เรื่องราวที่ผมจะเล่านี้ผมไม่รู้ว่า เรารักกันได้ไง ไม่รู้ว่าเราชอบกันตอนไหน ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงเจอกัน (มันอาจยาวเเต่อยากมาเเชร์ความคิดเห็นกันดูครับ)
เรื่องเกิดที่ วิทยาลัยเเห่งหนึ่ง ผมเป็นคนธรรมดาที่มีเเฟน เเต่ผมทะเลาะกับเเฟนเรื่องการนอกใจหลายครั้งมากๆจนต้องเลิกกัน ผมยอมรับว่าเคยร้องไห้ ไห้กับผู้หญิงผมไม่เข้าใจความรักตั้งเเต่เราเลิกกัน ผมมัวเเต่เล่นเกม กับเรียน (จนจะเเต่งงานกับ DOTA ละ) จนมีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นหญิงเรียบๆธรรมดาที่มีเเฟนเเล้วเหมือนกัน เเต่เธอก็ทะเลาะกับเเฟนบ่อยเช่นกัน เรื่องการกินเหล้าเเละเที่ยว ซึ่งผมก็มองเธอด้วยการเป็นน้องคนหนึ่งเเละไม่ได้คิดอะไรเลย
จนกระทั้งวันนั้นพี่เเละน้องนั่งกินเหล้าด้วยกันที่ ผมเป็นคนที่ไม่กินเหล้า เบียร์ อยู่เเล้วจึงไม่ได้เข้าไปร่วมวง เเต่ ณ ตอนนั้นน้องคนนี้ได้ @FB ผมมาผมรับได้เเค่ 3 นาทีน้องเขาทักมาด้วยอาการเมาเเละบอกความในใจว่า ''พี่หนูไม่รู้เป็นไรเวลาเจอหน้าพี่ ทำไมใจหนูสั่นๆ ทำไมใจหนูเต้นเเรง ทำไมหนูเขิล พี่รู้ปะหนูเป็นบ่อยมาก หนูอบพี่หว่ะ เห็นเเล้วรักเลย'' คือผมนี่อึ้งไปเลยคุยได้ไม่กี่คำนี่ชอบกูละ เเต่ผมก็ได้เเต่ตอบไปว่า''คราบบ ดีนะที่มีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียจ''เเล้วผมก็ไม่คิดอะไร หลังจากนั้นทุกๆวันที่เราเจอหน้ากันก็เขิลจนกระทั้งเราต่างเเยกกันไปฝึกงานกันคนละที่ ผมทำใจไม่ได้กับรักคนเก่าผมตามง้อคนเก่าผม 3 เดือนเเต่เธอก็ไม่เคยสนใจผมเลยผมเลย เปลี่ยนใจลองคิดไหม่หาคนไหม่ ผมคุยกับผู้หญิง หลายคนมากจนเรียกชื่อผิดๆถูกๆ เเต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็จากผมไป เหลือน้องคนนี้ 1 คนผมคิดละไหนลองไปคุยหน่อย เริ่มจากการเปิดกล้องน้องเขาเขิลมากมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมคุยกับน้องได้ประมาณสัก 4 วันน้องเขาเลิกกับเเฟนเลย ซึ่งน้องเขาคบกับเเฟนได้ 3 ปีเเต่ผมคุย 4 วัน เอิ่มมม นะ พอวันต่อมาเเฟนเขาก็มาคุยกับผมด้วยเหมือนจะข่มว่านี่ของกูนะอย่ามายุ่ง ผมก๋เลยคิดว่าไหนว่าเลิกเเล้วผมโมโหมากเหมือนโดนหลอกอีกเเล้ว หลังจากนั้น 1เดือนครึ่ง ที่เราไม่ได้คุยกันเลยเราก็กลับมาเจอกันอีกเพื่อส่งรายงานการฝึกงาน เเล้วผมก็เจอน้องเขาซึ่งมีความสุขกับเเฟนเขาดี ผมยอมรับว่าส่องเฟลชเขาเพื่อดูว่าเป็นไงบ้าง ซึ่งการกลับมาครั้งนี้ทำไห้ผมกับน้องมองหน้ากันไม่ติด เเต่ผมก็อยากคุยเเต่ได้เเต่ข่มใจว่า เขามีเเฟนเเล้ว ซึ้งน้องเขาทำตัวเหินห่างจากผมมาก เเต่มีอยู่วันหนึ่งก่อนผมจะจบการเรียน น้องเขาได้ไปกินเหล้ากับเพื่อนผม เเล้วน้องก็เล่าไห้ฟังว่า ''พี่ไม่คุยกับหนูเลยรู้ไหมว่าหนูอึดอัดหนูอยากคุยหนูอยากบอกว่าหนูชอบพี่เขามากนะ เเต่พี่เหมือนไม่สนใจหนูเลยทำไมอะหนูเเค่อยากคุยอะหนุทำวิถีทางเพื่อจะคุยกับพี่อะ พี่ว่าหนูหน้าด้านหนูก็ยอมขอเเค่เห็นหน้าพี่คุยกับพี่'' น้องกินเหล้าจนเมาเเล้วมาเคาะประตูห้องผมเพื่อมาบอกความในใจอีกครั้งเเต่รอบนี้ร้องไห้เเละเมา บอกด้วยความรู้สึกที่เจ็บเเละอึดอัดมากเเต่ผมจะทำไงได้อะ น้องเขามีเเฟนเเล้วก็ได้เเต่ปลอบธรรมดา เเต่ในใจผมทำไมเริ่มสั่นทำไมเริ่มอยากดูเเล ได้เเต่ตั้งข้อสงสัยมากมาย จนเป็นข่าวดังในวงเพื่อน จนเรา 2 คนปิดเทอมต่างเเยกย้ายกลับบ้านไปเป็นเวลาอีก 1 เดือนผม ก็เข้าไปส่องเฟลชเขาบ่อยๆเเต่ไม่มีโอกาสไห้คุยเพราะน้องอยู่กับเเฟน จนเริ่มจะเปิดเทอมน้องเเละผมได้กลับมาเตรียมสถานที่ในการต้อนรับน้องไหม่เเล้วเราก็ได้เจอกันอีกครั้งเรามีเวลาอยู่ด้วยกัน 3 วันสุดท้าย 1วันเเรก เรามองหน้ากันไม่ติดไม่คุยด้วย วันที่2น้องเจ็บคอผมซึ่งอยู่ห้องข้างๆน้องทักเฟลชมาว่าผมมีกาต้มน้ำไหม เเล้วผมก็ต้มไห้เเล้วไห้มาเอาที่ห้องซึ้งตอนที่ผมกดน้ำเเล้วยื่นไห้กับน้องนั้นผมมีอาการหวั่นไหวเมื่อมองหน้าเขาเเต่ก็ต้องข่มใจเช่นเคยว่า เขามีเเฟนเเล้ว น้องก็เดินจากไปเเต่ตอนนั้นเป็นเวลา ทุ่มกว่าๆ เพื่อนน้องอยากอำลาพี่จึงขอมากินเหล้าห้องผม ซึ้งผมก็ ok น้องคนนี้ก้มาด้วยเเต่เราสองคนเริ่มมีความรู้สึกว่า ทำไมเราหวั่นไหวจังวะ เเต่ก็พยายามหลบสายตา เเละเเล้วเเฟนน้องก็โทรมาน้องคุยกับเเฟนไปร้องไห้ไปน้องไม่อยากไห้เเฟนเที่ยวกินเหล้า ผมก็ได้เเต่มองน้องร้องไห้จนกระทั้งน้องทนไม่ไหวบอกเลิก ตรงนี้คุณเชื่อไหมว่าผมครึ่งหนึ่งของหัวใจผมดีใจมากๆๆ อีกครึ่งใจอยากปลอบ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงดีใจเเล้วก็เป็นอีกครั้งที่น้องเมาเเละบอกความในใจอีกครั้ง เเต่คราวนี้เราจะไม่เจอกันเเล้วเพราะพี่ต้องเข้าสู่การทำงานน้องจึงขอสักครั้ง1 ไปกินไอติมกับหนูได้ไหม น้องนั่งเขิลมากไปกันเป็นชั่วโมงเเทบไม่คุยอะไรกันเลยนั่งยิ้มเเละหัวเราะด้วยอาการเขิลทั้งคู่เเละหลังจาเตรียมงานเสร็จเราก็เเยกย้ายกันอีกครั้งเเละเราก็หายกันไปอีก 1 เดือนผมก็ทำเช่นเคยคือส่องเฟลชน้อง เเต่น้องโพสถึงผมประจำว่าอยากเจออยากคุย เเต่เห็นเพียงเเค่จุดสีเขียว จนงานเลี้ยงใหญ่อำลารุ่นพี่ที่รีสอท น้องทักเฟลชมาหาเเล้วบอกว่ามีของจะไห้ก่อนจาก ผมก็เดินออกมารับของเเละขอเดินไปส่งน้องที่ห้องได้ไหม ผมหาทางอ้อมของรีสอทเพื่อไห้เรามีเวลาคุยกันได้นานที่สุดเเต่เราก็ได้เเค่เดินห่างๆกันพอถึงหน้าห้องน้องผมอยากจะบอกว่าที่เเล้วๆมาพี่ขอโทษนะที่พี่เคยทำไรไห้น้องอึดอัดใจไปเเล้วผมก้ได้พุดเเค่นั้นเเล้วก็เดินจากไป ผมเเกะของขวัญ ที่น้องทำไห้ผมปลื้มมากจนพูดไม่ออก เป็นรูปที่ผมเผลอเเละรุปที่ผมทำหน้าตาเบลอ เอ๋อๆ น้องเก็บไว้ทุกรุปตั้งเเต่วันที่น้องเห็นหน้าผม ผมนั่งอึ้งไปสักพักเเล้วตัดสินใจ ''เอาว่ะเป็นไงก็เป็นกันเเค่บอกมันไม่ตายหรอก'' ผมตัดสิใจทักไปหาน้องเขาก่อน ''น้องพี่ชอบของขวัญน้องมากเลย เเละพี่มีไรจะบอกคือพี่ก็ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เคยมองน้องนะ พี่มองน้องทุกครั้งที่เจอกัน มองทุกครั้งที่น้องยิ้ม เป็นห่วงทุกครั้งที่น้งร้องไห้ พี่รู้สึกในมันเริ่มหวั่นๆ คือพี่........ก็ชอบน้องเหมือนกันนะ'' ผมพูดออกเสร็จผมโล่งใจมากเเละรอคำตอบจากน้อง น้องตอบกลับมาว่า ''อื้มเเล้วไงต่ออะ ทำไมเพิ่งมาชอบอะพรุ่งนี้น้องก้ไม่พี่เเล้วอะ'' ผมอึ้งกับคำตอบเเต่ผมก็ดีใจที่ได้บอก ผมจึงบอกว่า ''น้อง พี่ชอบน้องนะ พี่ชอบน้องจริงๆ พี่ขอคบกับน้องได้ไหม'' น้องเงียบไป 5 นาที เเล้วตอบกลับมาว่า ''ในรูปที่น้องไห้อะมีคำตอบอยู่'' ซึ่งผมหามันเกือบครึ่งชั่วโมง คือผมต้องเเงะรูปอออกมาเพื่ออ่าน (ใครจะไปคิดว่าอยู่หลังรูป กรอบรูปมันปิดอยูใครจะไปเห็น) คำตอบที่น้องเขียนไห้นั้นคือ ''ขอไห้พี่ประสบความสำเร็จนะมีหน้าที่การงานที่ดี น้องรักพี่น่ะ โชคดี '' ผมน้ำตาคลอเลย เเทบจะวิ่งไปหาน้องเเล้วขอกอดสักที เเต่เราก็ต้องจากกันเเต่เราก็คุยกัน คุยกันทุกวันๆ จนผมขอน้องเป็นเเฟนทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี ในความคิดผม การบอกรักกันในหนังอาจจะเป็นฉากจบ เเต่การบอกรักของผมในความเป็นจริงมันคือจุดเริ่มต้น เรา 2 คนรู้กันว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร เธอมักบอกผมว่า ตะเอง รู้ไหมตะเองเป็นอะไรสำหรับเค้า ตะเองเป็น คนขับรถ คนใช้ เป็นพ่อ เป็นเพื่อน เป็นช่างทำผม เป็นช่างเสริมสวย เป็นหมอนวด เป็นครู เเละตะเองก็เป็นคนรักเค้าด้วย ผมฟังบอกรักของเขาทุกวันเเต่ทำไมผมไม่เคยเบื่อเลย ทุกครั้งที่เราไปไหนด้วยกันเราจะไม่ค่อยจับมือเหมือนคู่อื่น เราจะกอดคอกันไป เธอเมาฉันไม่เมาฉันพาเธอกลับได้ ดูเเลเธอได้เวลาเธอเป็นไข้ มีงอลกันบ้าง งอเเงกันบ้างผมว่าน่ารักดี เราดูเเลซี่งกันเเละกันมาตลอดผม ทุกครั้งที่ผมเจอเธอหรือผมต้องไปทำงานผมจะบอกเธอว่าผมรักคุณนะ มีปันหาเราช่วยกันเเก้อีกคนเหนื่อยอีกคนเอาใจ อิอิ รักเลยง่ะ ผมว่า ความรักบางทีมันเป็นเรื่องที่เป็นเหมือนโจทย์ที่ยากสำหรับผมนะ เเต่ตอนนี้ผมเจอคำตอบที่ไปตอบโจทย์นั้นเเล้วหละ รวมเวลาที่เราทำความเข้าใจกันก่อนคบกัน เป็นเวลา 1 ปี เต็มเเละตอนนี้ผมก็รักเธอตลอดมาผมไม่อยากนับหรอกว่าเราคบกันได้กี่ปี ขอเเค่มีเธอทุกปี ทุกเดือน ทุกวัน เเค่นี้ก็พอเเล้ว
บางคนอาจจะอ่านเเล้วดูว่ามันไร้สาระนะ เเต่สำหรับผมมันคือความทรงจำเเละความรักที่ดีที่สุดสำหรับผมครับ
รักต้องลุ้น ปล.เพื่อนๆคิดว่าไง
เรื่องเกิดที่ วิทยาลัยเเห่งหนึ่ง ผมเป็นคนธรรมดาที่มีเเฟน เเต่ผมทะเลาะกับเเฟนเรื่องการนอกใจหลายครั้งมากๆจนต้องเลิกกัน ผมยอมรับว่าเคยร้องไห้ ไห้กับผู้หญิงผมไม่เข้าใจความรักตั้งเเต่เราเลิกกัน ผมมัวเเต่เล่นเกม กับเรียน (จนจะเเต่งงานกับ DOTA ละ) จนมีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นหญิงเรียบๆธรรมดาที่มีเเฟนเเล้วเหมือนกัน เเต่เธอก็ทะเลาะกับเเฟนบ่อยเช่นกัน เรื่องการกินเหล้าเเละเที่ยว ซึ่งผมก็มองเธอด้วยการเป็นน้องคนหนึ่งเเละไม่ได้คิดอะไรเลย
จนกระทั้งวันนั้นพี่เเละน้องนั่งกินเหล้าด้วยกันที่ ผมเป็นคนที่ไม่กินเหล้า เบียร์ อยู่เเล้วจึงไม่ได้เข้าไปร่วมวง เเต่ ณ ตอนนั้นน้องคนนี้ได้ @FB ผมมาผมรับได้เเค่ 3 นาทีน้องเขาทักมาด้วยอาการเมาเเละบอกความในใจว่า ''พี่หนูไม่รู้เป็นไรเวลาเจอหน้าพี่ ทำไมใจหนูสั่นๆ ทำไมใจหนูเต้นเเรง ทำไมหนูเขิล พี่รู้ปะหนูเป็นบ่อยมาก หนูอบพี่หว่ะ เห็นเเล้วรักเลย'' คือผมนี่อึ้งไปเลยคุยได้ไม่กี่คำนี่ชอบกูละ เเต่ผมก็ได้เเต่ตอบไปว่า''คราบบ ดีนะที่มีคนชอบดีกว่ามีคนเกลียจ''เเล้วผมก็ไม่คิดอะไร หลังจากนั้นทุกๆวันที่เราเจอหน้ากันก็เขิลจนกระทั้งเราต่างเเยกกันไปฝึกงานกันคนละที่ ผมทำใจไม่ได้กับรักคนเก่าผมตามง้อคนเก่าผม 3 เดือนเเต่เธอก็ไม่เคยสนใจผมเลยผมเลย เปลี่ยนใจลองคิดไหม่หาคนไหม่ ผมคุยกับผู้หญิง หลายคนมากจนเรียกชื่อผิดๆถูกๆ เเต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็จากผมไป เหลือน้องคนนี้ 1 คนผมคิดละไหนลองไปคุยหน่อย เริ่มจากการเปิดกล้องน้องเขาเขิลมากมุดอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมคุยกับน้องได้ประมาณสัก 4 วันน้องเขาเลิกกับเเฟนเลย ซึ่งน้องเขาคบกับเเฟนได้ 3 ปีเเต่ผมคุย 4 วัน เอิ่มมม นะ พอวันต่อมาเเฟนเขาก็มาคุยกับผมด้วยเหมือนจะข่มว่านี่ของกูนะอย่ามายุ่ง ผมก๋เลยคิดว่าไหนว่าเลิกเเล้วผมโมโหมากเหมือนโดนหลอกอีกเเล้ว หลังจากนั้น 1เดือนครึ่ง ที่เราไม่ได้คุยกันเลยเราก็กลับมาเจอกันอีกเพื่อส่งรายงานการฝึกงาน เเล้วผมก็เจอน้องเขาซึ่งมีความสุขกับเเฟนเขาดี ผมยอมรับว่าส่องเฟลชเขาเพื่อดูว่าเป็นไงบ้าง ซึ่งการกลับมาครั้งนี้ทำไห้ผมกับน้องมองหน้ากันไม่ติด เเต่ผมก็อยากคุยเเต่ได้เเต่ข่มใจว่า เขามีเเฟนเเล้ว ซึ้งน้องเขาทำตัวเหินห่างจากผมมาก เเต่มีอยู่วันหนึ่งก่อนผมจะจบการเรียน น้องเขาได้ไปกินเหล้ากับเพื่อนผม เเล้วน้องก็เล่าไห้ฟังว่า ''พี่ไม่คุยกับหนูเลยรู้ไหมว่าหนูอึดอัดหนูอยากคุยหนูอยากบอกว่าหนูชอบพี่เขามากนะ เเต่พี่เหมือนไม่สนใจหนูเลยทำไมอะหนูเเค่อยากคุยอะหนุทำวิถีทางเพื่อจะคุยกับพี่อะ พี่ว่าหนูหน้าด้านหนูก็ยอมขอเเค่เห็นหน้าพี่คุยกับพี่'' น้องกินเหล้าจนเมาเเล้วมาเคาะประตูห้องผมเพื่อมาบอกความในใจอีกครั้งเเต่รอบนี้ร้องไห้เเละเมา บอกด้วยความรู้สึกที่เจ็บเเละอึดอัดมากเเต่ผมจะทำไงได้อะ น้องเขามีเเฟนเเล้วก็ได้เเต่ปลอบธรรมดา เเต่ในใจผมทำไมเริ่มสั่นทำไมเริ่มอยากดูเเล ได้เเต่ตั้งข้อสงสัยมากมาย จนเป็นข่าวดังในวงเพื่อน จนเรา 2 คนปิดเทอมต่างเเยกย้ายกลับบ้านไปเป็นเวลาอีก 1 เดือนผม ก็เข้าไปส่องเฟลชเขาบ่อยๆเเต่ไม่มีโอกาสไห้คุยเพราะน้องอยู่กับเเฟน จนเริ่มจะเปิดเทอมน้องเเละผมได้กลับมาเตรียมสถานที่ในการต้อนรับน้องไหม่เเล้วเราก็ได้เจอกันอีกครั้งเรามีเวลาอยู่ด้วยกัน 3 วันสุดท้าย 1วันเเรก เรามองหน้ากันไม่ติดไม่คุยด้วย วันที่2น้องเจ็บคอผมซึ่งอยู่ห้องข้างๆน้องทักเฟลชมาว่าผมมีกาต้มน้ำไหม เเล้วผมก็ต้มไห้เเล้วไห้มาเอาที่ห้องซึ้งตอนที่ผมกดน้ำเเล้วยื่นไห้กับน้องนั้นผมมีอาการหวั่นไหวเมื่อมองหน้าเขาเเต่ก็ต้องข่มใจเช่นเคยว่า เขามีเเฟนเเล้ว น้องก็เดินจากไปเเต่ตอนนั้นเป็นเวลา ทุ่มกว่าๆ เพื่อนน้องอยากอำลาพี่จึงขอมากินเหล้าห้องผม ซึ้งผมก็ ok น้องคนนี้ก้มาด้วยเเต่เราสองคนเริ่มมีความรู้สึกว่า ทำไมเราหวั่นไหวจังวะ เเต่ก็พยายามหลบสายตา เเละเเล้วเเฟนน้องก็โทรมาน้องคุยกับเเฟนไปร้องไห้ไปน้องไม่อยากไห้เเฟนเที่ยวกินเหล้า ผมก็ได้เเต่มองน้องร้องไห้จนกระทั้งน้องทนไม่ไหวบอกเลิก ตรงนี้คุณเชื่อไหมว่าผมครึ่งหนึ่งของหัวใจผมดีใจมากๆๆ อีกครึ่งใจอยากปลอบ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงดีใจเเล้วก็เป็นอีกครั้งที่น้องเมาเเละบอกความในใจอีกครั้ง เเต่คราวนี้เราจะไม่เจอกันเเล้วเพราะพี่ต้องเข้าสู่การทำงานน้องจึงขอสักครั้ง1 ไปกินไอติมกับหนูได้ไหม น้องนั่งเขิลมากไปกันเป็นชั่วโมงเเทบไม่คุยอะไรกันเลยนั่งยิ้มเเละหัวเราะด้วยอาการเขิลทั้งคู่เเละหลังจาเตรียมงานเสร็จเราก็เเยกย้ายกันอีกครั้งเเละเราก็หายกันไปอีก 1 เดือนผมก็ทำเช่นเคยคือส่องเฟลชน้อง เเต่น้องโพสถึงผมประจำว่าอยากเจออยากคุย เเต่เห็นเพียงเเค่จุดสีเขียว จนงานเลี้ยงใหญ่อำลารุ่นพี่ที่รีสอท น้องทักเฟลชมาหาเเล้วบอกว่ามีของจะไห้ก่อนจาก ผมก็เดินออกมารับของเเละขอเดินไปส่งน้องที่ห้องได้ไหม ผมหาทางอ้อมของรีสอทเพื่อไห้เรามีเวลาคุยกันได้นานที่สุดเเต่เราก็ได้เเค่เดินห่างๆกันพอถึงหน้าห้องน้องผมอยากจะบอกว่าที่เเล้วๆมาพี่ขอโทษนะที่พี่เคยทำไรไห้น้องอึดอัดใจไปเเล้วผมก้ได้พุดเเค่นั้นเเล้วก็เดินจากไป ผมเเกะของขวัญ ที่น้องทำไห้ผมปลื้มมากจนพูดไม่ออก เป็นรูปที่ผมเผลอเเละรุปที่ผมทำหน้าตาเบลอ เอ๋อๆ น้องเก็บไว้ทุกรุปตั้งเเต่วันที่น้องเห็นหน้าผม ผมนั่งอึ้งไปสักพักเเล้วตัดสินใจ ''เอาว่ะเป็นไงก็เป็นกันเเค่บอกมันไม่ตายหรอก'' ผมตัดสิใจทักไปหาน้องเขาก่อน ''น้องพี่ชอบของขวัญน้องมากเลย เเละพี่มีไรจะบอกคือพี่ก็ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เคยมองน้องนะ พี่มองน้องทุกครั้งที่เจอกัน มองทุกครั้งที่น้องยิ้ม เป็นห่วงทุกครั้งที่น้งร้องไห้ พี่รู้สึกในมันเริ่มหวั่นๆ คือพี่........ก็ชอบน้องเหมือนกันนะ'' ผมพูดออกเสร็จผมโล่งใจมากเเละรอคำตอบจากน้อง น้องตอบกลับมาว่า ''อื้มเเล้วไงต่ออะ ทำไมเพิ่งมาชอบอะพรุ่งนี้น้องก้ไม่พี่เเล้วอะ'' ผมอึ้งกับคำตอบเเต่ผมก็ดีใจที่ได้บอก ผมจึงบอกว่า ''น้อง พี่ชอบน้องนะ พี่ชอบน้องจริงๆ พี่ขอคบกับน้องได้ไหม'' น้องเงียบไป 5 นาที เเล้วตอบกลับมาว่า ''ในรูปที่น้องไห้อะมีคำตอบอยู่'' ซึ่งผมหามันเกือบครึ่งชั่วโมง คือผมต้องเเงะรูปอออกมาเพื่ออ่าน (ใครจะไปคิดว่าอยู่หลังรูป กรอบรูปมันปิดอยูใครจะไปเห็น) คำตอบที่น้องเขียนไห้นั้นคือ ''ขอไห้พี่ประสบความสำเร็จนะมีหน้าที่การงานที่ดี น้องรักพี่น่ะ โชคดี '' ผมน้ำตาคลอเลย เเทบจะวิ่งไปหาน้องเเล้วขอกอดสักที เเต่เราก็ต้องจากกันเเต่เราก็คุยกัน คุยกันทุกวันๆ จนผมขอน้องเป็นเเฟนทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี ในความคิดผม การบอกรักกันในหนังอาจจะเป็นฉากจบ เเต่การบอกรักของผมในความเป็นจริงมันคือจุดเริ่มต้น เรา 2 คนรู้กันว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร เธอมักบอกผมว่า ตะเอง รู้ไหมตะเองเป็นอะไรสำหรับเค้า ตะเองเป็น คนขับรถ คนใช้ เป็นพ่อ เป็นเพื่อน เป็นช่างทำผม เป็นช่างเสริมสวย เป็นหมอนวด เป็นครู เเละตะเองก็เป็นคนรักเค้าด้วย ผมฟังบอกรักของเขาทุกวันเเต่ทำไมผมไม่เคยเบื่อเลย ทุกครั้งที่เราไปไหนด้วยกันเราจะไม่ค่อยจับมือเหมือนคู่อื่น เราจะกอดคอกันไป เธอเมาฉันไม่เมาฉันพาเธอกลับได้ ดูเเลเธอได้เวลาเธอเป็นไข้ มีงอลกันบ้าง งอเเงกันบ้างผมว่าน่ารักดี เราดูเเลซี่งกันเเละกันมาตลอดผม ทุกครั้งที่ผมเจอเธอหรือผมต้องไปทำงานผมจะบอกเธอว่าผมรักคุณนะ มีปันหาเราช่วยกันเเก้อีกคนเหนื่อยอีกคนเอาใจ อิอิ รักเลยง่ะ ผมว่า ความรักบางทีมันเป็นเรื่องที่เป็นเหมือนโจทย์ที่ยากสำหรับผมนะ เเต่ตอนนี้ผมเจอคำตอบที่ไปตอบโจทย์นั้นเเล้วหละ รวมเวลาที่เราทำความเข้าใจกันก่อนคบกัน เป็นเวลา 1 ปี เต็มเเละตอนนี้ผมก็รักเธอตลอดมาผมไม่อยากนับหรอกว่าเราคบกันได้กี่ปี ขอเเค่มีเธอทุกปี ทุกเดือน ทุกวัน เเค่นี้ก็พอเเล้ว
บางคนอาจจะอ่านเเล้วดูว่ามันไร้สาระนะ เเต่สำหรับผมมันคือความทรงจำเเละความรักที่ดีที่สุดสำหรับผมครับ