ฉันไม่รู้ว่าทุกวันนี้มันยังคงเรียกว่าความรักหรือไม่ เห็นใจ สงสาร ผูกพัน ตัวช่วย อันนี้แย่หน่อย เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่นานๆครั้งก็มาหากันบ้าง มันเริ่มจากคนนึงเสียใจทั้งงานและความรัก อีกคนอยู่ในช่วงเหงาและยังไม่มีใครมาดูแลนานแล้ว คุณคิดว่าถ้าทั้ง2รักกันมันจะไปรอดไหม
เรื่องราวดำเนินต่อไปจากจุดที่เคยหวานซึ้งจนถึงขมขื่นในความรู้สึก ยามที่เจอกันอยู่ด้วยกันนั้นรักกันดีมีความสุข แต่พอต่างคนต้องแยกกันเพราะภาระหน้าที่ของตนเองที่ต้องรับผิดชอบ ความห่างเหินใส่ใจในรายละเอียดมันก็น้อยลง จนบางครั้งฉันคิดว่ามันเป็นเพียงแค่เซ็กที่ยึดเราไว้ให้คบกันต่อไปเพียงแค่นั้นหรือ?
คุณคิดว่ายังไง?
ฉันพยายามทำความเข้าใจในเรื่อง การขอพื้นที่ส่วนตัวในการสังสรรค์กับเพื่อน (แต่ก่อนอันนี้ฉันก็ติดเที่ยวแต่ตอนนั้นยังไม่มีแฟนเลยไม่เป็นปัญหา) เข้าใจว่านานๆ ครั้ง แต่นานๆ ครั้งของเธอนี่เล่นซะเช้าอีกวันเลย แล้วแบบนี้จะให้คิดยังไงว่าเธอแอบไปมีใครหรือเปล่า คุณคิดกันว่ายังไงสาวๆ?
มันบ่อยจนเรานั้นทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้ หนักเข้าก็บอกฉันว่าทำไมไม่เคยเชื่อใจเขาเลย ถ้าเป็นแบบนี้เขาจะไม่ขอโทษเพราะเขาไม่ได้นอกใจอะไรเลย มีแต่ฉันที่คิดไปเอง เขาบอกว่าถ้าเขาคิดจะมีคนอื่นนะมันไม่อยากสำหรับเขาหรอก (ฉันกลับมาคิดว่า"แล้วถ้าไม่ให้กูคิด แล้วจะเที่ยวดึกดื่นทำห่าพระแสงอะไร") แล้วสิทธิ์ในการเป็นแฟนนะ บางครั้งก็ชอบบอกว่าเราเยอะ ขี้บ่น ทำไมชอบบ่นจัง ในบางครั้งคำพูดของผู้ชายก็ทำร้ายจิตใจของผู้หญิงนะ ("ถ้ากูไม่เยอะกับ แล้วจะให้กูไปเยอะกับคนอื่นดีไหมล่ะ"อันนี้คิดนะ) เหตุผลหลักของเรา 2 คน อาจเป็นเพราะเราอายุเท่ากันก็ได้ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เรียนรุ่นเดียวกัน แต่ก็หายไปนาน เป็น 10 ปี จนกลับมาคุยกันใหม่แล้วเริ่มคบกันเป็นแฟน แบบนี้ หลายๆ คนคุณมีความคิดว่าอย่างไร รักของเรานั้นจะไปรอดมั้ย?
ตัวเขานั้นเคยคบแฟนมาก็มีแต่เด็กกว่า ส่วนตัวฉันนั้นเคยคบมาก็มีแต่ผู้ใหญ่กว่า มันทำให้คน 2 ขั้ว ที่ผ่านประสบการณ์ในความรักที่แตกต่าง ได้มาคบกัน คุณคนอ่านคุณคิดว่ามันจะลงเอยแบบไหน?
ฉันพูดแต่ในสิ่งที่อาจดูเหมือนแย่ๆ แต่ในแง่ของความรักที่เรามีให้กันยามที่เราอยู่ด้วยกันนั้น เรียกว่าหวานจนมดขึ้นเลยก็ว่าได้ แต่ก็เฉพาะตอนเราอยู่ด้วยกันนะ แต่พอห่างกันฉันกับคิดว่า ทำไมน้าา มันชั่งต่างกันราวฟ้ากับเหวเลย ทุกวันนี้ฉันก็มีคิดบางว่า "เฮ้ย ตรูนี่แบ่งแยกอารมณ์ ตามมันไม่ทันจริงนะๆ" สาเหตุหลักๆก็เป็นเพราะ ระยะทาง การงานของแต่ละคน เวลาในแต่ละช่วงที่ไม่สมดุลกัน ถ้าใครมีความรักเช่นเรา2คน คงจะเหนื่อยนะ แล้วถามว่าจะสู้ต่อไหม ยังจะเดินทางร่วมกันต่อไปไหม ทุกวันนี้มันก็ตอบยากนะสำหรับเราสองคน หรือจะปล่อยให้มันเป็นพรหมลิขิตของมันเองให้มันพาไป หรือจะหยุดแค่ตรงนี้แล้วจะไม่เจ็บปวดกันอีกต่อไป มันก็ยังเป็นความสงสัยอยู่ คงอยากจะถามว่า เรายังรักกันอยู่ไหม ใช่เรา2คนยังคงเรากันอยู่ แต่ก็มันยังเหมือนขาดอะไรไปอยู่ คงจะเป็นวันที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกันละมั้ง
ก็แค่ความรัก ใช่ไหม
เรื่องราวดำเนินต่อไปจากจุดที่เคยหวานซึ้งจนถึงขมขื่นในความรู้สึก ยามที่เจอกันอยู่ด้วยกันนั้นรักกันดีมีความสุข แต่พอต่างคนต้องแยกกันเพราะภาระหน้าที่ของตนเองที่ต้องรับผิดชอบ ความห่างเหินใส่ใจในรายละเอียดมันก็น้อยลง จนบางครั้งฉันคิดว่ามันเป็นเพียงแค่เซ็กที่ยึดเราไว้ให้คบกันต่อไปเพียงแค่นั้นหรือ?
คุณคิดว่ายังไง?
ฉันพยายามทำความเข้าใจในเรื่อง การขอพื้นที่ส่วนตัวในการสังสรรค์กับเพื่อน (แต่ก่อนอันนี้ฉันก็ติดเที่ยวแต่ตอนนั้นยังไม่มีแฟนเลยไม่เป็นปัญหา) เข้าใจว่านานๆ ครั้ง แต่นานๆ ครั้งของเธอนี่เล่นซะเช้าอีกวันเลย แล้วแบบนี้จะให้คิดยังไงว่าเธอแอบไปมีใครหรือเปล่า คุณคิดกันว่ายังไงสาวๆ?
มันบ่อยจนเรานั้นทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้ หนักเข้าก็บอกฉันว่าทำไมไม่เคยเชื่อใจเขาเลย ถ้าเป็นแบบนี้เขาจะไม่ขอโทษเพราะเขาไม่ได้นอกใจอะไรเลย มีแต่ฉันที่คิดไปเอง เขาบอกว่าถ้าเขาคิดจะมีคนอื่นนะมันไม่อยากสำหรับเขาหรอก (ฉันกลับมาคิดว่า"แล้วถ้าไม่ให้กูคิด แล้วจะเที่ยวดึกดื่นทำห่าพระแสงอะไร") แล้วสิทธิ์ในการเป็นแฟนนะ บางครั้งก็ชอบบอกว่าเราเยอะ ขี้บ่น ทำไมชอบบ่นจัง ในบางครั้งคำพูดของผู้ชายก็ทำร้ายจิตใจของผู้หญิงนะ ("ถ้ากูไม่เยอะกับ แล้วจะให้กูไปเยอะกับคนอื่นดีไหมล่ะ"อันนี้คิดนะ) เหตุผลหลักของเรา 2 คน อาจเป็นเพราะเราอายุเท่ากันก็ได้ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เรียนรุ่นเดียวกัน แต่ก็หายไปนาน เป็น 10 ปี จนกลับมาคุยกันใหม่แล้วเริ่มคบกันเป็นแฟน แบบนี้ หลายๆ คนคุณมีความคิดว่าอย่างไร รักของเรานั้นจะไปรอดมั้ย?
ตัวเขานั้นเคยคบแฟนมาก็มีแต่เด็กกว่า ส่วนตัวฉันนั้นเคยคบมาก็มีแต่ผู้ใหญ่กว่า มันทำให้คน 2 ขั้ว ที่ผ่านประสบการณ์ในความรักที่แตกต่าง ได้มาคบกัน คุณคนอ่านคุณคิดว่ามันจะลงเอยแบบไหน?
ฉันพูดแต่ในสิ่งที่อาจดูเหมือนแย่ๆ แต่ในแง่ของความรักที่เรามีให้กันยามที่เราอยู่ด้วยกันนั้น เรียกว่าหวานจนมดขึ้นเลยก็ว่าได้ แต่ก็เฉพาะตอนเราอยู่ด้วยกันนะ แต่พอห่างกันฉันกับคิดว่า ทำไมน้าา มันชั่งต่างกันราวฟ้ากับเหวเลย ทุกวันนี้ฉันก็มีคิดบางว่า "เฮ้ย ตรูนี่แบ่งแยกอารมณ์ ตามมันไม่ทันจริงนะๆ" สาเหตุหลักๆก็เป็นเพราะ ระยะทาง การงานของแต่ละคน เวลาในแต่ละช่วงที่ไม่สมดุลกัน ถ้าใครมีความรักเช่นเรา2คน คงจะเหนื่อยนะ แล้วถามว่าจะสู้ต่อไหม ยังจะเดินทางร่วมกันต่อไปไหม ทุกวันนี้มันก็ตอบยากนะสำหรับเราสองคน หรือจะปล่อยให้มันเป็นพรหมลิขิตของมันเองให้มันพาไป หรือจะหยุดแค่ตรงนี้แล้วจะไม่เจ็บปวดกันอีกต่อไป มันก็ยังเป็นความสงสัยอยู่ คงอยากจะถามว่า เรายังรักกันอยู่ไหม ใช่เรา2คนยังคงเรากันอยู่ แต่ก็มันยังเหมือนขาดอะไรไปอยู่ คงจะเป็นวันที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกันละมั้ง