สวัสดีเพื่อนชาวพันทิพทุกท่าน ครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่ทำทานแล้วไม่เกิดปิติหลังจากให้ทานนั้น โดยปกติผมเป็นคนที่ไม่หวงของและไม่ยึดติดในทรัพย์สมบัติซักเท่าไรนัก เคยคิดถึงขนาดที่ว่า "ถ้าให้ชีวิตเราได้เพื่อต่อชีวิตคนอื่นก็คงให้" ร่างกายก็จะไปบริจาคเร็วๆ นี้ครับ ทรัพย์สมบัติที่หามาได้ก็คิดว่าตายไปคงยกให้สาธารณกุศล (ผมวางแผนไม่มีลูกครับ) เพราะ ทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย ไม่สามารถเอาอะไรติดตัวไปได้เลย โดยเฉพาะทรัพย์สินทางโลกต่างๆ ดังนั้น อะไรที่ผมให้คนอื่นได้และไม่ทำให้ผมเดือนร้อนผมก็ให้ได้ แต่ทุกครั้งที่ให้ไปก็ไม่ได้เกิดปิติแบบปลาบปลื้มใจ สุขใจอย่างประมาณไม่ได้ อย่างมากก็มีแค่ความสบายใจเฉยๆ นิ่งๆ ไม่แน่ใจว่า การที่เราเกิดความรู้สึกแบบนึ้คือ ผิดปกติไหมครับ เนื่องจากเวลาฟังธรรมแล้วก็ได้ยินบ่อยว่า "ทำทานแล้วเกิดปิติในการทำทานนั้น"

ผมทำทานโดยไม่หวังผลในชาตินี้หรือชาติหน้านะครับ เพราะ เรื่องของภพชาติมันเป็นอจิณไตย ที่ทำทานก็เพราะ คิดว่ามันดีทั้งกับตัวเอง (ฝึกความไม่ตระหนี่ ไม่ยึดติดในทรัพย์สมบัติอันเป็นไตรลักษณ์)  ดีต่อผู้อื่น (คนอื่นสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เราทำทานไปให้ได้ แม้แต่อภัยทาน) และอยากทำ แค่นั้นครับ

ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้านะครับ