ทุกวันนี้ทำงานประจำ เงินเดือน 20K (เพิ่งจบใหม่ แต่รอรับปริญญาเดือนหน้า) แต่ก่อนบากบั่นอุปสรรคทำงานตั้งเเต่ยังเรียน
ซึ่งงานตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่ทำส่วนมากจะเป็นงานระดับ "มีฝีมือ" มาตลอด ไม่เคยลองทำงานคล้ายๆ กับขายของในร้านสะดวกซื้อ
เสริฟของตามร้านอาหาร ขายของ ประมาณนี้ หรือประสบการณืขายของโดยตรง
จนทุกวันนี้ก็มาทำงานเสริมจากการทำงานประจำ คือ ขายเสื้อผ้า โดยรับมาจากจีนเเล้วให้แฟนขายในต่างจังหวัดทางใต้
ซึ่งเรามีหน้าที่รับออเดอร์เอง แฟนจะรับหน้าที่ขาย เมื่อคำนวณการขายเเล้วกำไรก็ได้เพียงเเค่ 25% เท่านั้นหากขายหมด
สุดท้ายก็ขายได้เเค่ 1 ใน 4 ของสินค้าที่สั่งมา ซึ่งตอนนี้รู้สึกเหมือนเรามาขายในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้ด้วย
ทำให้เเฟนเราขายได้น้อย กอปรกับเราเพิ่งค้าขายเสื้อผ้าครั้งเเรก เเฟนท้อมากตอนนี้บอกจะล้มเลิกไม่ทำเเล้ว...
เพราะเขาเองก็มีธุรกิจซึ่งเป็นของเเม่ ก็บ่นทุกวันว่าขายไม่ได้ แต่กำไรรับเป็นหลัก 6 ตลอดทุกเดือน
เราพยายามให้กำลังใจและบอกเขาเสมอว่า "ค้าขายเเรกๆ ก็แบบนี้ละ.....ต้องดูๆ ไปก่อน เพราะของเรามีน้อยด้วย"
เนื่องจากเราลงทุนน้อยมากๆ ทำให้ของที่ได้จึงมีน้อย เเต่แบบและสีก็จะหลากหลาย ไม่มีการสั่งตุนแบบและสีเดียวหลายตัว
เราเองก็รู้สึกเหมือนกันว่า "อยากล้มเลิก" เเต่ก็ลองคิดเสมอว่า "การค้าขายเพิ่งจะเริ่มต้นเอง"
เเต่เเฟนก็ชอบบ่นถึงเศรษฐกิจ อะไรก็เศรษฐกิจ คนนู้นคนนี่บอกมาบ้าง
เราก็ให้กำลังใจตัวเองว่า "สินค้าที่เราเอาเข้ามาต้นทุนต่ำ คุณภาพดี เเละราคาตอบสนองกลุ่มลูกค้ารายได้น้อย"
แล้วที่ขายนี้เพื่อเก็บเงินต่อยอดทำธุรกิจในฝันเราร่วมกับแฟน ซึ่งต้องใช้เงินทุนมหาศาลจึงเริ่มจากงานเสริมเล็กๆ นี้ก่อน แบบค่อยเป็นค่อยไป
แต่บางครั้งก็ท้อใจนะ....ฟังเขาบ่นจนแบบทำให้เราคิดมากบ้าง และปลอบใจตัวเองบ้าง สับสนวุ่นวายไปหมดคร่ะ

#อยากระบาย