เราเป็นช่วงหลังคลอดประมาณ 2 อาทิตย์ค่ะ เหมือนตัวเรายังปรับตัวไม่ได้ เจ็บแผล เหนื่อย ต้องตื่นทุก 2-3 ชม. นอนไม่เคยเต็มอิ่ม จากที่เคยออกไปไหนกับสามีตลอด ก็ออกไปไม่ได้ ดื่มน้ำเย็นก็ไม่ได้ อาหารก็ทานนู่นไม่ได้นี่ไม่ได้ เหมือนอะไรๆมันเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป บางทีก็พาลๆไม่อยากเลี้ยงลูกไปเลย นอนๆอยู่คนเดียว สามีออกไปซื้อข้าวให้ทาน ยังร้องให้เลย แบบว่าหดหู่มาก แต่อาการก็จะค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆนะคะ หลังจากเริ่มค่อยๆปรับตัวได้ แผลเริ่มหายเจ็บ เริ่มจับทางถูกว่าถ้าลูกนอนชั้นต้องนอน สามีเริ่มพาออกไปเปิดหูเปิดตาที่ร้านขายของชำหน้าปากซอยบ้าง โลตัสบ้าง ตอนนี้สบายแล้วค่ะ ตัวเล็กจะ 3 เดือนแล้ว ไปไหนไปกันเลยค่ะ พ่อไม่พาไปก็จับนั่งคาร์ซีทเลย อาหารเริ่มทดลองทานไปเรื่อยๆ อันไหนทานได้แล้วลูกไม่แพ้ ไม่ท้องอืด ก็ถือว่าผ่าน รู้สึกว่าชีวิตเริ่มเข้าสู่ภาวะปรกติแถมยังมีเพื่อนเพิ่มมาอีก 1 คนซะอีก