คือผมอายุ 25 ปีแล้วนะครับ เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว เติบโตมาจากการเลี้ยงดูของคุณยาย และคุณแม่ (ไม่มีคุณพ่อ)
หลังจากการสูญเสียคุณยายไปเมื่อต้นปี ทำให้ปัจจุบันผมเหลือเพียงคุณแม่คนเดียวเท่านั้น นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมติดแม่ เพราะผมอยากใส่ใจท่านให้มากที่สุด (มากกว่าตอนที่คุณยายผมยังอยู่) ไม่อยากมานั่งเสียใจที่ดูแลท่านได้ไม่เต็มที่

และนี่คือเหตุผลที่ผมมักจะถูกสาว ๆ หลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทอดทิ้งไป เพียงเพราะว่า "ผมเลือกที่จะมีเวลาให้คุณแม่ของผมมากกว่าผู้หญิงคนอื่น"

บางคนชวนผมออกไปเที่ยวกลางคืน แต่ผมปฏิเสธไปเพราะผมต้องการอยู่กับคุณแม่
บางคนชวนผมคุยโทรศัพท์กลางดึก แต่ผมปฏิเสธไปเพราะผมเกรงใจคุณแม่ที่นอนพักผ่อนอยู่
บางคนเที่ยวกลางคืนจนเมา บอกให้ผมออกไปรับ แต่ผมปฏิเสธไปเพราะผมไม่อยากทิ้งให้คุณแม่ผมนอนอยู่คนเดียว

จนแล้วจนเล่า (จนลืมว่าโสด) ความคิดมันเลยตกตะกอนกลายเป็นคำถามว่า ผิดที่ "ผมไม่เข้าใจเค้า" หรือ "เค้าไม่เข้าใจผม"

ไม่ใช่แค่ผู้หญิงเท่านั้น เพื่อนผู้ชายที่สนิท ๆ กันมาตั้งแต่ 10 ขวบ มันก็ไม่เข้าใจครับ !!

เพื่อนชวนไปกินเหล้า เที่ยว ชวนไปนั่งร้านเกมโต้รุ่งยันเช้า ผมก็ปฏิเสธจนเพื่อนมันจะเลิกคบอยู่แล้ว

ทุกวันนี้ต้องบอกเลยว่า "เหงาครับ" แม้ว่าผมจะเหงาแค่ไหน แต่ผมก็เข้าใจว่าคุณแม่ผม "เหงากว่าหลายเท่าครับ"


========================================================

ผมเลยอยากทราบมุมมอง ความคิดของคุณผู้หญิง หรือเพื่อน ๆ ที่เป็นผู้ชายด้วยกันว่า คิดยังไงกับ "ผู้ชายติดแม่"

ปล. โลกแห่งความเป็นจริงของผมมันดาร์คมากจริง ๆ ครับ !! ถึงขั้นต้องออกตามหาแสงสว่างในที่แห่งนี้