อันนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเราเอง
เมื่อก่อน ตอนเด็กๆ ชอบฝันแบบแปลกๆ  แต่มัก จะเห็นอะไรที่เกี่ยวกับความตาย !

ที่เห็นจะเป็น เทวดา ยมทูต ปีศาจ หรือว่า ผีก็ไม่ใช่ บางที เรานอนตอนกลางวัน ในวันที่มีคนตายและเตรียมจะเผาอะไรแบบนี้

เราเห็นมีอะไรบางอย่างยืนอยู่ หน้าต่าง ใส่ชุดสีเทาๆ ทั้งตัว ใส่รองเท้าที่มีปลายแหลมๆ ตอนนั้นร่างกายเราหลับอยู่บนเตียง แต่รู้สึกเหมือนตัวเองตื่นแล้ว
มันก็ไม่ใช่ จะบอกว่าโดนอำ ก็ไม่เชิง

รุแต่ว่า เขาจะพาเราไปไหนสักแห่ง เหมือนเขาสื่อสารกับเราทางจิตใจ รับรู้ได้ โดยไม่ต้องพูด : เขาบอกเราว่า จะพาไปที่แห่งความตาย
แล้วตัวเขา ก็มายืนอยู่หัวเรา เหมือนจะเอาเราไปให้ได้

จิตใจเราเลยบอกว่า เรายังไม่อยากไป เรายังอยากอยู่กับพ่อกับแม่ (เราก้คิดในใจ พระบ้าน เจ้าที่เจ้าทางหายไปไหนกันหมดว่ะ ทำไมไม่มาช่วยเลยอ่า)
เราก็ดิ้นๆ อยู่บนเตียง อยากลุกแต่ก็ลุกไม่ได้เลย แต่ก็เหมือนตัวเราลุกขึ้นแล้วนะ เหมือนสู้ อะไรแบบเนี้ย เขาเลยหายแว๊ปไปยืนอยู่ตรงหน้าต่างของห้องเหมือนเดิม เราเลยตะโกนร้องเรียกชื่อน้องพ่อแม่ แต่ก็ร้องไม่ออกปากไม่ขยับ

แล้วเขาก็บอกว่า : ร้องออกไปก็ไม่มีใครช่วยหรอก

ในใจเราเลยโมโหเลยบอกไปว่า : เออ อย่าพึ่งหายไปไหนนะ แล้วก็อย่าพาตัวเราไปไหนด้วย เดี๋ยวมา ( คือแบบ เห็นร่างตัวเองนอนอยู่ แต่เราก็เหมือนมีอีกร่างหนึ่งที่ยืนพูดกับเขา เหมือนจิตออกจากร่าง เราก็บรรยายไม่ถูก)
  
ณ ตอนนั้น นึกว่าตัวเองตื่นแล้ว ร่างกายของเราก็ เดินจากห้อง เข้าไปในครัวเห็นน้องพอดี เลยเรียกน้องบอกให้มาดูอะไร บางอย่างอยู่หน้าต่าง

แล้วตัวเราก็กลับมานอนบนเตียงอีกครั้ง ( ตอนนั้น นึกว่าตัวเองตื่นแล้วจริงๆ แต่แปลกใจว่า คือ กลับมานอนที่เตียงอีกทำไม)  สักพักเรารู้สึกว่าน้องเดินเข้ามาในห้อง ตัวเราที่นอนอยู่บนเตียง เลยชี้มือขึ้นบอกน้องว่า มีบางอย่างอยู่นอกหน้าต่างบอกให้น้องหันไปดู น้องหันไปดู แล้วก็บอกเราว่าไม่เห็นมีอะไร
เรา :  ชี้ มือขึ้นไป แล้วบอกน้องว่า นั่นไง ไม่เห็นเหรอ

สักพัก เขาก็หายไป แล้วตาเราก็ลืมขึ้นอัตโนมัติ
พอเราตื่นขึ้น ก็รู้สึกว่า อ่อ นี้ตัวเราฝันไปหรอ แต่ที่แปลกใจ คือ น้องมายืนอยู่ในห้องได้ยังไง ??
เราเลยลุกขึ้นนั่ง แล้วถามว่า : เข้ามาห้องกูได้ไงเนี้ย ??
น้อง : ก็ไม่รุ กูนึกว่าเรียกกู เลยเดินเข้ามาดูเฉยๆ
เรา : แล้วเห็นไหม ?
น้อง : เหนอะไร
เรา: ผีไง
น้อง: ไม่เห็นอ่ะ เห็นแต่นอนหลับอยู่ แล้วละเมอมือชี้ออกไปทางหน้าต่าง ปากก็อ้าพะงาบๆ อยู่อ่ะ
เรา !!! อึงสิค่ะ แต่ก็ไม่ติดอะไร เพราะตอนนั้นเด็กอยู่

พอโตขึ้น ก็ไม่ค่อยเห็นอะไรแปลกๆ เท่าไหร่
แต่ก็เริ่มมีลางสังหรณ์เห็นเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นล่วงหน้าประจำ 99.99 % มักเกิด ขึ้นจริง

ไม่ว่าตัวเอง ก็ครวบครัวญาติๆ คนรอบข้าง
แล้วแต่ว่า ความรู้สึก จะหนักเบามากเพียงได ขึ้นอยู่กับสิ่งที่บุคคลนั้นจะได้รับ
ถ้า ถึงตาย จิตจะรู้สึกแย่มากๆ และจะเห็นภาพขึ้นมา ตรงหน้าผาก ว่าบุคคลนั้นจะเป็นใครที่ต้องตายหรือได้รับอุบัติภัยที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง

ทุกๆคน ที่เรารู้จัก ก็ค่อยๆ จากเราไปเรื่อยๆ นับตั้งแต่ เพื่อนๆ ญาติ พี่น้อง และอดีตญาติของแฟน
ตอนนั้น จำได้ ว่าคืนก่อนตอนจะเกิดเหตุ รู้สึกจิตใจแย่มากจนเราต้องสวดมนต์แผ่เมตตาให้ รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลุงป้าตัวเอง
เราเลยเล่าเรื่องนี้ให้แฟนฟัง แต่เขาก็ไม่เชื่อ 2-3 วัน ต่อมา
เกิดอุบัติเหตุกับป้าและลุงเรา ป้าเราเสียชีวิตคาที่
แฟนเราผ่านไปเห็นอุบัติเหตุพอดี เขาก็เล่าให้ฟัง เราเลยบอกเขาว่า ป้าเราเสียแล้ว ตรงที่เกิดอุบัติเหตุที่เธอเห็นนะแหละ
เขาเลยเชื่อเลยว่า เรามีซิกเซนหรือจิตสัมผัสจริงๆ

ทุกวันนี้ เราก็ใช้ชีวิตปกติ ชินกับการเห็นคนที่มีชีวิตอยู่ กำลังจะตายอีกไม่กี่วันเป็นเรื่องธรรมดา เราก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันคือกรรมของเขา