เฮ้ออออออ.....
ผมคุยกับผู้หญิงคนนึงอยู่ครับ จากตอนแรกผมแค่ชอบเธอเพราะเธอเป็นคนสดใส คุยแล้วไม่เครียด ตอนนี้ผมรักเธอหมดทั้งใจแล้วครับ ผมสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเธอเลย แต่เหมือนกับเธอเฉยๆกับผมแล้ว ผมก็ไม่รู้เพราะอะไร วันนี้เลยจะมาขออณุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้เพื่อระบายความในใจหน่อยละกันนะครับ
ในแต่ละวัน ตั้งแต่ลืมตาตื่นมาผมก็คิดถึงเธอเลยครับ กินข้าวก็คิดถึงเธอ ก่อนนอนก็คิดถึงเธอ อยากคุยด้วยตลอดเวลา อยากได้ยินเสียงตลอด ส่วนใหญ่ที่โทรไปคือเธอจะนอนอยู่ โทรไปก็ไปฟังเสียงเธอหลับ มีแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่จะได้คุยกัน พอกลางวันก็จะไม่ได้คุยกัน 2 คนละ ก็จะมีพวกน้องๆเข้ามาคุยเป็นสิบๆคน ผมนี่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี บางทีผมก็อยากใช้เวลาส่วนตัวกับเธอแค่ 2 คนบ้าง แต่เหมือนเธอก็เห็นผมเป็นแค่คนรู้จักคนนึง แต่ตอนที่ผมบอกชอบเธอไป เธอก็บอกชอบผมกลับมาแล้วนะครับ ซึ่งตรงนี้มันทรมานมากครับ ผมคิดกับเธอไปมากกว่านั้นมาก มันเหมือนกับเรากลั้นหายใจอยู่ใต้น้ำที่ไม่มีผิวน้ำ ต้องพยายามตะเกียกตะกาย หายใจก็ไม่ออก ได้แต่ดิ้นรนอยู่อย่างนั้น หลายคนก็บอกให้ผมอดทน ให้ผมรอ แต่ผมบอกเลยครับว่าผมทำไม่ได้ ทุกวันนี้ทรมานมากจริงๆ คิดถึงเธอมากแต่ทำอะไรไม่ได้เลย กลางคืนนั่งฟังเพลงน้ำตาก็ไหล ตื่นเช้ามาพอเรื่องนี้แว้บเข้ามาในหัวน้ำตาก็ไหลอีก จะมีความสุขก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆที่ได้คุยกับเธอ ผมรู้ครับว่ามันดูเหมือนเป็นการเห็นแก่ตัวมากๆ แต่ผมไม่สามารถทำใจให้ยอมรับเรื่องนี้ได้จริงๆครับ เหมือนผมยกทุกอย่างให้เธอไปหมดแล้ว ทุกวันนี้พอรู้ว่าเธออยากได้อะไร ก็พยายามเก็บเงินเพื่อจะซื้อให้เธอ ให้เธอรู้สึกดีๆกับผมมากขึ้น ใครที่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ ช่วยบอกผมหน่อยครับ ว่าผมควรจะทำยังไงดี ผมรู้สึกทรมานมากเลยครับ แต่มันเป็นความทรมานที่ดีนะครับ เพราะมันเป็นความทรมานที่อยากจะอยู่กับคนที่ผมรัก อยากได้ยินเสียงเค้า มันไม่ใช่ความทรมานที่เค้ามาทำให้เราเจ็บ มันเป็นความทรมานที่เราทำตัวเอง ผมพยายามจะหาอะไรทำ ให้ใจไม่ฟุ้งซ่านแล้วนะครับ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร หน้าเธอจะลอยขึ้นมาในหัวทุกที พอเป็นยังงั้น ผมก็จะไม่มีอารมณ์ทำอะไรอีกเลย อยากนั่งเงียบๆให้น้ำตามันไหลจนหมด จะได้หลับๆแล้วไม่ต้องคิดอะไร แต่ผมรู้ครับว่ายังไงผมก็ต้องรอ ต้องอดทน ผมต้องผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ ทุกวันนี้เครียดเรื่องนี้ก็บอกใครไม่ได้ จะให้น้องๆรู้ไม่ได้ เก็บเอาไว้คนเดียว เป็นไงครับ ผมเหมือนไอโง่คนนึงที่ฝันลมๆแล้งๆมั้ยครับ 5555555 มานึกๆดูแล้วก็ตลกนะครับ เค้ายังไม่ได้คิดอะไรกับผมมากเลย แต่ผมกลับคิดไปก่อนคนเดียว แล้วก็มานั่งทรมาน นั่งร้องไห้ ทำตัวเองทั้งน้านนนน.. เอาเป็นว่าพอแค่นี้ละกันครับ นั่งพิมพ์ไปน้ำตาเริ่มไหลอีกแล้ว
ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่เสียเวลาอ่านกระทู้ไร้สาระของผมจนจบ ขอบคุณมากครับ สุดท้ายนี้ขอให้ทุกคนมีความสุข สมหวังกับทุกๆเรื่องนะครับ......
....กระท้อนกลม
ขออณุญาตระบายความในใจนิดหน่อยครับ
ผมคุยกับผู้หญิงคนนึงอยู่ครับ จากตอนแรกผมแค่ชอบเธอเพราะเธอเป็นคนสดใส คุยแล้วไม่เครียด ตอนนี้ผมรักเธอหมดทั้งใจแล้วครับ ผมสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อเธอเลย แต่เหมือนกับเธอเฉยๆกับผมแล้ว ผมก็ไม่รู้เพราะอะไร วันนี้เลยจะมาขออณุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้เพื่อระบายความในใจหน่อยละกันนะครับ
ในแต่ละวัน ตั้งแต่ลืมตาตื่นมาผมก็คิดถึงเธอเลยครับ กินข้าวก็คิดถึงเธอ ก่อนนอนก็คิดถึงเธอ อยากคุยด้วยตลอดเวลา อยากได้ยินเสียงตลอด ส่วนใหญ่ที่โทรไปคือเธอจะนอนอยู่ โทรไปก็ไปฟังเสียงเธอหลับ มีแค่ช่วงเวลาสั้นๆที่จะได้คุยกัน พอกลางวันก็จะไม่ได้คุยกัน 2 คนละ ก็จะมีพวกน้องๆเข้ามาคุยเป็นสิบๆคน ผมนี่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี บางทีผมก็อยากใช้เวลาส่วนตัวกับเธอแค่ 2 คนบ้าง แต่เหมือนเธอก็เห็นผมเป็นแค่คนรู้จักคนนึง แต่ตอนที่ผมบอกชอบเธอไป เธอก็บอกชอบผมกลับมาแล้วนะครับ ซึ่งตรงนี้มันทรมานมากครับ ผมคิดกับเธอไปมากกว่านั้นมาก มันเหมือนกับเรากลั้นหายใจอยู่ใต้น้ำที่ไม่มีผิวน้ำ ต้องพยายามตะเกียกตะกาย หายใจก็ไม่ออก ได้แต่ดิ้นรนอยู่อย่างนั้น หลายคนก็บอกให้ผมอดทน ให้ผมรอ แต่ผมบอกเลยครับว่าผมทำไม่ได้ ทุกวันนี้ทรมานมากจริงๆ คิดถึงเธอมากแต่ทำอะไรไม่ได้เลย กลางคืนนั่งฟังเพลงน้ำตาก็ไหล ตื่นเช้ามาพอเรื่องนี้แว้บเข้ามาในหัวน้ำตาก็ไหลอีก จะมีความสุขก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆที่ได้คุยกับเธอ ผมรู้ครับว่ามันดูเหมือนเป็นการเห็นแก่ตัวมากๆ แต่ผมไม่สามารถทำใจให้ยอมรับเรื่องนี้ได้จริงๆครับ เหมือนผมยกทุกอย่างให้เธอไปหมดแล้ว ทุกวันนี้พอรู้ว่าเธออยากได้อะไร ก็พยายามเก็บเงินเพื่อจะซื้อให้เธอ ให้เธอรู้สึกดีๆกับผมมากขึ้น ใครที่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้ ช่วยบอกผมหน่อยครับ ว่าผมควรจะทำยังไงดี ผมรู้สึกทรมานมากเลยครับ แต่มันเป็นความทรมานที่ดีนะครับ เพราะมันเป็นความทรมานที่อยากจะอยู่กับคนที่ผมรัก อยากได้ยินเสียงเค้า มันไม่ใช่ความทรมานที่เค้ามาทำให้เราเจ็บ มันเป็นความทรมานที่เราทำตัวเอง ผมพยายามจะหาอะไรทำ ให้ใจไม่ฟุ้งซ่านแล้วนะครับ แต่ไม่ว่าจะทำอะไร หน้าเธอจะลอยขึ้นมาในหัวทุกที พอเป็นยังงั้น ผมก็จะไม่มีอารมณ์ทำอะไรอีกเลย อยากนั่งเงียบๆให้น้ำตามันไหลจนหมด จะได้หลับๆแล้วไม่ต้องคิดอะไร แต่ผมรู้ครับว่ายังไงผมก็ต้องรอ ต้องอดทน ผมต้องผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ ทุกวันนี้เครียดเรื่องนี้ก็บอกใครไม่ได้ จะให้น้องๆรู้ไม่ได้ เก็บเอาไว้คนเดียว เป็นไงครับ ผมเหมือนไอโง่คนนึงที่ฝันลมๆแล้งๆมั้ยครับ 5555555 มานึกๆดูแล้วก็ตลกนะครับ เค้ายังไม่ได้คิดอะไรกับผมมากเลย แต่ผมกลับคิดไปก่อนคนเดียว แล้วก็มานั่งทรมาน นั่งร้องไห้ ทำตัวเองทั้งน้านนนน.. เอาเป็นว่าพอแค่นี้ละกันครับ นั่งพิมพ์ไปน้ำตาเริ่มไหลอีกแล้ว
ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่เสียเวลาอ่านกระทู้ไร้สาระของผมจนจบ ขอบคุณมากครับ สุดท้ายนี้ขอให้ทุกคนมีความสุข สมหวังกับทุกๆเรื่องนะครับ......
....กระท้อนกลม