บอกก่อนเลยผมพึ่งจะคบกะแฟนได้แค่ปีกว่าๆ แต่ผมรักและผูกพันมากคนหนึ่ง
  ตัวผมเองก้มีมีแฟนแล้วหลายคน แต่ก้ไม้ได้จิงจังเหมือนคนนี
ความเจ็บปวดและเศร้าจึงมากเป็นพิเศษ
แฟนผมอายุมากกว่าผม เราคิดจะสร้างอนาคตไปด้วยกัน แต่เขาจะทำตัวเหมือนเด็กนิดๆ
และเขาเคยแต่งงานมีลูกแล้ว(เรื่องนี้ผมไม่ซี) แล้วเรื่องที่ผมไม่คาดคิดก้เกิดขึ้น
เมื่อแฟนผมเขากลับบ้านไปช้วยงานอะไรสักอย่าง วันนั้นแฟนเก่าเขาก้มาเอาลูกก้มาด้วย ซึ่งผมไม่ได้ไป(แฟนเก่าเขาอยู่คนละจังหวัด และผมตัวผมเองก้ยังไม่ได้เปิดเผย แต่แฟนเก่าเขารู้)
แต่ปัญหาจริงๆไม่ได้อยู่ที่แฟนผม มันอยู่ที่พ่อแม่แฟนผม
ซึ่งเขาอยากไห้กลับไปคบกัน
ถึงขั้นบังคับ ตัวผมองก้ทำอะไรไม่ได้ ทำได้อย่างเดียว
"ทำใจ" และเข้าใจ
จนถึงตอนนี้ผมอยู่คนเดียวมา 6 เดือนละ ตอนแรกๆผมก้ชิวๆนะ
แต่ ณ ตอนนี้
ความรู้สึกมันเปรี่ยนไป เริ่มจากเหงาทั้งที่สังสรรกะเพื่อนเยอะกว่าเดิม
แต่พอกลับบ้านเริ่มรู้สึกเหงา
จนทุกทุกวันนี้เริ่มรู้ตัวเองเลยว่าซึมๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา กินเหล้าคนเดียวบ่อยขึ้น
แล้วคิดมาก คิดเรื่อยเปื่อย เหงาจับจัย คิดถึงแฟนคนเก่าๆที่เคยคบ
ยิ่งกลับมาเจอที่เดิมที่เราเคยอยู่ด้วยกันมันยิ่งทรมาน
ตอนนี้เข้าใจเลยว่าคนที่เขาเป็นโรคซึมเศร้าเป็นยังไง การที่คนจะฆ่าตัวตายมันอยู่ที่สติ ณ ตอนนั้นจริงๆ ซึ่งพอผมเริ่มมีอาการหนักๆหน่อยก้ต้องรีบไปหาเพื่อนทันทีเพื่อไม่ไห่ตัวเองฟุ้งซ้าน
และต้องกินเหล้าไห้เมาเผื่อจะนอนหลับเลย
อยากได้กำลังใจและคำปลึกษาครับ ว่าผมต้องทำไง ไห้อาการและความรู้สึกแบบนี้หายไป มันเหงาเหลือเกิน ตอนนี้ผมใช้คำสอนของหลวงพ่อที่ผมนับถือดำเนินชีวิต แต่บางทีมันก้เกินจะอดทนจริงๆ
(ขออภัยพิมตกมั่ง พิมแสลงมั่ง)