เราพิมพ์กระทู้นี้แทบจะทันทีที่ทำได้ หลังจากเกิดอาการแปลกๆกับเราขณะนอนหลับ เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่มันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่ 2 แล้ว ส่วนครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อไม่นาน ในปีเดียวกัน (แต่ต่างสถานที่กัน)
วันนี้กว่าเราจะนอนก็เป็นเวลาตี 4 (หลับไปครั้งนึงแล้วตอนประมาณ 2-5 ทุ่ม พอตื่นก็เล่นคอม นอนอีกทีตี 4) เราก็หลับไป และก็ฝันอะไรเรื่อยเปื่อย จากนั้นจู่ๆ เราก็รู้สึกเหมือนตัวเองตื่นขึ้น เวลาตี 5 กว่าๆ รอบตัวคือห้องนอน ปิดไฟมืดๆ แต่...
บรรยากาศในห้องกลับดูน่ากลัวเหลือเกิน มีเงาดำแปลกๆ บนกำแพง เรากลัวมาก ใจเราคิดโดยอัตโนมัติว่ามีผีอยู่ในห้อง (เราเป็นคนกลัวผีอยู่แล้ว แม้จะไม่เคยเจอผีจริงๆก็ตาม ตอนนี้เราอยู่หอพัก อยู่คนเดียว บางทีก็กลัว ช่วงนี้มีคนรู้จักที่เพิ่งเสียไปด้วย)
เราไม่สามารถขยับตัวได้เลย เหมือนถูกตรึงอยู่บนเตียง จะลุกก็ไม่ขึ้น แถมยังพูดไม่ได้อีก ขยับปากได้ แต่ไม่มีเสียง เรารีบพนมมือขึ้นในท่านอน แล้วท่องนโม 3 จบ ตามด้วยท่องบทสวดบูชารัตนตรัย ตามด้วยบทแผ่เมตตา ท่องไปแบบไม่มีเสียงออกมานี่ล่ะ (เราไม่เก่งเรื่องสวดมนต์ เป็นคนไม่ค่อยเข้าวัดหรือฟังธรรม)
พอสวดมนต์เสร็จ เรารู้สึกว่าเริ่มขยับตัวได้ แต่ก็ไม่เต็มที่นัก เราพยายามลุกไปเปิดไฟห้องที่บริเวณปลายเตียง แต่.....เปิดไม่ติด ห้องยังมืดเหมือนเดิม เราพยายามเปิดหลายครั้งจนปุ่มสวิตซ์ไฟหลุดคามือเลย (ถึงตรงนี้เราคิดว่าเป็นความฝันละ แต่รู้สึกเหมือนจริงมาก) พอเปิดไฟไม่ติด เราก็นอนลงบนเตียง จำไม่ได้ว่านอนเฉยๆหรือว่าพนมมือขึ้นท่องแผ่เมตตาอีกครั้ง แต่สักพักก็รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องเริ่มกลับเป็นปกติแล้ว จึงลุกขึ้นมาเปิดไฟ ซึ่งก็เปิดติด จากนั้นเราก็หยิบโทรศัพท์มาพิมพ์กระทู้นี้
ตอนนี้เรายังรู้สึกขนลุกอยู่เลย (ทั้งๆที่ตรงข้างหมอนเรามีพระเครื่องอยู่ 2 องค์) นึกถึงตอนที่เคยมีอาการแบบนี้ครั้งก่อน แต่ครั้งก่อนรู้สึกน่ากลัวกว่านี้ เกิดขึ้นในห้องนอนที่บ้านของเรา ตอนนั้นเราฝันว่ามีมือขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาข้างเตียงเรา บรรยากาศเหมือนหนังสยองขวัญ เรามีอาการขยับตัวไม่ได้และพูดไม่มีเสียงเหมือนกัน เราพยายามจะผลักมือนั่นออกไปจากเตียง และพยายามร้องเรียกคนที่นอนอยู่ในห้องเดียวกัน แต่ก็ไร้ผล และก็จบลงที่เราต้องท่องบทสวดแผ่เมตตาเหมือนกันเลย และเราก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความฝันด้วย เพราะมันแทบไม่มีช่องว่างระหว่างความรู้สึกฝันกับตื่นจริงเลย
แบบนี้เขาเรียกว่าโดนผีอำหรือเปล่า เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วเพิ่งมาเป็นตอนอายุจะ 30 แล้ว เราไม่ชอบเลยจริงๆ มันน่ากลัว อยู่คนเดียวด้วย คิดแล้วอยากจะร้อง เราควรทำยังไงดี ไปทำบุญที่วัดดีไหม หรือควรไปพบแพทย์ หรือควรทำยังไงดี ใครรู้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
ไม่รู้ว่าตัวเองฝัน หรือเป็นเรื่องจริง แบบนี้ใช่ถูกผีอำหรือเปล่า
วันนี้กว่าเราจะนอนก็เป็นเวลาตี 4 (หลับไปครั้งนึงแล้วตอนประมาณ 2-5 ทุ่ม พอตื่นก็เล่นคอม นอนอีกทีตี 4) เราก็หลับไป และก็ฝันอะไรเรื่อยเปื่อย จากนั้นจู่ๆ เราก็รู้สึกเหมือนตัวเองตื่นขึ้น เวลาตี 5 กว่าๆ รอบตัวคือห้องนอน ปิดไฟมืดๆ แต่...
บรรยากาศในห้องกลับดูน่ากลัวเหลือเกิน มีเงาดำแปลกๆ บนกำแพง เรากลัวมาก ใจเราคิดโดยอัตโนมัติว่ามีผีอยู่ในห้อง (เราเป็นคนกลัวผีอยู่แล้ว แม้จะไม่เคยเจอผีจริงๆก็ตาม ตอนนี้เราอยู่หอพัก อยู่คนเดียว บางทีก็กลัว ช่วงนี้มีคนรู้จักที่เพิ่งเสียไปด้วย)
เราไม่สามารถขยับตัวได้เลย เหมือนถูกตรึงอยู่บนเตียง จะลุกก็ไม่ขึ้น แถมยังพูดไม่ได้อีก ขยับปากได้ แต่ไม่มีเสียง เรารีบพนมมือขึ้นในท่านอน แล้วท่องนโม 3 จบ ตามด้วยท่องบทสวดบูชารัตนตรัย ตามด้วยบทแผ่เมตตา ท่องไปแบบไม่มีเสียงออกมานี่ล่ะ (เราไม่เก่งเรื่องสวดมนต์ เป็นคนไม่ค่อยเข้าวัดหรือฟังธรรม)
พอสวดมนต์เสร็จ เรารู้สึกว่าเริ่มขยับตัวได้ แต่ก็ไม่เต็มที่นัก เราพยายามลุกไปเปิดไฟห้องที่บริเวณปลายเตียง แต่.....เปิดไม่ติด ห้องยังมืดเหมือนเดิม เราพยายามเปิดหลายครั้งจนปุ่มสวิตซ์ไฟหลุดคามือเลย (ถึงตรงนี้เราคิดว่าเป็นความฝันละ แต่รู้สึกเหมือนจริงมาก) พอเปิดไฟไม่ติด เราก็นอนลงบนเตียง จำไม่ได้ว่านอนเฉยๆหรือว่าพนมมือขึ้นท่องแผ่เมตตาอีกครั้ง แต่สักพักก็รู้สึกว่าบรรยากาศในห้องเริ่มกลับเป็นปกติแล้ว จึงลุกขึ้นมาเปิดไฟ ซึ่งก็เปิดติด จากนั้นเราก็หยิบโทรศัพท์มาพิมพ์กระทู้นี้
ตอนนี้เรายังรู้สึกขนลุกอยู่เลย (ทั้งๆที่ตรงข้างหมอนเรามีพระเครื่องอยู่ 2 องค์) นึกถึงตอนที่เคยมีอาการแบบนี้ครั้งก่อน แต่ครั้งก่อนรู้สึกน่ากลัวกว่านี้ เกิดขึ้นในห้องนอนที่บ้านของเรา ตอนนั้นเราฝันว่ามีมือขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาข้างเตียงเรา บรรยากาศเหมือนหนังสยองขวัญ เรามีอาการขยับตัวไม่ได้และพูดไม่มีเสียงเหมือนกัน เราพยายามจะผลักมือนั่นออกไปจากเตียง และพยายามร้องเรียกคนที่นอนอยู่ในห้องเดียวกัน แต่ก็ไร้ผล และก็จบลงที่เราต้องท่องบทสวดแผ่เมตตาเหมือนกันเลย และเราก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่ความฝันด้วย เพราะมันแทบไม่มีช่องว่างระหว่างความรู้สึกฝันกับตื่นจริงเลย
แบบนี้เขาเรียกว่าโดนผีอำหรือเปล่า เราไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วเพิ่งมาเป็นตอนอายุจะ 30 แล้ว เราไม่ชอบเลยจริงๆ มันน่ากลัว อยู่คนเดียวด้วย คิดแล้วอยากจะร้อง เราควรทำยังไงดี ไปทำบุญที่วัดดีไหม หรือควรไปพบแพทย์ หรือควรทำยังไงดี ใครรู้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ