เราเคยมีความคิดที่ว่า ถ้าเรามีคู่ชีวิตที่ดี เพื่อนก็ไม่จำเป็น เพราะสุดท้ายคนที่อยู่กับเราในบั้นปลายชีวิตก็คือแฟนเรา และถือคติที่ว่า หากมีเพื่อนที่ไม่จริงใจก็ไม่มีดีกว่า
ขอแนะนำตัวก่อนว่า ตอนนี้เราอายุ 26 ปี มีเพื่อน น่าจะ 2 คน ที่ต้องพูดแบบนี้เพราะว่า เราก็ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เราเหลือเพื่อนกี่คน
เล่าก่อนว่า ตอนเด็กสมัยเรียนเราก็มีเพื่อนประมาณ 4-5 คนมาตลอด แต่ว่าเราย้ายบ้านทุกครั้งที่เรียนจบ ก็เลยทำให้เพื่อนเก่าๆสมัยประถม มัธยมพลอยหายไปด้วย บวกกับเข้าเรียนมหาลัยก็แยกย้ายกันไปหมด อยู่มหาลัยตอนแรกก็มีกัน 4-5 คนเป็ยเพื่อนของเพื่อนบ้าง แต่พอขึ้นปี 2 เพื่อนก็ทยอยลาออกบ้าง ย้ายกลุ่มบ้าง ย้ายคณะบ้าง เราก็เลยเหลือเพื่อนแค่คนเดียว ด้วยสาขาที่เราเรียนไม่ตอบโจทย์เราเท่าไหร่ เราก็เลยไม่แฮปปี้กับการเรียนในครั้งนี้เลย แล้วเราก็ไม่ชอบเข้าหาใครและเข้าหาใครก่อนไม่เป็น การมาเรียนและปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนก็เลยแย่มาก แล้วตอนนั้นก็ติดแฟนมาก เพื่อนก็ต้องไปทำงาน พอเลิกเรียนก็แยกย้ายกลับกันเลย ไม่ได้ร่วมทำกิจกรรมอะไรกับใครเลย เราใช้ชีวิตแบบนี้มาจนเรียนจบ แต่ตอนนั้นเราเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วก็คบคนใหม่ พูดง่ายๆก็คือชีวิตโฟกัสอยู่ที่แฟนอย่างเดียว ณ ตอนนั้น ไม่ได้รู้สึกว่าการไม่มีเพื่อนก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร จนกระทั่งงานวันรับปริญญามาถึง เราก็คิดไว้นะว่าน่าจะมีคนมาร่วมงานหลายคนรวมถึงญาติเราด้วย แต่พอวันจริงกลับมีแค่พ่อแม่พี่ของเราแค่ 5 คนกับเพื่อนเก่าอีก 1 คน แล้วก็แฟน ตอนนั้นก็เริ่มคิดนิดนึงแล้วว่า เออ ทำไมคนรอบตัวเราถึงมีแค่นี้เองวะ แต่ก็เข้าใจว่าคนอื่นๆอาจจะไม่ว่าง จนเวลาผ่านไป 4ปีน่าจะได้ ณ ตอนนี้ เรามีเพื่อนที่ยังคุยกันบ่อยๆ แค่คนเดียว ซึ่งเป็นเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันแล้วลาออกแต่ก็ยังคุยกันอยู่บ้างตอนนั้น และตอนนี้เราย้ายมาอยู่ใกล้ๆกันเลยทำให้ได้เจอกันบ้าง ส่วนเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตอนนี้เขาโฟกัสเรื่องอนาคตก็เลยไม่ได้คุยกันเลย นานๆจะเจอกันครั้ง และเราทำงานแบบ wfh ไม่มีเพื่อนร่วมงานหรือใครที่สนิทเลย
เท่ากับว่าตอนนี้เรามีเพื่อนที่ยังคุยกันอยู่แค่คนเดียว
จริงๆเราไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยเพราะว่าทุกครั้งที่เรามีแฟน เราก็จะอยู่กับแฟนตลอด ก็โฟกัสแค่แฟนคนเดียว เรารู้สึกว่าเรามีแค่แฟนที่ดีสักคน เป็นทุกๆอย่างให้กันในชีวิต เราก็ไม่ต้องการใครแล้ว จนกระทั่งวันนี้ เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราแทบไม่มีตัวตนสำหรับใครเลย ไม่มีใครมาร่วมแสดงความยินดี อวยพร ในเทศกาลหรือวันเกิด ไม่มีคอมเม้นต์คำชมเวลาโพสต์รูปหรือโพสต์อื่นๆเลย เป็นเหมือนคนไม่มีใครคบ คบกันแค่2คนกับแฟนแค่นั้น เราก็เลยคิดว่า หากวันนึงเราแต่งงาน หรือมีงานสำคัญๆในชีวิต จะมีใครมาร่วมงานเรานอกจากญาติของเรามั้ย ถ้าไม่มีนี่ถือว่าเราล้มเหลวในชีวิตเรื่องนี้รึป่าว
ตอนนี้ก็เลยไม่มั่นใจแล้วว่าการมีคู่ชีวิตดีๆแค่คนเดียวในชีวิตมันเพียงพอแล้วรึป่าว
โตแล้ว "เพื่อน" ยังจำเป็นอยู่มั๊ย
ขอแนะนำตัวก่อนว่า ตอนนี้เราอายุ 26 ปี มีเพื่อน น่าจะ 2 คน ที่ต้องพูดแบบนี้เพราะว่า เราก็ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เราเหลือเพื่อนกี่คน
เล่าก่อนว่า ตอนเด็กสมัยเรียนเราก็มีเพื่อนประมาณ 4-5 คนมาตลอด แต่ว่าเราย้ายบ้านทุกครั้งที่เรียนจบ ก็เลยทำให้เพื่อนเก่าๆสมัยประถม มัธยมพลอยหายไปด้วย บวกกับเข้าเรียนมหาลัยก็แยกย้ายกันไปหมด อยู่มหาลัยตอนแรกก็มีกัน 4-5 คนเป็ยเพื่อนของเพื่อนบ้าง แต่พอขึ้นปี 2 เพื่อนก็ทยอยลาออกบ้าง ย้ายกลุ่มบ้าง ย้ายคณะบ้าง เราก็เลยเหลือเพื่อนแค่คนเดียว ด้วยสาขาที่เราเรียนไม่ตอบโจทย์เราเท่าไหร่ เราก็เลยไม่แฮปปี้กับการเรียนในครั้งนี้เลย แล้วเราก็ไม่ชอบเข้าหาใครและเข้าหาใครก่อนไม่เป็น การมาเรียนและปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนก็เลยแย่มาก แล้วตอนนั้นก็ติดแฟนมาก เพื่อนก็ต้องไปทำงาน พอเลิกเรียนก็แยกย้ายกลับกันเลย ไม่ได้ร่วมทำกิจกรรมอะไรกับใครเลย เราใช้ชีวิตแบบนี้มาจนเรียนจบ แต่ตอนนั้นเราเลิกกับแฟนคนเก่าแล้วก็คบคนใหม่ พูดง่ายๆก็คือชีวิตโฟกัสอยู่ที่แฟนอย่างเดียว ณ ตอนนั้น ไม่ได้รู้สึกว่าการไม่มีเพื่อนก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร จนกระทั่งงานวันรับปริญญามาถึง เราก็คิดไว้นะว่าน่าจะมีคนมาร่วมงานหลายคนรวมถึงญาติเราด้วย แต่พอวันจริงกลับมีแค่พ่อแม่พี่ของเราแค่ 5 คนกับเพื่อนเก่าอีก 1 คน แล้วก็แฟน ตอนนั้นก็เริ่มคิดนิดนึงแล้วว่า เออ ทำไมคนรอบตัวเราถึงมีแค่นี้เองวะ แต่ก็เข้าใจว่าคนอื่นๆอาจจะไม่ว่าง จนเวลาผ่านไป 4ปีน่าจะได้ ณ ตอนนี้ เรามีเพื่อนที่ยังคุยกันบ่อยๆ แค่คนเดียว ซึ่งเป็นเพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันแล้วลาออกแต่ก็ยังคุยกันอยู่บ้างตอนนั้น และตอนนี้เราย้ายมาอยู่ใกล้ๆกันเลยทำให้ได้เจอกันบ้าง ส่วนเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตอนนี้เขาโฟกัสเรื่องอนาคตก็เลยไม่ได้คุยกันเลย นานๆจะเจอกันครั้ง และเราทำงานแบบ wfh ไม่มีเพื่อนร่วมงานหรือใครที่สนิทเลย
เท่ากับว่าตอนนี้เรามีเพื่อนที่ยังคุยกันอยู่แค่คนเดียว
จริงๆเราไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยเพราะว่าทุกครั้งที่เรามีแฟน เราก็จะอยู่กับแฟนตลอด ก็โฟกัสแค่แฟนคนเดียว เรารู้สึกว่าเรามีแค่แฟนที่ดีสักคน เป็นทุกๆอย่างให้กันในชีวิต เราก็ไม่ต้องการใครแล้ว จนกระทั่งวันนี้ เราก็นึกขึ้นมาได้ว่า เราแทบไม่มีตัวตนสำหรับใครเลย ไม่มีใครมาร่วมแสดงความยินดี อวยพร ในเทศกาลหรือวันเกิด ไม่มีคอมเม้นต์คำชมเวลาโพสต์รูปหรือโพสต์อื่นๆเลย เป็นเหมือนคนไม่มีใครคบ คบกันแค่2คนกับแฟนแค่นั้น เราก็เลยคิดว่า หากวันนึงเราแต่งงาน หรือมีงานสำคัญๆในชีวิต จะมีใครมาร่วมงานเรานอกจากญาติของเรามั้ย ถ้าไม่มีนี่ถือว่าเราล้มเหลวในชีวิตเรื่องนี้รึป่าว
ตอนนี้ก็เลยไม่มั่นใจแล้วว่าการมีคู่ชีวิตดีๆแค่คนเดียวในชีวิตมันเพียงพอแล้วรึป่าว