ด้วยความที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน คบกันเป็นแฟนก็จริงแต่ก็อยู่บ้านใครบ้านมันไม่ได้ออกมาเช่าหออยู่ด้วยกันเหมือนหลายๆคู่
เรื่องโทรคุยก็จะโทรคุยกันทุกวัน ระหว่างวันก็จะไลน์คุยกันตามปกติ ทักทาย ตื่นหรือยัง กินข้าวไรบ้างหรือปล่าว งานหนักมั๊ยเป็นยังไงบ้าง
ถ้าไม่ได้เจอกันก็จะโทรคุนกันทุกวัน เวลาเค้าจะไปไหน ไปกินเหล้ากับเพื่อน หรือกับพี่ๆที่ทำงาน เค้าก็จะถ่ายรูปส่งไลน์มาให้ดู
แต่เรื่องมันมันมีอยูว่า....
บางครั้งที่ไม่ได้เจอกัน ช่วงเย็นๆหลังเลิกงานมันก็จะมีที่ไม่ได้คุยกันบ้าง
คือ
1. ไลน์ไปไม่อ่าน
2. โทรไปไม่รับ
และเราจะได้รับคำตอบคือ หลับ (พระเจ้า!!! มันกลับตั้งแต่ ทุ่มครึ่ง (อันนี้ดูจากเวลาครั้งสุดท้ายที่เราส่งไลน์ไปหา) เป็นไปได้มั๊ยที่จะหลับตั้งแต่ ทุ่มครึ่ง)
ซึ่งช่วงแรกๆเราก้พอจะเข้าใจน๊ะว่าคนเรามันต้องมีอาการง่วงในช่วงเวลานี้กันบ้าง
แต่นี้มันก็มีมาบ่อยๆ อย่างช่วงวันหยุด ซึ่งเค้าจะหยุดวันพฤหัสฯ
มันก็จะได้รับคำตอบแบบเดิมๆคือ นอน (อันนี้คิดแบบโมโห... โมโห... ว่า นี่มันจะนอนกินบ้านกินเมืองอะไรขนาดนี้ คือเซ็งอะ เซ็งมากกะเรื่องนอน)
และอีก 1 ประเด็นคือ.......... แฟนเรามันไม่ชอบง้อเรา
คือ เรื่องที่เรางอนเนี่ยคือความผิดของมันเต็มๆเลย แต่มันก็จะไม่ง้อเรา
คือเราไม่เข้าใจว่า มันง้อไม่เป็น หรือตั้งใจที่จะไม่ง้อ หรือมันอะไรกันแน่
เราเคยถามเวลาที่เถียงกันหนักๆว่า ไม่คิดว่ามันเป็นปัญหาสำหรับเราสองคนบ้างเหรอ หรือคำถามที่ว่าไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอที่เราโกรธแบบนี้
ไอ้คุณแฟนของเรามันกลับตอบเราว่า....
ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร เพราะมันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
พระเจ้า........ ตัวเราเองโกรธจะเป็นจะตา ดิ้นรอนทำอยากจะให้ปัญหามันหมดไปจากใจของเรา
แต่อีกฝ่ายหนึ่งกลับไม่รู้สึกอะไรเลย เราเองซิที่ดิ้นพล่านไปเอง
ไอ้คุณแฟนได้แต่บอกมาว่า คิดมากไปหรือปล่าว ใจเย็น (ถึงขั้นกับถอนหายใจเลยค่ะ)
เรารู้ว่าตัวเราเองเป็นคนที่เวลามีอะไรค้างคาใจ เราจะรีบจัดการ และเคลียปัญหานั้นๆให้จบไป
แต่อีกฝ่ายนึงมันกลับไม่คิดว่า ไอ้ที่เกิดขึ้นนั้นคือปัญหา ทำตัวนิ่งๆเรื่อยๆ หรือไม่เวลาที่ทำผำผิดอะไรก็ง้อนิดนึง (นิดนึงจริงๆ คือง้อเพื่อที่จะไม่ให้บ่นไรงี้) เดี๋ยวเรื่องก็จบ
หรือไม่ถ้าโมโหอะไรมากๆ หรือบ่นอะไรซะเรื่องนึง ที่เป็นความผิดของมัน ไอ้คุณแฟนมันก็เปลี่ยนเรื่อง เบี่ยงประเด็นแบบเนียนให้เราลืมๆ จะไม่ได้พูดถึง
เรื่องทั้งหมดทั้งมวลมันก้รวมๆกันจนเราอัดอั้นตันใจจนต้องพูดออกมาว่า
ถ้าเราเบื่อกับอาการที่เค้าเป็นแบบนี้ ไม่ใส่ใจเราบ้าง ไม่ง้อเราบ้างในเวลาที่เค้าทำผิดจนเราต้องโมโห เราเองก้ไม่ไหว เราเองก็ต้องขอพอ
ณ เวลานั้นเราได้รับคำตอบกลับมาว่า ก็แล้วแต่เรา ฟังแล้วมันก็สะอึกน๊ะ นี่คือสิ่งที่เราได้รับหรือ ทั้งๆที่เราก็ถามว่า เรายังรักกันอยู่มั๊ย และเราก็ได้รับคำตอบว่า เค้ายังรักเราอยู่
ดูมันค้านกันโดยสิ้นเชิงเลยเนอะว่ามั๊ย
วันนี้ที่เรามาตั้งกระทู้ถาม เพราะเราอยากรู้วิธีจัดการกับผู้ชายที่เป้นแบบนี้
จะมีทางไหนบ้างที่พอจะทำให้เค้าดีขึ้น
หรือจะมีทางไหนที่พอจะแนะนำ เพื่อที่เราจะได้เข้าใจเค้ามากขึ้น
เราจะได้ปรับตัว เพราะเราเชื่อว่าการที่เราจะคบหาใครซะคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน หรือเป็นแฟน หรือเป็นคนรัก หรืออะไรก็ตามแต่
มันจะต้องมีการปรับตัวเข้าหากัน
จะถามว่าเป็นวิธีแก้เผ็ดแบบเอาชนะคะคานกันคงจะไม่ใช่
เราอยากรู้ว่าใครเคยมีประสบกาณ์แบบเรา หรือเคยเจออารณ์อย่างนี้บ้าง
พอจะมีแนวทางปรับตัว ปรับใจ ยังไง ให้ทั้งตัวไอ้คุณแฟน และตัวเรา ยังไม่ต้องวุ่นวายกัยอารมณ์และเหตุการณ์แบบนี้
ขอคำแนะนำด้วยน๊ะคะ