สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังมองหาทางออกให้ชีวิตอยู่ เรารู้สึกว่าเรามีความสับสนทางความรู้สึกมากพอสมควรเลย

อันดับแรก เรารู้สึกว่า เวลาที่เราไม่มีใครให้แอบชอบ หรือแอบคิดถึง เราจะรู้สึกแย่มาก พอจิตว่างความคิดว่าง เราก็จะซึมเศร้า นึกถึงแต่เรื่องแย่ๆ แต่ถ้ามีคนให้แอบชอบ เวลาว่างๆเราจะชอบฟังเพลงและจินตนาการว่าเรากับเขาได้รักกัน ก็จะมีความสุขขึ้น ซึ่งมันก็ดีนะคะ แต่พอนานเข้าเราก็จะเริ่มรู้สึก ทำไมเขาไม่สนใจเราบ้าง อยากครอบครองทันทีค่ะ นี่คือประเด็นแรกที่สับสน

อันดับสอง คือเราจะกังวลเกินเหตุ เราเป็นคนหุ่นสูง ดูไม่เป็นผู้หญิง ดูท่าทางจะฮอร์โมนเพศชายมาก ดังนั้นเวลามีผู้หญิงมาอยู่ใกล้ๆเราจะกลัวเขามาชอบ หรือไม่ก็กลัวเขาคิดว่าเราชอบเพศเดียวกันและรังเกียจเรา คือเรารู้สึกแย่ตรงที่มีเพศเดียวกันมาชอบค่ะ มันทำให้เรากลัวการอยู่กับผู้หญิง ยิ่งผู้ชายก็ยิ่งไม่ชอบ เพราะอันนี้อึดอัดเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว ทำอย่างไรดีคะ

อันดับสาม เราจะรู้สึกเฟลไปทั้งวันเลยถ้ามีคนมาทำให้แผนที่เราวางไว้ในวันนั้นเสีย บางทีเราวางแผนอยากนอนพอกหน้า อยากไปช้อปทั้งวัน แล้วอยู่ดีๆมีคนมาทำให้แผนเสีย เราจะหงุดหงิดมาก ไม่ยืดหยุ่นเอาเสียเลย

อันดับสุดท้าย จริงๆยังมีอีกแต่เอาแค่นี้ก่อน กลัวจะดูเป็นคนปัญหาเยอะเกินไป เรารู้สึกเบื่อถ้ามีคนมาขัด เวลาเราพูดว่าเราชอบดาราคนนี้ หรือชอบแบบนี้ แต่อีกคนกลับขัด ไม่มีท่าทีรับฟังเราเลย เราจะหงุดหงิดและรำคาญไปทั้งวันเหมือนกัน หรือเพราะเจอสังคมไม่ดี หรือมันเป็นเพราะเราที่เอาใจแต่ใจตัวเอง

เมื่อก่อนเป็นคนใจเย็นกว่านี้ ทำไมเดี๋ยวนี้เราเปลี่ยนไป ตั้งแต่เราสอบเข้ามหาลัยแล้วผิดหวัง้ยอะมาก จนรู้สึกตัวเองไร้ค่าไปเลย เราเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ ช่วยเป็นที่ปรึกษาให้เราทีนะคะ เราปรึกษาใครไม่ได้เลย กลัวเขาหาว่าบ้า มีแนวทางไหนที่จะช่วยได้บ้างคะ พอจะสวดมนต์ก็ฟุ้งซ่านเหลือเกิน เบื่อตัวเองจังเลยค่ะ