปที่สตูดิโอต่อ กำลังเลิกคลาสพอดีเลยค่ะ จขกท ก็เลยได้นั่งฟินดูสาวๆซ้อมกันได้นิดหน่อย
ปัญหาก็คือ...ท่านแม่เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้คุณชายสอนคลาสสเตรชชิ่ง มาเข้าคลาสด้วยนะ ต่อด้วยบัลเล่ต์ แม่สอนเอง
เอื๊อกกกกกกกกกก!!!!!! เข้าคลาสแฟนตัวเองเนี่ยนะ >_<
ไม่อยากเข้าก็คงต้องเข้าล่ะ เพราะคืนก่อน ท่านแม่เกิดอารมณ์อยากรู้ ก็จับ จขกท มาบิดเล่นเป็นยางยืด จับนอนคว่ำท่ากบ จับนั่งเอาขาพาดคอ จับนอนคว่ำเอาเท้ามาแตะหัว คือทำได้เกือบทุกอย่างยกเว้นฉีกขา 5555555 ท่านแม่ก็เลยบอกว่า เต้นบัลเล่ต์เหอะลูกเอ๊ยยยยยย
ก่อนจะมาบ่นเรื่องคลาสวันถัดมา จขกท ต้องขออภัยจริงๆที่มาเที่ยวญี่ปุ่นแบบไม่มีข้อมูลการท่องเที่ยวมาฝากเลยนะคะ เพราะส่วนมากใช้เวลาไปกะการอยู่บ้าน กินข้าวบ้าน ทำความสะอาดบ้าน ฯลฯ (สงสัยเหมือนกันว่า ถ้าจะมาแค่นี้ อยู่เมืองไทยก็ทำได้นี่หว่าตู ^^") แต่ขอบอกอยู่อย่าง ว่าอาหารฝีมือแม่คุณชายนี่เด็ดจริงอะไรจริงฮ่ะ ถ้าอยู่อีกสักเดือนนี่ จขกท อ้วนชัวร์ 55555555555
กลับมาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า...
เช้าวันใหม่ จขกท โดนปลุกขึ้นมาเปลี่ยนชุด เดินออกไปกับท่านแม่ เพราะอีตาคุณชายนี่บึ่งล่วงหน้าไปด้วยจักรยานเรียบร้อยแล้วเพื่อเปิดประตูโรงเรียนค่ะ
ตอนที่ไปถึงนี่คือคลาสเริ่มไปนอดหน่อยแล้ว จริงๆคลาสนี้ก็แนวๆคลาสโยคะนั่นแหละค่ะ ยืดไปยืดมา นู่นนี่นั่น จขกท ก็ทำตามแบบเก้ๆกังๆ ได้มั่งไม่ได้มั่ง อายเด็กมั่ง 55555 พอดีมีเด็กๆเข้าคลาสหลายคนค่ะ (คือต่ำกว่าสิบขวบน่ะนะ) แล้วก็แหม...เห็นแฟนตัวเองเป็นครูอยู่หน้าห้องแล้วมันรู่ช้สึกจักกะเดียมพิก๊ลลลลล จะเขินก็ไม่รู้จะเขินทำไม แต่ก็นะ >_<
เสร็จจากคลาสยืดของคุณชาย ก็มาต่อคลาสบัลเล่ต์ของท่านแม่ แถ่มแท้มมมมมม~
ไม่อยากจะบอกว่าอายเด็กจริงๆ ตัวนิดนึง เต้นกันพริ้วมากกกกกก ท่านแม่จับ จขกท มาเกาะบาร์อยู่กะกลุ่มเก่งๆ หวังว่าจะให้ จขกท ก๊อปปี้ท่าตามให้ทัน และถูกต้องแน่นอน แต่แหม...คนไม่ได้เต้นมาปีนึง จะเอาอะไรมากเนาะ 55555
สรุปคือ...ตามไม่ทันค่า เย้ 555555555
เอาล่ะ เราจะไม่พูดถึงมัน >_<
ตัดไปตอนจบคลาสเลยละกันนะคะ ดชเพื่อไม่ให้คนอ่านจินตนาการภาพอันสยดสยอง...เนื่องจากวันนี้เป็นเหมือนวันสุดท้ายของการเรียนในปีนี้ ทุกคนก็เลยอยู่เม้าท์มอยกันต่ออีกเล็กน้อย ซึ่งก็มีคนเสนอว่า เปิดเพลงที่ใช้แสดงตอนนั้นแล้วเต้นกันสนุกๆดีกว่า และทุกคนก็เห็นดีเห็นงาม เต้นกันสนุกสนาน ในขณะที่ จขกท ไปนั่งซุกอยู่มุมสตูดิโอ ห่อตัวเองไว้ด้วยเสื้อโค้ทตัวบะเริ่ม เพราะมันหนาวววววววววว
แต่แล้วก็หนีไม่พ้น 55555
จู่ๆสาวน้อยคนนึงก็เดินมาบอก "เจ๊ ร้องเพลงเร้วววววว เพลงที่เจ๊ร้องตอนแสดงอะ อันนาๆๆ" และแน่นอนค่ะ ทุกคนก็เฮเลย จะให้แพนจังร้องเพลงอีกรอบ อ่ะๆๆๆ เดี๋ยวเค้าจะร้องให้ฟังน๊าาาาาาาา =.,=
เล่นกันเสร็จ จขกท ก็ถูกท่านพี่เรียกไปยืนคุยกะกลุ่มแดนเซอร์สาวๆ บอกว่า ชีแข็งแรงโคตรเลยนะ แต่เนื้อย้วยทั้งตัว ว่าแล้วท่านพร่ก้มาบีบๆ ขยำๆพุง จขกท อย่างเมามันส์ แล้วก็บอกว่า ขอโทษจริงๆนะแพนจัง แต่ชั้นหยุดไม่ได้อะ
เจ๊คะ!!!!!!!!!! เอามั้ยคะ หนูยกให้ ^^"
ก็เข้าใจท่านพี่เค้านะ เค้าไม่มีพุงย้อยแบบเรา ทั้งตัวนี่มีแต่กล้ามและซิกแพค ไหนเลยจะนุ่มย้วยขยำสนุกแบบพุงเรา อิอิอิอิอิ
และหลังจากนั้นก็เจ้าสู่การคุยเรื่องหุ่นและความขาวของขา เพราะในสตูดิโอมีสาวน้อยคนนึงซึ่งเป็นตัวเต้นแนวหน้าของโรงเรียนเลย ชีสูง168เท่ากะ จขกท และขายาว ผอม สวย เป็นพาร์ทเนอร์คุณชายสลับกะท่านพี่มาตลอด จขกื ก็ได้แต่มองด้วยความอิจฉาริษยา แต่ตอนนี้เพิ่งมาค้นพบว่า...ชั้นขายาวกว่าเธอย่ะ อิจฉาล่ะซี้ ฮี่ๆๆๆๆ
และแน่นอน ทุกคนก็บอก จขกท ว่าเรียนเต้นเหอะแพนจัง เราอิจฉาขาเธอ
ออกวีซ่านักเรียนให้สิคะ แล้วหนูจะตั้งใจเรียนทุกวันเลยยยยยยยย~
หลังจากนั้นก็เป็นมินิคลาสร้องเพลงโดนทีชเชอร์แพน 55555 ซึ่ง จขกท ก็ไปหลงรักเสียงสาวน้อยคนนึงเข้าอย่างจัง โอยยยยยย ลูกสาว ตามหม่ะมี้ไปอยู่เมืองไทยด้วยกันเถิด >_<
แต่สิ่งนึงที่ จขกท ไม์เข้าใจคนบ้านนี้เลยซักนิดคือ ทำไมกินกันดึกเกิ๊นนนนนน คือมือเช้ากันช่วงเที่ยง มื้อกลางวันช่วงห้าโมง และมื้อเย็นกันตอนสี่ห้าทุ่ม กว่าจะเลิกกินก็นู่นค่ะ บางทีตีสอง (อย่างเช่นเมื่อคืนปาร์ตี้รวมญาติ ก็เลิกกันตีสอง) แถมที่กินนี่ก็เนื้อย่างมั่งอะไรมั่ง จัดกันหนักเอาเรื่อง แล้วทำไมไม่อ้วนกันหว่าาาาาา
แปะรูปบ้าง อันที่จริงทริปนี้ จขกท แทบไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเลยค่ะ เพราะไม่ค่อยได้ไปไหน วันแสดงก็มัวยุ่งๆจนไม่มีเวลา และส่วนมากก็ดันมีแต่รูปอาหารซึ่งเราจะมาว่ากันในตอนหนัา เพราะเดี๋ยวจะหมดเรื่องเม้าท์ (เอ่อ....)
เช้านี้ที่โอซาก้า รูปเช้าวันแรก ถ่ายจทกหน้าต่างโรงแรมค่ะ
โรงละครที่ จขกท ไปแสดง ถ่ายจากเวที เป็นมุมที่ฟินมาก เพราะรู้สึกว่าเราเป็นคนแสดง 555555
โดยส่วนตัวแล้วรู้สึกชอบรูปนี้เพราะไม่เห็นหน้า 555555 น้องสาวเพื่อนถ่ายให้ก่อนออกไปร้องเพลงค่ะ
แก๊งค์นี้จากนิวยอร์คเลยค่ะ ทั้งครู ทั้งนักเรียน อิอิอิ
มื้อแรกของปี ฟินมั้ยให้ทาย 55555
ปิดท้ายด้วยรูปที่ไม่มีใครขอ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังกันนะคะ
พรุ่งนี้ จขกท ก็จะกลับไทยแล้ว แต่คงมีเรื่องมาเล่าอีกเยอะเลยค่ะ พร้อมรูปอีกส่วนนึงด้วย
ปล. แถมคลิป สำหรับคนที่ยังไม่เห็นจากกระทู้ที่แล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะเปิดได้หรือเปล่าเพราะหลายคนบอกว่าเปิดจากมือถือไม่ได้ ใครรู้วิธีแก้วานบอกข้าน้อยด้วยเถิด ข้าน้อยโลว์เทคอย่างแรง
ขอให้มีความสุขในปี 2015 กันถ้วนหน้านะค้าาาาาาาาาาา ดีใจที่หลายๆคนยังจำกันได้และติดตามกระทู้ติงต๊องมาตลอดค่ะ อิอิอิอิ
เต้นออกฉากเนียนๆ