ทุกการเดินทางมีความหมายเสมอ....เพราะฉันเชื่ออย่างนั้น วันนี้ฉันจึงออกเดินทางอีกครั้ง และมันคงจะเป็นอีกหลายๆครั้ง ที่จะออกเดินทางตามความรัก...และความฝัน  อย่างน้อย การที่ได้พบเห็นอะไรใหม่ๆ มันก็ทำให้ฉันหลุดออกจากโลกใบเดิมๆ สู่เส้นทางที่ฉันรัก....เส้นทางที่มีถนนทอดยาวสุดลูกหูลูกตา มีทิวเขาที่สูงต่ำสลับซับซ้อน เส้นทางที่มีหมอกขาว  และดวงดาวทอแสงยามค่ำคืน...
    ตอนที่ฉันกดบันทึกอุณหภูมิของค่ำคืนหนึ่งไว้ในโทรศัพท์มือถือ อยู่ที่อุณหภูมิ 18 องศา ฉันก็พลันนึกอะไรขึ้นมาได้...ลมหนาวพัดมาแล้ว ฉันคงต้องเก็บกระเป๋าแล้วสินะ!!! การเดินทางค้นหาอะไรใหม่ๆคงได้เริ่มต้นเร็วๆนี้....ฉันแอบยิ้มอยู่ในใจอย่างบ้าคลั่ง ^^
    ว่าแล้วก็หยิบสมุดพกส่วนตัว หน้ากระดาษขาว...ที่ตอนนี้เริ่มเป็นสีขุ่นมัว เพราะมันเว้นว่างจากการถูกขีดเขียนมานานพอสมควร  ตอนนั้นที่ฉันเริ่มจรดปากกาลงบนกระดาษขาว
        
                                      “คลอเคล้าหมอก...หยอกแสงดาว...โต้ลมหนาว...ที่ภูห้วยอีสัน”

                    ฉันไม่รู้หรอกว่าการเดินทางครั้งนี้จะเป็นอย่างไร? เพราะฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภูห้วยอีสัน
    เหตุผลที่ฉันอยากมาที่นี่เริ่มต้นขึ้นเมื่อปีก่อน....ตอนที่ฉันท่องอินเทอร์เน็ต พลันเห็นภาพถ่ายที่ปรากฏผ่านโลกโซเชียลของใครคนหนึ่ง ผู้ที่ทำให้ฉันลิสรายชื่อ....ภูห้วยอีสัน ลงในไดอารี่ส่วนตัว มันนานมาก....นานจนลืมไปว่า....ครั้งหนึ่งฉันเคยเขียนชื่อนี้ไว้ในความทรงจำ