การจากไปอย่างไม่หวนกลับของบุคลที่รัก

กระทู้สนทนา
กระทู้ที่คั้งขึ้นนี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตเลยนะค่ะ ตื่นเต้นจังเลย เคยแต่อ่านของคนอื่นลองดูล่ะกันเผื่อจะมีคนอ่านยิ้ม
เริ่มเลยล่ะกันนะค่ะ  ตามหัวข้อกระทู้เลยล่ะค่ะ แต่บุคลที่รักที่ว่านี้เป็นผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต ทายสิค่ะว่าใคร
ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่พ่อ  แต่เป็นตาค่ะ  คุณตาของดิฉันเป็นคนที่ตัวสูง ผิวขาว ผอมเพรียว จมูกโด่งแต่มีเอกลักษณ์ตรงที่หัวล้านค่ะอมยิ้ม36
ต้องขอบอกก่อนเลยนะค่ะว่าดิฉันเป็นหลานสาวที่แม่เอามาให้ยายกับตาเลี้ยงตั้งแต่เกิด
เนื่องจากพ่อกับแม่ของฉัน แยกทางกัน พี่ชายของฉันก็ได้อยู่กับแม่แต่ฉันอยู่กับตาและยายค่ะ
ตลอดเวลามานี้ ฉันก็ไม่ได้เรียกร้องหาพ่อแต่ประการใด  มีแค่ตา ยาย และแม่ที่คอยอบรมสั่งสอนมาตลอด
แม่ของฉันเป็นคนใจดี พูดเก่งอัธยาศัยดีหากกลับมาบ้านที มีแต่ของฝากของคนนู้นคนนี้เยอะแยะเต็มไปหมด
คุณรู้ไหมค่ะตลอดชีวิตของฉันเนี่ย เปลี่ยนบ้านมาเป็น 3หลังแล้วล่ะค่ะ เพราะว่าคุณตาของฉันเนี่ยแหละค่ะที่ชอบความสงบ
ชาวบ้านแถวนั้นเขาเรียก ครอบครัวเราว่า ผีตองเหลืองอ่ะค่ะ 555
ความทรงจำในวัยเด็กของฉัน ฉันจำได้ดีว่าเมื่ออยู่บ้านหลังแรกนั้นตอนฉันยังเป็นเด็ก
และเพราะฉันเป็นหลานสาว คุณตาของฉันก็ต้องเป็นห่วง หรือที่เรียกว่าหลานโอ๋นิเอง (มีแบบนี้ด้วย)
เมื่อตาจะไปไหนมาไหนก็ต้องมีหลานสาวคนนี้ไปด้วยตลอด เป็นคนที่ติดตามากเลยค่ะ เพราะยายชอบบ่นชอบด่า
ก็เลยอยู่กับตาซะเป็นส่วนมาก  
เมื่อก่อนจำได้ว่ายายเคยเล่าให้ฟังว่า
ตอนเป็นเด็กที่บ้านปลูกต้นชะพลู ต้นชะพลูมันจะเป็นเครือเถา แล้วมันเยอะมาก
คุณตาของฉันเขาไม่มีฟันอ่ะค่ะ เค้าจึงใช้ฟันปลอมเป็นแรงงานของปากอีกทีหัวเราะ ตาจึงเอาฟันปลอมแช่ในแก้วน้ำอ่ะค่ะ
รู้ไหมค่ะว่า เมื่อฉันเห็นฉันทำยังไง โยนสิค่ะ โยนทิ้งเลยค่ะตรงที่มันรกๆ ที่ต้นชะพลูมันขึ้นอ่ะค่ะเจ้าคิกคัก
เมื่อตาจะใช้งานมันแต่ก็อหาไม่เจอ ฉันเลยบอกว่าโยนทิ้งไปล่ะ  เสร็จเลยค่ะยายด่าไปตามระเบียบการ
ชีวิตของฉันผูกพันมากับสามคนนี้ ฉันเรียกตาว่าพ่อ เรียกยายว่าแม่เช่นกัน
เมื่อก่อนถ้าจะเข้าเมืองไปหาแม่ แล้วก็ต้องนั่งรถเมล์ไปซึ่งมันไกลมาก ต้องผ่านเขาซึ้งโค้งที่มันน่าคลื่นไส้มาก
ชีวิตหลังเขาอ่ะค่ะคู๊นนนน  ตากะยายนั่งข้างๆกัน แต่ๆๆๆๆๆ เรานั่งตักตาสิค่ะ ตัวเล็กน้อตอนเด็กๆ
การที่จะไป กรุงเทพนั้นใช้เวลาเป็นวันนะค่ะคิดดู แค่นั่งเฉยก็เมื่อยล่ะ มีฉันนั่งตักไปอีกคน ปวดท้องน้อยกันเลยทีเดียว
ยายบอกว่าตาปวดฉี่แต่ก็ไม่ได้ไปกลัวฉันตื่น สิ่งที่ครอบครัวของฉันปลูกฝังฉันมาตั้งแต่เด็กๆนั้นก็คือการเคารพผู้ใหญ่ และการรักคนในครอบครัว รักญาติพี่น้อง  เนื้อเรื่องยาวไปน้อ เดี๋ยวขอไปพิมพ์ก่อนนะค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่