เราเป็นคนที่ชอบคิดมากๆๆ เราเป็นคนติดเพื่อนจนกระทั่ง เราเริ่มเหนื่อยกับสิ่งที่เราทำคือในวันๆหนึ่งเราต้องนั่งรอเพื่อนทำงานนั่งรอเพื่อนไปนู่นไปนี่ เวลามีอะไรสอบนอกเวลาพอเราไปสอบก่อนเขาก็มักจะเออ ทำไมไม่รอเเล้วก็โกรธคือถ้าถามว่าถ้าอยู่คนเดียวมันจะดูเเปลกไปไหม? บางเวลาเพื่อนก็จำเป็นเเน่นอนเราอยู่คนเดียวไม่ได้เสมอไป เเต่เราเหนื่อยที่เราเเคร์เขามากเเต่เขาไม่เคยเเคร์เราเลย เราเลยไม่อยากคุยกับใครบางเวลาจะเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า คือคิดมากจนตอนนี้มันชาไปหมดเเล้วอ่ะ บางเวลาส่วนใหญ่มีเรื่องอะไรจะมาลงที่เราหมดเลยตลอด เราเหนื่อยมาก เราเลยคิดว่าจะมาเเคร์คนที่เขาอยากเเคร์เราจะดีกว่า เเต่ถ้ามันผูกพันกันมากๆ มันจะตัดกันขาดไหม ?