<<< ตอนก่อนหน้า : http://ppantip.com/topic/32949764



บทที่ 1 (1/5)


          “จันทรพิมพ์...จันทรพิมพ์...”

          หญิงสาวซึ่งทำหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นนั่งมองหน้าชายหนุ่มรูปงามหุ่นทรมานใจสาวที่กำลังนอนกระสับกระส่ายพร่ำเพ้อด้วยพิษไข้ และละเมอเรียกหาแต่หญิงสาวนามว่า ‘จันทรพิมพ์’ ไม่ขาดปาก ตั้งแต่ที่เธอช่วยลากเขาขึ้นมาจากบ่อน้ำข้างหลังบ้าน

          พลันหน้าของพยาบาลจำเป็นก็แดงขึ้นมาทันทีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เมื่อหวนคิดไปถึงบ่อน้ำข้างหลังบ้านและวิธีการที่เธอพาชายหนุ่มเข้ามานอนภายในห้องนี้

          จะไม่ให้เธอหน้าแดงได้อย่างไร เมื่อจู่ๆ ก็ได้เห็นผู้ชาย ‘แก้ผ้า’ เล่นน้ำตอนกลางดึกในคืนวันที่อากาศหนาวเหน็บเย็นจัดขนาดนี้ แล้วยังเป็นคืนวันพระจันทร์เต็มดวงอีกด้วย แสงจันทร์ก็เลยสุดแสนจะเป็นใจให้กับหญิงไทยใจงาม อะไรที่ไม่สมควรเห็น เธอก็ได้เห็นแบบเต็มตาเต็มใจและชัดเจนเลยทีเดียว “ยัยศศิ ทะลึ่งแล้วไง”  

          ศศิธรเอ่ยดุตัวเองเบาๆ เมื่อหวนคิดไปถึงเหตุการณ์ชวนให้เธอคิดทะลึ่งเมื่อตอนหัวค่ำ เหตุการณ์ที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจนถึงตอนนี้

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

          ช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา ขณะที่ศศิธรกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บริเวณศาลาริมน้ำ เธอก็รู้สึกว่ามีแสงสีขาวประหลาดสว่างวาบขึ้นจากบริเวณบ่อน้ำ เข้ามากระทบทางหางตาของเธอ ทว่าเมื่อเธอหันไปมองยังทิศทางดังกล่าว แสงสีขาวเหล่านั้นก็หายไป พลันเธอก็ได้ยินเสียงผู้ชายตะโกนเรียกชื่อ ‘จันทรพิมพ์’ ด้วยสำเนียงแปร่งแปลกมาแทนที่ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเพ่งมองไปตามทิศทางของเสียงที่เธอได้ยิน

          ทันใดนั้นสายตาของเธอก็ประสานเข้ากับสายตาของชายหนุ่มรูปงามที่ ‘เปลือยทั้งตัว’ กำลังค่อยๆ เดินช้าๆ ขึ้นมาจากบ่อน้ำ
รูปร่างกำยำล่ำสันและสายตาของเขาสะกดให้เธอมองเขาตั้งแต่...หัว จรดหน้าอก จรดเอว จรด...

          “กรี๊ดดดดดด...อย่าเข้ามานะ อย่าเดินมาทางนี้นะ”  ศศิธรกรีดร้องเสียงดังและรีบหันหน้าหนีจากผู้ชายแก้ผ้าตรงหน้าทันทีที่เห็นเขาค่อยๆ เดินขึ้นมาจากบ่อน้ำและกำลังมุ่งตรงมาทางที่เธอกำลังยืนอยู่อีกด้วย และทั้งตัวของเขาเกือบจะโผล่พ้นขึ้นมาจากน้ำแล้ว
ทว่า...ตู้ม!

          หญิงสาวหยุดอาการโวยวายแล้วรีบหันไปมองยังทิศทางเดิม เมื่อได้ยินเสียงเหมือนอะไรหนักๆ หล่นลงน้ำเสียงดัง และเมื่อเธอหันกลับไปมองทางเดิมอีกครั้ง เธอก็ไม่เห็นผู้ชายเปลือยทั้งตัวคนนั้นอีกแล้ว “หายไปไหนแล้วนะ หรือว่าจะเป็นผีพราย!”

          ศศิธรรีบลุกขึ้นจากศาลาริมน้ำเดินไปยังทิศทางที่เธอเห็นผีพรายครั้งสุดท้ายทันที และเธอก็ได้เห็นร่างหนากำยำนอนคว่ำหันหน้ามาทางเธออยู่ตรงขอบบ่อน้ำนั่น

          ด้วยอารามตกใจกลัวว่าผู้ชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่นั้นจะเป็นอะไรมาก ทำให้หญิงสาวรีบสาวเท้าเดินไปยังร่างหนากำยำด้วยความรวดเร็ว โดยที่ลืมคิดไปเสียสนิทว่าผู้ชายที่นอนคว่ำอยู่นั้น…เปลือยสนิททั้งตัว ตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า

          “คุณ...คุณ...คุณคะ” ศศิธรยืนทิ้งระยะห่างจากร่างหนาเปลือยเปล่านั้นประมาณสองเมตร ก่อนจะตะโกนเรียกผีพรายของเธอเสียงไม่ดังแต่ก็ไม่เบานัก แต่เมื่อเห็นว่าผีพรายรูปงามไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัวหรือขยับเขยื้อนร่างกายเลยสักนิด เธอจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เขาพร้อมทั้งเขย่าแขนเรียกด้วยเสียงที่ดังมากขึ้นกว่าเดิม “คุณ...คุณคะ คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า”


===========================

มีต่อนะคะ (2/5)