สวัสดีค่า จขกท กลับมาแล้วววววว ฮี่ๆๆๆๆ
วันนี้งดเว้นเรื่องการเม้าท์หนุ่มค่ะ เพราะเดี๋ยวจะหลุดคอนเซ็ปต์ไปซะก่อน กลายเป็นกระทู้หื่นแห่งปี ^^"
ตามที่ว่าไว้ จขกท จะมาเล่าให้ฟังเรื่องคลาสเรียนอันแสนสนุกที่เรียนไปถึงกับน้ำตาไหลพรากๆไปอย่างควบคุมแทบไม่ได้ค่ะ รับรองว่าโหด มันส์ ฮายิ่งหว่าคลาสตาเคนนี่เสียอีก หุหุหุ
เรื่องมันเริ่มจากวันนึง จขกท โดนเพื่อนขอร้องให้ไปทำงานแทนเพราะเพื่อนป่วย ก็เลยไปทำวันเสาร์เย็น ซึ่งปกติวันนั้นจะเป็นวันหยุดขงเราค่ะ ก็ว่างๆ เลยไปทำแทน หาเงินเพิ่มต่อชีวิตไปได้อีกนิดหน่อย(ฟังดูน่าสงสารเนอะ) ก็มีกลุ่มผู้หญิงญี่ปุ่นสองสามคนซึ่ง จขกท มองแว้บแรกแล้วแอบรู้สึกว่า คุ้นหน้าจังวึ้ย แต่ก็ไม่ไ้คิดอะไร คิดว่าคงเป็นลูกค้าประจำที่อาจจะเคยผ่านๆตามาบ้าง
แต่เมื่อกินเสร็จ ทั้งกลุ่มก็เดินมาที่ประตู แล้วคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มก็มายืนมองหน้าเรา แล้วถามขึ้นว่า "จำชั้นไม่ได้จริงอะ ชั้นเพิ่งมาจากที่โรงเรียน...."
เท่านั้นล่ะ จขกท นึกออกทันที นี่มันครูบัลเล่ต์ที่โรงเรียนนี่หว่า!!!
คือ...ที่โรงเรียนนี้มีครูหลายคนมากค่ะ ซึ่งยูกะซัง(คนนี้) ก็เป็นหนึ่งในครูหลายๆคน แต่ จขกท ไม่เคยเทคคลาสเลยเพราะเป้นคลาสโอเพ่น บีกินเนอร์ที่ยากกว่า เวรี่ บีกินเนอร์หลายเท่านัก แถมวันที่เค้าสอนก็เป้นวันที่เราไม่ว่างพอดีซะด้วย เลยเลยไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตากันเท่าไหร่นัก แต่เราเองก็เคยคิดว่าอยากลองเทคคลาสเค้าดู แล้วก่อนกลับ ยูกะซังก็เลยบอกว่า วันเสาร์หน้ามาเทคคลาสนะ ^^ ซึ่ง จขกท ก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะค่ะ
วันเสาร์เช้า ก่อนไปเรียน จขกท ก้มีโอกาสได้คุยกับสนูปี้บอย(ว่าจะไม่พูดถึงแล้วเชียว)
ฮี : ยูกะเหรอ เป็นคลาสที่ดีนะ แต่ว่า...
เรา : (เห็นเงียบไปนาน) แต่ว่าอะไร
ฮี : ไม่มีอะไร
เรา : เห้ย แบบนี้มีแน่ๆ อะไร บอกมา
ฮี : ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ว่า บางที ยูกะซังก็...
เรา ถ้าเงียบอีกทีจะไม่คุยด้วยละนะ
ฮี : น่ากลัว...
เรา : ห๊ะ?
ฮี : อืม บางทียูกะซังก็น่ากลัว (ฮีใช้คำว่า Scary)
เรา : คือสรุปว่าควรเรียนมั้ยเนี่ย
ฮี : ก็ลองดู ก็ดีนะ
เอาวะ...ลองก็ลอง...
เริ่มคลาส...
คลาสนี้เรามีเพื่อรุ่นเล็กอยู่คนค่ะ ชื่อซาร่าจัง เป็นเด็กญี่ปุ่นอายุ12ซึ่งเจอกันตั้งแต่ช่วงที่สาวน้อยปิดเทอมแล้วมาเทคคลาส จนตอนนี้น้องเปิดเทอมแล้วก็เลยเทคได้แค่คลาสวันเสาร์ พอเจอหน้า ซาร่าจังก็เดินมาเกาะแขนเลย บอกว่า เต้นด้วยกันนะ อย่าทิ้งกันนะ ตอนนั้น จขกท ก็ชักจะหวั่นๆ มันยังไงกันฟะ คลาสนี้เนี่ย
พอเริ่มคลาสเท่านั้นล่ะ แม่คุณเอ๋ย...
เริ่มจากการที่ยูกะซังบอกชื่อท่าเป็นภาษาต่างาว(สำหรับ จขกท) และทุกคนก็ทำตามได้ทันที โดยที่ จขกท ยังยืนเหวอ แล้วเนียนตามอย่างเหวอๆแบบนั้น ซาร่าจังเองคงเทคคลาสมาสักระยะแล้ว ก็พอตามทันบ้าง มียัยแห้งคนเดียวที่ทำท่าเหมือนลิงโดนน้ำร้อนลวกอยู่ที่บาร์ และเมื่อมั่วมากๆเข้า ก็รู้สึกเหมือนสายตายูกะซังจะมองมาแบบว่า...ตั้งใจเรียนหน่อยเสะ แพนจัง!!!
เป็นแบบนั้นอยู่ราวๆครึ่งชั่วโมง สกิลการเนียนของ จขกท ก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ เริ่มรู้ว่าควรเนียนตามใคร และคนไหนที่กำลังเนียนชาวบ้านอยู่เช่นกัน จนกระทั่งยูกะซังบอกว่า เอ้า สเตรชชิ่ง!!!!
ถ้าเป้นคลาสเคนนี่ ก็คงปล่อยให้ยืนเส้นกันตามใจชอบ แต่คลาสนี้ไม่อย่างนั้นค่ะ
เริ่มจากเอาขาพาดบาร์ ยืด เอ้าหันหลัง ยืดดดดดดดด เฮ้ย ไปไหนต่อวะ...แล้วทำไมคนอื่นขาขวา ชั้นเอาขาซ้ายพาดอยู่คนเดียวล่ะ!!!!
จนกระทั่งยูกะซังบอกว่า เอาขาลง ยกขึ้นมา จับส้นเท้า แล้วดึงขึ้นเหนือหัว!!! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไม่ได้เฟ้ย
เนื่องจาก จขกท เป้นคนที่ขายาวกว่ามนุษย์ปกติอยู่พอประมาณเมื่อเทียบสัดส่วนกับตัว ทำให้ท่านี้ จขกท ไม่เคยทำสำเร็จมาก่อนค่ะ ก็เลยจับส้นเท้าดึงดึ๋งๆอยู่แบบนั้น ไม่ขึ้นสักที ยูกะซังหันมาเห้น ก็เลยเดินรี่เข้ามาทันใด
"จับส้นเท้า ดึง!!!" ก็มันดึงไม่ขึ้นง่าาาาาาาา
เมื่อเห้นว่าดึงไม่ขึ้น ท่านปรมาจารย์ก็จับส้นเท้า จขกท ดึงพรืดขึ้นซะเองทันที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จะให้ทำอะไรได้คะ ตอนนั้นเสียงเดียวที่ออกจากปากคือ เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ค่ะท่านผู้ชม จขกท อยู่ในสภาพโดนจับส้นเท้าดึงขึ้นเหนือหัว ร้องจ๊ากเหมือนโดนเชือด แถมยูกะซังก็จับกด ย่อเข่า ยืด คางเชิด!! บอกให้เชิดหน้าขึ้นไง!! ทีนี้ยิ้ม ยิ้มเซ่ หลังอย่างอ!!!! ในขณะเดียวกัน จขกท ก็ยังคงร้องจ๊ากต่อไปอย่างต่อเนื่อง และคนทั้งคลาสก็หันมามองกันหมดด้วยสายตาแบบว่า...ช่วยไม่ได้จริงๆว่ะน้องเอ๊ยยยยยยย
พอหมดกระบวนการทรมานขาสูง ยูกะก็บอกว่า ทีนี่ฉีกขา ขาหวาไปข้างหน้า ขาซ้ายไปข้างหลัง ลงไปอีก แล้วก็จับกดพรืดดดดดดดดดดดดดดด แน่นอน...พร้อมเสียงร้องจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ของ จขกท ผู้น่าสงสาร
เสร็จจากขาขวา จขกท ลงไปนอนกองขาไปทางแขนไปทางอยู่กับพื้น จนยูกะซังสั่งทั้งคลาสต่อ Same things...Other side!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แน่นอนว่าของเก่ายังไม่ทันหายเจ็บ จขกท ก็ไม่สามารถทำอะไรต่อได้ จนชาวบ้านทำเสร็จจบครบถ้วนกระบวนความ ยูกะซังก็เดินทำหน้านางฟ้าเข้ามา พร้อมพูดด้วยเสียงนุ่มๆว่า...แพนจัง เมื่อกี้เธอยังไม่ได้ทำขาซ้าย...แล้วก็เปลี่ยนเห้นเสียง..เอ้า ลุก ทำคนเดียว ตรงนี้เลย!!!
ว่าแล้วก็จับ จขกท ทำกระบวนการทรมานเหมือนเมื่อกี้อีกครั้ง...คนเดียว ท่ามกลางสายตาเห็นอกเห้นใจของคนในคลาส และเสียงร้องจ๊ากๆของ จขกท อีกครั้ง...และอีกครั้ง...
กว่าจบหมดเซสชั่นนั้น...บอกตามตรงว่า เหมือนตัวหลุดเป็นชิ้นๆไปเรียบร้อย...น้ำตาไหลพรากๆโดยไม่รู้ตัว
พอทรมาน จขกท เสร็จ ก็ปล่อยพัก5นาที จขกท ลงไปนอนจมกองเลือดกับพื้น ซาร่าจังก็เข้ามาตบบ่าเบาๆ แล้วบอกว่า "อันนี้ก็เกิดขึ้นกับฉันมาก่อนแล้วล่ะ สบายใจได้"
...สาธุ...
ครึ่งหลังของคลาสก็โหดร้ายไม่แพ้กันค่ะ เพราะยูกะซังเล่นบอกชื่อท่า แล้วก็ให้ใครสักคนในคลาสมาทำให้เพื่อนดู ก่อนจะให้คนอื่นทำตาม โดยแบ่งเป้นสามกลุ่มเท่าๆกัน แน่นอนว่า จขกท ก็ไปไม่เป็นอีกเช่นเคย (ตอนนี้เริ่มเกิดคำถามว่า จขกท ทำอะไรมีสาระเป็นบ้างมั้ย?????)
แต่เหมือนคราวนี้ยูกะซังจะเมตตา เพราะคงเห้นว่ายัยนี่มันเวรี่ เวรี่ บีกินเนอร์จริงๆ ก็เลยปล่อยให้งมตามชาวบ้านไปเอง ไม่ฉีก ไม่กระชากอีกแล้ว...ขอบคุณนะคะ ซึ้งงงงงงงง
กว่าจะจบคลาส จขกท คลานออกมาจากห้องในสภาพเกือบสิ้นชีพ โดยมีกำลังใจจากเพื่อนร่วมคลาสหลายคนที่เข้ามาถามว่า เธอโอเคมั้ย...ได้แต่ฝืนยิ้มแล้วบอกไปว่า...ไม่อ่ะ TT^TT ถ้าบอกว่าสบายดีก็คงโกหกแล้วล่ะ
...คืนนั้น จขกท หัวถึงหมอนก็น๊อคทันที...
เช้ามา อีตาสนูปี้โทรมา
เรา : เธอ เมื่อวานชั้นเทคคลาสยูกะ
ฮี : แล้วเป้นไงบ้าง
เรา : เหอะ!!!
ฮี : หืม?
เรา : นรกชัดๆ!!!!
ฮี : (หัวเราะก๊ากอย่างที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อน)
เรา : เห้ย นี่รู้ใช่มั้ยเนี่ย
ฮี : คิดว่ารู้นะ
เรา : เราโดนจับฉีกขา
ฮี : (หัวเราะต่อ) อือ
เรา : คือนี่รู้ทุกอย่างว่าชั้นจะโดนแบบนี้?
ฮี : อือ
เรา : แล้วทำไมไม่เตือนชั้นยะ
ฮี : ก็บอกไปแล้วไง
เรา : บอกไร
ฮี : บอกว่า She's scary...
เรา : ...............................................
ฮี : แต่ยูกะซังเป้นครูที่ดีนะ
เรา : ฮ่วย...เออ รู้!!! ขอบคุณ!!!!!!
อา...อยากตบคน ="=
ตอนนี้เป็นคืนวันศุกร์ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราต้องไปเทคคลาสยูกะต่อ...ยังไงก็ สวดมนต์ ภาวนา อะไรก็ได้ ให้ จขกท ด้วยนะคะ ขอให้มีชีวิตรอดไปทำงานช่วงเย็นด้วยเถิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ ว่ากรี๊ดไปกี่รอบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
Have a good weekend ค่า
เรื่องเล่าจากสาวเอ๋อ :: กว่าจะเป็นหงส์ขาว#1
วันนี้งดเว้นเรื่องการเม้าท์หนุ่มค่ะ เพราะเดี๋ยวจะหลุดคอนเซ็ปต์ไปซะก่อน กลายเป็นกระทู้หื่นแห่งปี ^^"
ตามที่ว่าไว้ จขกท จะมาเล่าให้ฟังเรื่องคลาสเรียนอันแสนสนุกที่เรียนไปถึงกับน้ำตาไหลพรากๆไปอย่างควบคุมแทบไม่ได้ค่ะ รับรองว่าโหด มันส์ ฮายิ่งหว่าคลาสตาเคนนี่เสียอีก หุหุหุ
เรื่องมันเริ่มจากวันนึง จขกท โดนเพื่อนขอร้องให้ไปทำงานแทนเพราะเพื่อนป่วย ก็เลยไปทำวันเสาร์เย็น ซึ่งปกติวันนั้นจะเป็นวันหยุดขงเราค่ะ ก็ว่างๆ เลยไปทำแทน หาเงินเพิ่มต่อชีวิตไปได้อีกนิดหน่อย(ฟังดูน่าสงสารเนอะ) ก็มีกลุ่มผู้หญิงญี่ปุ่นสองสามคนซึ่ง จขกท มองแว้บแรกแล้วแอบรู้สึกว่า คุ้นหน้าจังวึ้ย แต่ก็ไม่ไ้คิดอะไร คิดว่าคงเป็นลูกค้าประจำที่อาจจะเคยผ่านๆตามาบ้าง
แต่เมื่อกินเสร็จ ทั้งกลุ่มก็เดินมาที่ประตู แล้วคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มก็มายืนมองหน้าเรา แล้วถามขึ้นว่า "จำชั้นไม่ได้จริงอะ ชั้นเพิ่งมาจากที่โรงเรียน...."
เท่านั้นล่ะ จขกท นึกออกทันที นี่มันครูบัลเล่ต์ที่โรงเรียนนี่หว่า!!!
คือ...ที่โรงเรียนนี้มีครูหลายคนมากค่ะ ซึ่งยูกะซัง(คนนี้) ก็เป็นหนึ่งในครูหลายๆคน แต่ จขกท ไม่เคยเทคคลาสเลยเพราะเป้นคลาสโอเพ่น บีกินเนอร์ที่ยากกว่า เวรี่ บีกินเนอร์หลายเท่านัก แถมวันที่เค้าสอนก็เป้นวันที่เราไม่ว่างพอดีซะด้วย เลยเลยไม่ค่อยได้เห็นหน้าค่าตากันเท่าไหร่นัก แต่เราเองก็เคยคิดว่าอยากลองเทคคลาสเค้าดู แล้วก่อนกลับ ยูกะซังก็เลยบอกว่า วันเสาร์หน้ามาเทคคลาสนะ ^^ ซึ่ง จขกท ก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะค่ะ
วันเสาร์เช้า ก่อนไปเรียน จขกท ก้มีโอกาสได้คุยกับสนูปี้บอย(ว่าจะไม่พูดถึงแล้วเชียว)
ฮี : ยูกะเหรอ เป็นคลาสที่ดีนะ แต่ว่า...
เรา : (เห็นเงียบไปนาน) แต่ว่าอะไร
ฮี : ไม่มีอะไร
เรา : เห้ย แบบนี้มีแน่ๆ อะไร บอกมา
ฮี : ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่ว่า บางที ยูกะซังก็...
เรา ถ้าเงียบอีกทีจะไม่คุยด้วยละนะ
ฮี : น่ากลัว...
เรา : ห๊ะ?
ฮี : อืม บางทียูกะซังก็น่ากลัว (ฮีใช้คำว่า Scary)
เรา : คือสรุปว่าควรเรียนมั้ยเนี่ย
ฮี : ก็ลองดู ก็ดีนะ
เอาวะ...ลองก็ลอง...
เริ่มคลาส...
คลาสนี้เรามีเพื่อรุ่นเล็กอยู่คนค่ะ ชื่อซาร่าจัง เป็นเด็กญี่ปุ่นอายุ12ซึ่งเจอกันตั้งแต่ช่วงที่สาวน้อยปิดเทอมแล้วมาเทคคลาส จนตอนนี้น้องเปิดเทอมแล้วก็เลยเทคได้แค่คลาสวันเสาร์ พอเจอหน้า ซาร่าจังก็เดินมาเกาะแขนเลย บอกว่า เต้นด้วยกันนะ อย่าทิ้งกันนะ ตอนนั้น จขกท ก็ชักจะหวั่นๆ มันยังไงกันฟะ คลาสนี้เนี่ย
พอเริ่มคลาสเท่านั้นล่ะ แม่คุณเอ๋ย...
เริ่มจากการที่ยูกะซังบอกชื่อท่าเป็นภาษาต่างาว(สำหรับ จขกท) และทุกคนก็ทำตามได้ทันที โดยที่ จขกท ยังยืนเหวอ แล้วเนียนตามอย่างเหวอๆแบบนั้น ซาร่าจังเองคงเทคคลาสมาสักระยะแล้ว ก็พอตามทันบ้าง มียัยแห้งคนเดียวที่ทำท่าเหมือนลิงโดนน้ำร้อนลวกอยู่ที่บาร์ และเมื่อมั่วมากๆเข้า ก็รู้สึกเหมือนสายตายูกะซังจะมองมาแบบว่า...ตั้งใจเรียนหน่อยเสะ แพนจัง!!!
เป็นแบบนั้นอยู่ราวๆครึ่งชั่วโมง สกิลการเนียนของ จขกท ก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับ เริ่มรู้ว่าควรเนียนตามใคร และคนไหนที่กำลังเนียนชาวบ้านอยู่เช่นกัน จนกระทั่งยูกะซังบอกว่า เอ้า สเตรชชิ่ง!!!!
ถ้าเป้นคลาสเคนนี่ ก็คงปล่อยให้ยืนเส้นกันตามใจชอบ แต่คลาสนี้ไม่อย่างนั้นค่ะ
เริ่มจากเอาขาพาดบาร์ ยืด เอ้าหันหลัง ยืดดดดดดดด เฮ้ย ไปไหนต่อวะ...แล้วทำไมคนอื่นขาขวา ชั้นเอาขาซ้ายพาดอยู่คนเดียวล่ะ!!!!
จนกระทั่งยูกะซังบอกว่า เอาขาลง ยกขึ้นมา จับส้นเท้า แล้วดึงขึ้นเหนือหัว!!! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไม่ได้เฟ้ย
เนื่องจาก จขกท เป้นคนที่ขายาวกว่ามนุษย์ปกติอยู่พอประมาณเมื่อเทียบสัดส่วนกับตัว ทำให้ท่านี้ จขกท ไม่เคยทำสำเร็จมาก่อนค่ะ ก็เลยจับส้นเท้าดึงดึ๋งๆอยู่แบบนั้น ไม่ขึ้นสักที ยูกะซังหันมาเห้น ก็เลยเดินรี่เข้ามาทันใด
"จับส้นเท้า ดึง!!!" ก็มันดึงไม่ขึ้นง่าาาาาาาา
เมื่อเห้นว่าดึงไม่ขึ้น ท่านปรมาจารย์ก็จับส้นเท้า จขกท ดึงพรืดขึ้นซะเองทันที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จะให้ทำอะไรได้คะ ตอนนั้นเสียงเดียวที่ออกจากปากคือ เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ค่ะท่านผู้ชม จขกท อยู่ในสภาพโดนจับส้นเท้าดึงขึ้นเหนือหัว ร้องจ๊ากเหมือนโดนเชือด แถมยูกะซังก็จับกด ย่อเข่า ยืด คางเชิด!! บอกให้เชิดหน้าขึ้นไง!! ทีนี้ยิ้ม ยิ้มเซ่ หลังอย่างอ!!!! ในขณะเดียวกัน จขกท ก็ยังคงร้องจ๊ากต่อไปอย่างต่อเนื่อง และคนทั้งคลาสก็หันมามองกันหมดด้วยสายตาแบบว่า...ช่วยไม่ได้จริงๆว่ะน้องเอ๊ยยยยยยย
พอหมดกระบวนการทรมานขาสูง ยูกะก็บอกว่า ทีนี่ฉีกขา ขาหวาไปข้างหน้า ขาซ้ายไปข้างหลัง ลงไปอีก แล้วก็จับกดพรืดดดดดดดดดดดดดดด แน่นอน...พร้อมเสียงร้องจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ของ จขกท ผู้น่าสงสาร
เสร็จจากขาขวา จขกท ลงไปนอนกองขาไปทางแขนไปทางอยู่กับพื้น จนยูกะซังสั่งทั้งคลาสต่อ Same things...Other side!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แน่นอนว่าของเก่ายังไม่ทันหายเจ็บ จขกท ก็ไม่สามารถทำอะไรต่อได้ จนชาวบ้านทำเสร็จจบครบถ้วนกระบวนความ ยูกะซังก็เดินทำหน้านางฟ้าเข้ามา พร้อมพูดด้วยเสียงนุ่มๆว่า...แพนจัง เมื่อกี้เธอยังไม่ได้ทำขาซ้าย...แล้วก็เปลี่ยนเห้นเสียง..เอ้า ลุก ทำคนเดียว ตรงนี้เลย!!!
ว่าแล้วก็จับ จขกท ทำกระบวนการทรมานเหมือนเมื่อกี้อีกครั้ง...คนเดียว ท่ามกลางสายตาเห็นอกเห้นใจของคนในคลาส และเสียงร้องจ๊ากๆของ จขกท อีกครั้ง...และอีกครั้ง...
กว่าจบหมดเซสชั่นนั้น...บอกตามตรงว่า เหมือนตัวหลุดเป็นชิ้นๆไปเรียบร้อย...น้ำตาไหลพรากๆโดยไม่รู้ตัว
พอทรมาน จขกท เสร็จ ก็ปล่อยพัก5นาที จขกท ลงไปนอนจมกองเลือดกับพื้น ซาร่าจังก็เข้ามาตบบ่าเบาๆ แล้วบอกว่า "อันนี้ก็เกิดขึ้นกับฉันมาก่อนแล้วล่ะ สบายใจได้"
...สาธุ...
ครึ่งหลังของคลาสก็โหดร้ายไม่แพ้กันค่ะ เพราะยูกะซังเล่นบอกชื่อท่า แล้วก็ให้ใครสักคนในคลาสมาทำให้เพื่อนดู ก่อนจะให้คนอื่นทำตาม โดยแบ่งเป้นสามกลุ่มเท่าๆกัน แน่นอนว่า จขกท ก็ไปไม่เป็นอีกเช่นเคย (ตอนนี้เริ่มเกิดคำถามว่า จขกท ทำอะไรมีสาระเป็นบ้างมั้ย?????)
แต่เหมือนคราวนี้ยูกะซังจะเมตตา เพราะคงเห้นว่ายัยนี่มันเวรี่ เวรี่ บีกินเนอร์จริงๆ ก็เลยปล่อยให้งมตามชาวบ้านไปเอง ไม่ฉีก ไม่กระชากอีกแล้ว...ขอบคุณนะคะ ซึ้งงงงงงงง
กว่าจะจบคลาส จขกท คลานออกมาจากห้องในสภาพเกือบสิ้นชีพ โดยมีกำลังใจจากเพื่อนร่วมคลาสหลายคนที่เข้ามาถามว่า เธอโอเคมั้ย...ได้แต่ฝืนยิ้มแล้วบอกไปว่า...ไม่อ่ะ TT^TT ถ้าบอกว่าสบายดีก็คงโกหกแล้วล่ะ
...คืนนั้น จขกท หัวถึงหมอนก็น๊อคทันที...
เช้ามา อีตาสนูปี้โทรมา
เรา : เธอ เมื่อวานชั้นเทคคลาสยูกะ
ฮี : แล้วเป้นไงบ้าง
เรา : เหอะ!!!
ฮี : หืม?
เรา : นรกชัดๆ!!!!
ฮี : (หัวเราะก๊ากอย่างที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อน)
เรา : เห้ย นี่รู้ใช่มั้ยเนี่ย
ฮี : คิดว่ารู้นะ
เรา : เราโดนจับฉีกขา
ฮี : (หัวเราะต่อ) อือ
เรา : คือนี่รู้ทุกอย่างว่าชั้นจะโดนแบบนี้?
ฮี : อือ
เรา : แล้วทำไมไม่เตือนชั้นยะ
ฮี : ก็บอกไปแล้วไง
เรา : บอกไร
ฮี : บอกว่า She's scary...
เรา : ...............................................
ฮี : แต่ยูกะซังเป้นครูที่ดีนะ
เรา : ฮ่วย...เออ รู้!!! ขอบคุณ!!!!!!
อา...อยากตบคน ="=
ตอนนี้เป็นคืนวันศุกร์ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราต้องไปเทคคลาสยูกะต่อ...ยังไงก็ สวดมนต์ ภาวนา อะไรก็ได้ ให้ จขกท ด้วยนะคะ ขอให้มีชีวิตรอดไปทำงานช่วงเย็นด้วยเถิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แล้วจะกลับมาเล่าให้ฟังนะคะ ว่ากรี๊ดไปกี่รอบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
Have a good weekend ค่า