เรื่องมีอยู่ว่า. 4-5 วันก่อน เราไม่ได้เตรียมข้าวเย็นไว้ให้คุณแฟน
ปกติเราจะไลน์คุยกัน. เย็นนี้กินไรดี หรือเย็นนี้ไปกินข้าวกับเพื่อนนะ อะไรประมาณนี้
วันนั้นไม่รุ้อะไร อาจจะงานยุ่งกัน เลยไม่ได้คุยกัน. ไอ้เราก็เห็นว่าดึกแล้ว คุณแฟนก็ยังไม่กลับ เลยคิดเอาเองว่าดึกขนาดนี้  ไม่อยากกินข้าวแน่เลย ถึงไม่ไลน์มาให้เตรียมกับข้าวเหมือนเดิม
ส่วนเขาก็คงคิดว่า เราเตรียมไว้เหมือนเดิม

ปรากฏ. กลับมาถึงห้อง ในหม้อข้าวว่างเปล่า  คุณแฟนถึงกะโมโหหิว ปาช้อน ปาส้อม ระบายอารมณ์กันเลยทีเดียว
เราจะไปทำให้กินก็งอลละ บอกไม่ต้องทำแล้ว

หลังจากนั้น เราก็ขอโทษนะ ไปอธิบาย แล้วก็หาข้อตกลงกันแล้ว ว่าจะทำยังไง ไม่ให้เกิดแบบนี้อีก

แต่คุณแฟนยังโกรธอยู่จนถึงบัดนี้. ถามคำตอบคำ. ไอ้เราก็ง้อ จะทำอะไรให้กิน หรือซื้อให้กิน คุณแฟนก็ไม่เอาเลย
บอกเดี๋ยวหากินเอง. และปล่อยเราหากินเองเช่นกัน. ทุกวันนี้ไม่ซื้อจากข้างนอกมากินคนเดียว. ก็ทำกับข้าวกินเองคนเดียว ไม่ให้เราช่วยด้วย
เรื่องอื่นๆก็ไม่สนใจเช่นกัน

ตอนนี้ไม่มีความสุขเลย อยากให้เขากลับมาเป็นคุณแฟนที่น่ารักเหมือนเดิม. ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว. ไอ้เราก็ง้อคนไม่เก่ง
ปล่อยไว้แบบนี้ กลัวค่ะ กลัวเขาจะลืมว่าเราเคยหัวเราะกัน.