ยามกายดีมั่งมีสุขสนุกหนัก
เหนื่อยมิยอมหยุดพักยังหักโหม
หลงกิเลสตัณหาที่มาโลม
พอกายโทรมโรคชิดจิตลำเค็ญ

สุดเจ็บปวดรวดร้าวถึงคราวป่วย
เรียกใครช่วยตาพร่าหาไม่เห็น
สติหยุดหลุดหายตายหรือเป็น
พอเริ่มเห็นเธอนางฟ้า...โอ้พยาบาล

ตะวันรอนแดดอ่อนก่อนลาลับ
จันทรากลับคืนฟ้ามาสืบสาน
พวกเธอยังเฝ้าดูผู้ทรมาณ
พร้อมพยาบาลด้วยศํกดิ์ศรีหน้าที่..เอย./