สวัสดีคะเพื่อนๆพันทิป นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ซึ่งเราได้ติดตามอ่านแต่เรื่องราวของชาวบ้านมาตลอด ไม่คิดว่าวันนี้เราต้องมาเขียนกระทู้ของตัวเอง คือเราอยากได้คำแนะนำจากเพื่อนๆในพันทิป เราอาจเขียนผิดเขียนถูกไปบ้าง อาจเรียบเรียงไม่ดีต้องขออภัยด้วยคะ อ่อ..เรากับสามีพึ่งครบรอบแต่งงาน 1 ปีไปเมื่อเดือนที่แล้วเองคะ
**เรื่องมันมีอยู่ว่า พ่อแฟนเก่าของสามีเราเสียชีวิตในวันเสาร์ที่ผ่านมา วันอาทิตย์สามีเราขออนุญาตเราไปช่วยงานศพ แต่ไม่ให้เราไปด้วย ทั้งๆที่เราบอกจะไปด้วย ก็ไม่ให้ไปและไม่บอกเหตุผลอะไรกับเราเลย เราก็ได้แต่นอนร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียว
พอวันจันทร์เราไปทำงานสามีเราก็ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย เราก็ไม่ได้พูดไม่ถามนะว่าช่วยงานศพเป็นไงบ้าง จากนั้นตอนเย็น สามีเราส่งข้อความมาหาเราว่า “พี่ขอโทษนะ พี่เสียใจกับสิ่งที่พี่ทำ...” จากนั้นสามีเราก็โทรกลับมา “บอกขอโทษเราอีกครั้ง เค้าให้เหตุผลว่าที่เค้าต้องไปช่วยงานศพพ่อแฟนเก่า เพราะพ่อแฟนเก่าเค้ามีพระคุณกับสามีเรามาก เค้าดูแลสามีมาตั้ง 15-16 ปี เปรียบเสมือนพ่อสามีเราคนหนึ่ง สามีเราเค้าขอไปทำหน้าที่เป็นครั้งสุดท้าย ที่งานศพทางนั้นเค้าจะให้ช่วยอะไรก็ช่วยไป เราก็โอเคไม่ได้ว่าอะไร บอกกับสามีไปว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาคุยกันที่บ้าน แล้วก็วางสายไป” คือเราก็พยายามไม่คิดมาก พอสามีเรากลับมาจากงานศพ มาเรียกเราที่ห้อง ให้เราลงไปทานข้าว เราก็บอกไม่หิวจะนอนแล้ว เค้าก็เลยลงไปทานคนเดียว แล้วก็อยู่ข้างล่างนานมาก ไม่ยอมขึ้นมาบนห้อง พอขึ้นมาก็ไม่ได้พูดอะไรกับเรา จนคืนวันพุธเราทนไม่ไหวกับอาการที่สามีเราไม่เหมือนเดิม คือเค้ากลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่สนใจเราไปเลย เราก็เลยถามเค้าว่า เค้าเป็นอะไร มีอะไรจะพูดกับเราไหม เค้าก็นิ่ง แล้วถามเรากลับมาว่า ไหนวันก่อนจะคุยอะไรกับเค้า เราก็เลยบอกว่า เค้าเป็นแบบนี้เราเสียใจนะ ทำไมเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้าเสียใจกับสิ่งที่เค้าทำไว้กับแฟนเก่าและครอบครัวของเธอ ที่เค้าทิ้งเธอมา ทำให้เธอเสียใจ เราขอบอกก่อนนะค่ะ เราไม่ได้แย่งเค้ามาจากแฟนเก่าคนนี้ เพราะก่อนหน้าที่เค้าจะมาคบเราเค้ามีผู้หญิงอีกคนอยู่ก่อน เค้าบอกเราว่าเค้าไม่เคยทำร้ายจิตใจใครมาก่อน เค้ารู้สึกเสียใจมากที่เค้าร้ายแฟนเก่าเค้าแบบนี้ คือเค้าคบกันมานานมาก 10 กว่าปีได้ แฟนเก่าอายุมากกว่าสามีเรา 10 ปี เค้าเครียดมาก ถึงขนาดขอเราออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว แล้ววันหยุดถึงจะกลับมาหาเรา เราก็ขึ้นเลยที่นี้ เราถามเค้าว่า พี่มีคนอื่นเหรอ หรือพี่จะกลับไปหาแฟนเก่าพี่ เค้าบอกกับเราว่า ไม่ใช่ เค้าแค่เครียดอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรเงียบๆคนเดียวมากกว่า เพราะถ้าเค้าอยู่กับเรา เค้าจะแสดงอาการเดิมๆ คือ นิ่งเครียดตลอดเวลา เค้าบอกเค้าขอโทษที่เค้าดึงเรามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราบอกเราไม่ยอมให้ไป เราเลยถามเค้าว่า ทำไม่พี่ถึงเอาอดีตมาทำร้ายคนในปัจจุบันของพี่แบบนี้ พี่ไม่ได้รักเราเลยใช่ไหม เค้าบอกเค้ารักเรา แต่เค้าแค่รู้สึกผิดกับทางนู้นมาก เพราะตอนที่เค้าออกมา พ่อแฟนเก่าเค้าร้องไห้ด้วย ที่เค้าทิ้งลูกเค้า แล้วจากมา เราฟังก็เอาแต่ร้องไห้เสียใจทั้งคืนเลย คือคิดแบบว่า “เห้ย..คุณจะมาคิดเสียใจอะไรตอนนี้ ทำไมคุณไม่นึกได้ก่อนที่มาแต่งงานกับฉัน อย่างน้อยเป็นแค่แฟนกัน ฉันคงทำใจได้มากกว่านี้ “สรุปเช้ามา เรามาทำงานไม่ได้เลย ตาบวม ไม่ได้นอน สามีเราลงมาเห็นมาเราไม่ได้ไปทำงาน ก็เลยคุยกันอีก สามีเราเลยบอกกับเราว่า “ถ้าพี่ไม่ไปอยู่คนเดียวแล้ว พี่จะอยู่กับเราเหมือนเดิม ดูแลเราเหมือนเดิม ทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด แต่บางครั้งพี่ขอไปดูแลบ้านแฟนเก่าได้ไหม” เราได้ฟังเราปรี๊ดเลย เราถามเค้าว่าถ้าพี่เป็นเรา แล้วสามีพี่ขออนุญาตไปทำอะไรแบบนี้ พี่จะยอมไหม เค้าก็นิ่ง เราร้องไห้ ซักพักเค้าเลยบอกว่า” โอเค..พี่จะพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม” แต่เราก็เจ็บนะทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้ วันนั้นเค้าเลยไม่ได้ไปงานศพเพราะเราอยู่บ้าน แต่แฟนเก่าเค้าโทรมาหานะว่า” ไม่มาเหรอ” แฟนเราบอกว่าเหนื่อยๆ เพลียๆ ขอไปพรุ่งนี้แล้วกัน
สามีเราเค้าก็บอกเรานะว่า แฟนเก่าเค้าให้สามีเรามาบอกว่า “ไม่ต้องห่วงนะ เค้าไม่กลับมาหรอก เค้าไม่ต้องการทำให้ครอบครัวเราแตกแยก” แต่เราไม่เข้าใจสามีเราเท่านั้นเองว่า ทำไมต้องอาลัยอาวรณ์เสียใจขนาดนั้น เรารู้นะว่า อยู่กับเราแล้วทำให้เค้าลำบาก แต่เค้าบอกกับมากกว่า เค้าเองที่ทำให้เราลำบากว่าเมื่อก่อนแต่งงาน เดือนหนึ่งชักหน้าไม่ถึงหลัง เราก็บอกเค้าไปว่าเราทนได้ อีกไม่กี่ปีทุกอย่างก็จะดีขึ้น แต่ทำไมเค้าไม่เข้าใจเราเลย เราต้องทำยังต่อไปดี เราเจ็บมากนะ เราจะผ่านมันไปได้ยังไง เราจะทำยังไงให้ครอบครัวของเราอยู่ต่อไป เราใจแคบไปไหมที่ไม่ยอม บอกเราที
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
เมื่อสามีเราสำนึกผิดต่อครอบครัวแฟนเก่า
**เรื่องมันมีอยู่ว่า พ่อแฟนเก่าของสามีเราเสียชีวิตในวันเสาร์ที่ผ่านมา วันอาทิตย์สามีเราขออนุญาตเราไปช่วยงานศพ แต่ไม่ให้เราไปด้วย ทั้งๆที่เราบอกจะไปด้วย ก็ไม่ให้ไปและไม่บอกเหตุผลอะไรกับเราเลย เราก็ได้แต่นอนร้องไห้เสียใจอยู่คนเดียว
พอวันจันทร์เราไปทำงานสามีเราก็ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย เราก็ไม่ได้พูดไม่ถามนะว่าช่วยงานศพเป็นไงบ้าง จากนั้นตอนเย็น สามีเราส่งข้อความมาหาเราว่า “พี่ขอโทษนะ พี่เสียใจกับสิ่งที่พี่ทำ...” จากนั้นสามีเราก็โทรกลับมา “บอกขอโทษเราอีกครั้ง เค้าให้เหตุผลว่าที่เค้าต้องไปช่วยงานศพพ่อแฟนเก่า เพราะพ่อแฟนเก่าเค้ามีพระคุณกับสามีเรามาก เค้าดูแลสามีมาตั้ง 15-16 ปี เปรียบเสมือนพ่อสามีเราคนหนึ่ง สามีเราเค้าขอไปทำหน้าที่เป็นครั้งสุดท้าย ที่งานศพทางนั้นเค้าจะให้ช่วยอะไรก็ช่วยไป เราก็โอเคไม่ได้ว่าอะไร บอกกับสามีไปว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาคุยกันที่บ้าน แล้วก็วางสายไป” คือเราก็พยายามไม่คิดมาก พอสามีเรากลับมาจากงานศพ มาเรียกเราที่ห้อง ให้เราลงไปทานข้าว เราก็บอกไม่หิวจะนอนแล้ว เค้าก็เลยลงไปทานคนเดียว แล้วก็อยู่ข้างล่างนานมาก ไม่ยอมขึ้นมาบนห้อง พอขึ้นมาก็ไม่ได้พูดอะไรกับเรา จนคืนวันพุธเราทนไม่ไหวกับอาการที่สามีเราไม่เหมือนเดิม คือเค้ากลายเป็นคนนิ่งเงียบ ไม่สนใจเราไปเลย เราก็เลยถามเค้าว่า เค้าเป็นอะไร มีอะไรจะพูดกับเราไหม เค้าก็นิ่ง แล้วถามเรากลับมาว่า ไหนวันก่อนจะคุยอะไรกับเค้า เราก็เลยบอกว่า เค้าเป็นแบบนี้เราเสียใจนะ ทำไมเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้าเสียใจกับสิ่งที่เค้าทำไว้กับแฟนเก่าและครอบครัวของเธอ ที่เค้าทิ้งเธอมา ทำให้เธอเสียใจ เราขอบอกก่อนนะค่ะ เราไม่ได้แย่งเค้ามาจากแฟนเก่าคนนี้ เพราะก่อนหน้าที่เค้าจะมาคบเราเค้ามีผู้หญิงอีกคนอยู่ก่อน เค้าบอกเราว่าเค้าไม่เคยทำร้ายจิตใจใครมาก่อน เค้ารู้สึกเสียใจมากที่เค้าร้ายแฟนเก่าเค้าแบบนี้ คือเค้าคบกันมานานมาก 10 กว่าปีได้ แฟนเก่าอายุมากกว่าสามีเรา 10 ปี เค้าเครียดมาก ถึงขนาดขอเราออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว แล้ววันหยุดถึงจะกลับมาหาเรา เราก็ขึ้นเลยที่นี้ เราถามเค้าว่า พี่มีคนอื่นเหรอ หรือพี่จะกลับไปหาแฟนเก่าพี่ เค้าบอกกับเราว่า ไม่ใช่ เค้าแค่เครียดอยากอยู่คนเดียว อยากคิดอะไรเงียบๆคนเดียวมากกว่า เพราะถ้าเค้าอยู่กับเรา เค้าจะแสดงอาการเดิมๆ คือ นิ่งเครียดตลอดเวลา เค้าบอกเค้าขอโทษที่เค้าดึงเรามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เราบอกเราไม่ยอมให้ไป เราเลยถามเค้าว่า ทำไม่พี่ถึงเอาอดีตมาทำร้ายคนในปัจจุบันของพี่แบบนี้ พี่ไม่ได้รักเราเลยใช่ไหม เค้าบอกเค้ารักเรา แต่เค้าแค่รู้สึกผิดกับทางนู้นมาก เพราะตอนที่เค้าออกมา พ่อแฟนเก่าเค้าร้องไห้ด้วย ที่เค้าทิ้งลูกเค้า แล้วจากมา เราฟังก็เอาแต่ร้องไห้เสียใจทั้งคืนเลย คือคิดแบบว่า “เห้ย..คุณจะมาคิดเสียใจอะไรตอนนี้ ทำไมคุณไม่นึกได้ก่อนที่มาแต่งงานกับฉัน อย่างน้อยเป็นแค่แฟนกัน ฉันคงทำใจได้มากกว่านี้ “สรุปเช้ามา เรามาทำงานไม่ได้เลย ตาบวม ไม่ได้นอน สามีเราลงมาเห็นมาเราไม่ได้ไปทำงาน ก็เลยคุยกันอีก สามีเราเลยบอกกับเราว่า “ถ้าพี่ไม่ไปอยู่คนเดียวแล้ว พี่จะอยู่กับเราเหมือนเดิม ดูแลเราเหมือนเดิม ทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด แต่บางครั้งพี่ขอไปดูแลบ้านแฟนเก่าได้ไหม” เราได้ฟังเราปรี๊ดเลย เราถามเค้าว่าถ้าพี่เป็นเรา แล้วสามีพี่ขออนุญาตไปทำอะไรแบบนี้ พี่จะยอมไหม เค้าก็นิ่ง เราร้องไห้ ซักพักเค้าเลยบอกว่า” โอเค..พี่จะพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม” แต่เราก็เจ็บนะทำไมเค้าเป็นคนแบบนี้ วันนั้นเค้าเลยไม่ได้ไปงานศพเพราะเราอยู่บ้าน แต่แฟนเก่าเค้าโทรมาหานะว่า” ไม่มาเหรอ” แฟนเราบอกว่าเหนื่อยๆ เพลียๆ ขอไปพรุ่งนี้แล้วกัน
สามีเราเค้าก็บอกเรานะว่า แฟนเก่าเค้าให้สามีเรามาบอกว่า “ไม่ต้องห่วงนะ เค้าไม่กลับมาหรอก เค้าไม่ต้องการทำให้ครอบครัวเราแตกแยก” แต่เราไม่เข้าใจสามีเราเท่านั้นเองว่า ทำไมต้องอาลัยอาวรณ์เสียใจขนาดนั้น เรารู้นะว่า อยู่กับเราแล้วทำให้เค้าลำบาก แต่เค้าบอกกับมากกว่า เค้าเองที่ทำให้เราลำบากว่าเมื่อก่อนแต่งงาน เดือนหนึ่งชักหน้าไม่ถึงหลัง เราก็บอกเค้าไปว่าเราทนได้ อีกไม่กี่ปีทุกอย่างก็จะดีขึ้น แต่ทำไมเค้าไม่เข้าใจเราเลย เราต้องทำยังต่อไปดี เราเจ็บมากนะ เราจะผ่านมันไปได้ยังไง เราจะทำยังไงให้ครอบครัวของเราอยู่ต่อไป เราใจแคบไปไหมที่ไม่ยอม บอกเราที
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ