เราคบกับแฟนคนนึ่ง ต่างศาสนาคนแรก ( เจ็บปวดและทรมานที่สุดเท่าที่เคยเจอมา)
เราศาสนาอิสลามค่ะ แฟนเราศาสนาพุทธ(เชื้อสายจีน) เราเคยมีแฟนมาก่อนค่ะ โสดมาเกือบ3ปี ก่อนจะคบกับแฟนคนนี้ เราเป็นคนกลัวการผิดหวังจากความรักมากๆ เลยไม่กล้าที่จะเปิดใจ กลัวเจ็บ จนมาเจอกับคนนี้ เพราะด้วยความดีของเขาละมั้ง เขาเป็นคนจริงใจ เรารู้สึกได้เลยว่าเราไม่เคยรักแฟนคนไหนเท่ากับคนนี้เลย คงเป็นเพราะเราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน (แฟนคนก่อนๆไม่เคย) แก๊งเพื่อนเรากับแก๊งเพื่อนเขาก็ชอบมารวมตัวกันอยู่ประจำ จนทำให้สนิทกันมากๆเหมือนเป็นแก๊งเดียวกันไปแล้ว เรากับเขาอยู่ด้วยกันเกือบ24ชม.ตลอดเวลาที่คบกัน เขาตามใจเราทุกอย่างเลยค่ะ อยากไปไหนบอก เขาพาไปทุกที่ที่อยากไป อยากกินอะไรก็พาไปกินตลอด เขาดีกับเรามากๆเลย เราก็รักเขามากๆเหมือนกัน ยิ่งนับวันเรา2คนก็ยิ่งรักยิ่งผูกพันกันมากขึ้นเรื่อยๆ เราเคยคุยกันเรื่องอนาคตช่วยแรกๆที่คบกัน เขาบอกว่าตัวเขาเองสามารถที่จะย้ายศาสนาได้เมื่อถึงเวลา แต่ครอบครัวเขาจะให้ย้ายมั้ยนั้นอีกเรื่องนึง เราก็โอเคร ถ้ามันยังพอมีความเป็นไปได้อยู่
ถึงตอนนี้ แม่ทั้ง2ฝ่ายต่างรู้ว่าเราคบกัน
จนสุดท้ายเรากับเขาก็ได้มีโอกาสนั้งคุยกันเรื่องอนาคตอีกครั้ง และนี่แหละ คือจุดจบของเรา2คน เรา2คนต่างไม่สามารถย้ายศาสนาได้ (เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก ไม่อยากทำให้ครอบครัวเสียใจ) (เราเข้าใจมากๆเลย เพราะถ้าเป็นเรา เราก็คงทำแบบเขานั้นแหละ) เราตกลงกันที่จะจบความสัมพันธ์ครั้งนี้ เพื่อไม่ให้ยืดเยื้อและผูกพันกับไปมากกว่านี้ เราต่างคิดว่าตอนนี้ยังคบกันไม่นาน เลยเลือกที่จบค่ะ (วินาทีนั้นโครตทรมานเลยค่ะ😭) นอนกอดกันร้องไห้ทั้งคืน ทุกอย่างมันเร็วมาก ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
ถึงตอนเช้า เขาก็เริ่มเก็บเสื้อผ้าอะไรต่างๆ เราทำได้แค่นั้งมอง ต่างคนต่างนั้งน้ำตาตกใน จนเก็บทุกอย่างเสร็จ เราได้ลากันก่อนที่เขาจะเดินออกไป ก่อนที่เขาจะออกไป ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกินขึ้นกับตัวเอง ตอนที่ตัดสินเลิกกันว่าทรมานแล้ว ตอนที่ต้องแยกกันอยู่แรกๆทรมานยิ่งกว่าอีกค่ะ คิดถึงมากๆ คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนหัวใจกำลังจะฉีกออกจากกัน บางทีก็เหมือนมันออกมาเต้นอยู่ด้านนอกแล้ว (ฟังดูเวอร์ใช่มั้ยคะ แต่มันเป็นงั้นจริงๆค่ะ) เพราะความคิดถึงที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ อดทน ได้แต่รอให้เวลาช่วยเยียวยา ตอนนี้ผ่านมาเดือนครึ่ง เราเริ่มดีขึ้นละ แต่ก็ยังร้องไห้อยู่บ่อยๆ(บ่อยจริงๆ5555)เวลาที่มันแว็บเข้ามาในหัวคือไม่ไหวจริง แต่ก่อนเราร้องไห้เพราะเราคิดถึงเขาแบบทรมานมากๆ ตอนนี้เราร้องไห้เพราะคิดถึงเหมือนเดิมนั้นแหละค่ะ 5555แต่เป็นความคิดถึงแบบความทรงจำดีๆ
ยอมรับว่าแรกๆเราเหมือนจะอยู่ไม่ได้เลยค่ะ กระวนกระวายมากๆ ในใจนี่คือคิดจะไปตามเขากลับมามากๆอยู่ตลอดเลย อกหักมากี่ครั้งไม่เคยกินไม่ได้ นอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นตี3 ทุกคืนตลอด1เดือนเต็ม สะดุ้งตกใจละร้องไห้ (ครั้งแรก เพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละ) ~ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ กินข้าวได้กว่าเดิม นอนหลับเยอะกว่าเดิม ยังมีสะดุ้งตื่น ไม่บ่อยค่ะ 1-3|7 ถือว่าดีขึ้นมาก จาก7|7
เลิกกับคนที่เขาหมดรักเราว่าเจ็บแล้ว แต่เลิกกันทั้งๆที่ยังรักมากๆนี่ เจ็บปวดและมันทรมานมากๆกว่าอีกค่ะ ทรมานที่สุดของที่สุด แต่ก็ต้องอดทน 😭😭😭😭
ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันบ้างคะ ผ่านมาได้ยังไง แชร์ได้นะคะ
เลิกกันทั้งๆที่ยังรัก เพราะคนละศาสนา
เราศาสนาอิสลามค่ะ แฟนเราศาสนาพุทธ(เชื้อสายจีน) เราเคยมีแฟนมาก่อนค่ะ โสดมาเกือบ3ปี ก่อนจะคบกับแฟนคนนี้ เราเป็นคนกลัวการผิดหวังจากความรักมากๆ เลยไม่กล้าที่จะเปิดใจ กลัวเจ็บ จนมาเจอกับคนนี้ เพราะด้วยความดีของเขาละมั้ง เขาเป็นคนจริงใจ เรารู้สึกได้เลยว่าเราไม่เคยรักแฟนคนไหนเท่ากับคนนี้เลย คงเป็นเพราะเราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน เที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน (แฟนคนก่อนๆไม่เคย) แก๊งเพื่อนเรากับแก๊งเพื่อนเขาก็ชอบมารวมตัวกันอยู่ประจำ จนทำให้สนิทกันมากๆเหมือนเป็นแก๊งเดียวกันไปแล้ว เรากับเขาอยู่ด้วยกันเกือบ24ชม.ตลอดเวลาที่คบกัน เขาตามใจเราทุกอย่างเลยค่ะ อยากไปไหนบอก เขาพาไปทุกที่ที่อยากไป อยากกินอะไรก็พาไปกินตลอด เขาดีกับเรามากๆเลย เราก็รักเขามากๆเหมือนกัน ยิ่งนับวันเรา2คนก็ยิ่งรักยิ่งผูกพันกันมากขึ้นเรื่อยๆ เราเคยคุยกันเรื่องอนาคตช่วยแรกๆที่คบกัน เขาบอกว่าตัวเขาเองสามารถที่จะย้ายศาสนาได้เมื่อถึงเวลา แต่ครอบครัวเขาจะให้ย้ายมั้ยนั้นอีกเรื่องนึง เราก็โอเคร ถ้ามันยังพอมีความเป็นไปได้อยู่
ถึงตอนนี้ แม่ทั้ง2ฝ่ายต่างรู้ว่าเราคบกัน
จนสุดท้ายเรากับเขาก็ได้มีโอกาสนั้งคุยกันเรื่องอนาคตอีกครั้ง และนี่แหละ คือจุดจบของเรา2คน เรา2คนต่างไม่สามารถย้ายศาสนาได้ (เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก ไม่อยากทำให้ครอบครัวเสียใจ) (เราเข้าใจมากๆเลย เพราะถ้าเป็นเรา เราก็คงทำแบบเขานั้นแหละ) เราตกลงกันที่จะจบความสัมพันธ์ครั้งนี้ เพื่อไม่ให้ยืดเยื้อและผูกพันกับไปมากกว่านี้ เราต่างคิดว่าตอนนี้ยังคบกันไม่นาน เลยเลือกที่จบค่ะ (วินาทีนั้นโครตทรมานเลยค่ะ😭) นอนกอดกันร้องไห้ทั้งคืน ทุกอย่างมันเร็วมาก ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
ถึงตอนเช้า เขาก็เริ่มเก็บเสื้อผ้าอะไรต่างๆ เราทำได้แค่นั้งมอง ต่างคนต่างนั้งน้ำตาตกใน จนเก็บทุกอย่างเสร็จ เราได้ลากันก่อนที่เขาจะเดินออกไป ก่อนที่เขาจะออกไป ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกินขึ้นกับตัวเอง ตอนที่ตัดสินเลิกกันว่าทรมานแล้ว ตอนที่ต้องแยกกันอยู่แรกๆทรมานยิ่งกว่าอีกค่ะ คิดถึงมากๆ คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน ความรู้สึกตอนนั้น เหมือนหัวใจกำลังจะฉีกออกจากกัน บางทีก็เหมือนมันออกมาเต้นอยู่ด้านนอกแล้ว (ฟังดูเวอร์ใช่มั้ยคะ แต่มันเป็นงั้นจริงๆค่ะ) เพราะความคิดถึงที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ อดทน ได้แต่รอให้เวลาช่วยเยียวยา ตอนนี้ผ่านมาเดือนครึ่ง เราเริ่มดีขึ้นละ แต่ก็ยังร้องไห้อยู่บ่อยๆ(บ่อยจริงๆ5555)เวลาที่มันแว็บเข้ามาในหัวคือไม่ไหวจริง แต่ก่อนเราร้องไห้เพราะเราคิดถึงเขาแบบทรมานมากๆ ตอนนี้เราร้องไห้เพราะคิดถึงเหมือนเดิมนั้นแหละค่ะ 5555แต่เป็นความคิดถึงแบบความทรงจำดีๆ
ยอมรับว่าแรกๆเราเหมือนจะอยู่ไม่ได้เลยค่ะ กระวนกระวายมากๆ ในใจนี่คือคิดจะไปตามเขากลับมามากๆอยู่ตลอดเลย อกหักมากี่ครั้งไม่เคยกินไม่ได้ นอนไม่หลับ สะดุ้งตื่นตี3 ทุกคืนตลอด1เดือนเต็ม สะดุ้งตกใจละร้องไห้ (ครั้งแรก เพิ่งเข้าใจก็วันนี้แหละ) ~ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ กินข้าวได้กว่าเดิม นอนหลับเยอะกว่าเดิม ยังมีสะดุ้งตื่น ไม่บ่อยค่ะ 1-3|7 ถือว่าดีขึ้นมาก จาก7|7
เลิกกับคนที่เขาหมดรักเราว่าเจ็บแล้ว แต่เลิกกันทั้งๆที่ยังรักมากๆนี่ เจ็บปวดและมันทรมานมากๆกว่าอีกค่ะ ทรมานที่สุดของที่สุด แต่ก็ต้องอดทน 😭😭😭😭
ใครเคยมีประสบการณ์คล้ายๆกันบ้างคะ ผ่านมาได้ยังไง แชร์ได้นะคะ