http://ppantip.com/topic/32934653
สืบเนื่องจากได้อ่านกระทู้นี้ เลยทำให้นึกถึงเรื่องราวที่เคยเกิดกับตัวเอง
โดยปกติเราเป็นคนไม่ค่อยกลัวผี ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่คิดว่าต่างคนต่างอยู่
ตอนนั้นเราเช่าอะพาตเมนอยู่ในหมู่บ้านนักกีฬา เจ้าของนั้นเป็นอิสลาม ซึ่งอย่างที่รู้กันว่าแถวบางกะปิ มีนบุรี สะพานสูง มันคือแหล่งอิสลามของกรุงเทพฯ เราไปอยู่ใหม่ๆก็ไม่ค่อยรู้ประเพณีของเค้ามากสักเท่าไร แต่เพื่อนๆส่วนมากก็เป็นอิสลามซะเยอะ...ดงอิสลามนี่นา จะไม่ให้มีเพื่อนอิสลามก็กะไรอยู่ เพื่อนเราคนนึงเค้ามีน้องเขยเป็นครูสอนศาสนา แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังว่าน้องเขย เล่นมนต์ดำ เล่นคุณไสย์ เลี้ยงพวกกุมาร...เอ่อเราไม่แน่ใจว่าทางอิสลามเค้าเรียกว่ากุมารหรือเปล่า ถ้าผิดขออภัยเพราะมันผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว ในที่นี้เราขอแทนเป็นกุมารแล้วกันนะคะ
บ้านเพื่อนและบ้านน้องเขยอยู่ติดกัน บางทีบ้านน้องไม่มีใครอยู่ พวกเด็กกุมารก็ออกมาวิ่งเล่นกัน มาอาบน้ำในห้องน้ำ บางทีก็เปิดน้ำทิ้งไว้ คือได้ยินแต่เสียงแต่พอไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีอะไร บางทีก็เปิดปิดไฟเล่น มาเล่นกับแมว ซึ่งถ้าเล่นในบ้านตัวเองเพื่อนเราก็พอทน แต่ซนตามประสาเด็กเล่นบ้านตัวเองอาจจะยังไม่หนำใจก็กระโดดลงมาเล่นที่บ้านเพื่อนเรา เอาล่ะซิ...บางวันเพื่อนเราก็ทนไม่ได้ก็ไม่อยู่บ้านซะเลย แรกๆเค้าก็ทนไม่ค่อยได้แต่หลังๆมาก็ชินไปเอง เพราะเค้าแค่มาเล่นแต่ไม่ได้มาทำร้าย
ส่วนที่เราเจอเหรอคะ....หึหึหึ...ไมได้เลวร้ายมากหรอก
เราเช่าห้องอยู่ชั้นล่าง เราเช่าอยู่คนเดียว ที่หอมีกฎอย่างนึง(ที่เรารู้ทีหลัง เดี๋ยวบอกว่าอะไร) ปกติเราจะนอนประมาณห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนทุกวัน แล้วทุกๆคืนประมาณตีหนึ่ง ตีสอง (คนเราหลับ แต่เวลาเรารู้สึกตัว เราจะสามารถคำนวณได้อัตโนมัติว่าเรานอนไปแล้วกี่ชั่วโมงใช่ไหมคะ เราไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาหรอก แค่กะเวลาเอาน่ะ) เราจะได้ยินเสียงมาจากห้องข้างบนเค้าเล่นลูกแก้ว คือมันเหมือนกับเด็กโยนลูกแก้วแล้วให้มันเด้งๆไปกับพื้น แล้วก็จะตามมาด้วยเสียงเด็กหัวเราะ ชอบใจ สนุกสนาน
เราได้ยินทุกคืน เวลาเดียวกันเป๊ะ ติดต่อกันประมาณเดือนนึง แล้วเค้าก็จะเล่นแบบนั้นอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วเสียงก็จะหายไป
ช่วงแรกเราก็งง ว่าเด็กบ้าที่ไหนมาเล่นลูกแก้ว ดึกดื่นเที่ยงคืน พ่อแม่ไม่บอก ไม่สั่งไม่สอนหรือไง มันเป็นเวลานอนนะยะ
แล้วมีอยู่วันนึง เรานั่งอยู่กับเพื่อน นึกยังไงไม่รู้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยบอกว่า อ๋อไม่มีอะไรหรอก สงสัยข้างบนเค้าเลี้ยงกุมารมั้ง เค้าคงอยากเล่นเฉยๆน่ะ หรือไม่เค้าก็อยากมาอยู่กับแก(แน๊..มีถามด้วย) บลาๆๆๆๆๆๆ.....
ซวยล่ะซิ ใช่ชั้นไม่ค่อยกลัวผีแต่เจอแบบนี้ก็อาจจะไม่ไหว
ใจหวิวๆเวลาอยู่ห้อง เราไม่ค่อยกลัวผี เพราะคิดว่าต่างคนต่างอยู่ แต่นี่มันจะมาอยู่ด้วยกันแล้วมั้งเนี่ย แค่อยู่คนละชั้นเอง
ไวปานวอก...เหมือนไอ้เด็กกุมารจะอ่านความคิดเราออก
คืนนั้นหลังจากอ่านหนังสือ เราก็จะเข้านอนปกติตอนประมาณห้าทุ่ม สักพัก...สักพักเล็กๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง...ไอ้เด็กเวร มันไม่รอให้ตีหนึ่ง ตีสองแล้วอ่ะ
มันโยนลูกแก้วอีกแล้ว ใช่แล้วค่ะคุณ มันโยนลูกแก้วเล่นอีกแล้ว
...ป๊อกกก....แต๊กกก...แต๊กๆๆๆกกกกกกก....แต๊กกกกๆๆๆๆๆๆ...เสียงลูกแก้วกระทบพื้นนะคะคุณ
ไอ้เด็กเวรมันโยนเล่นที่ห้องข้างบนประมาณสามครั้ง
แล้วครั้งที่สี่ ป๊ออออกกกก....แต๊กกกกกๆๆๆ....แต๊กกกกกๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้เด็กเวรมันย้ายที่ค๊า....มันย้ายลงมาเล่นที่ห้องอีชั้น ใต้โต๊ะทานข้าวเลยค๊า...ได้ยินชัดเจนเลย ไอ้พระสงค์ #%%%&
&*)*(_(^@!##%$%&%^*&
คุณอย่าเพิ่งคิดว่าอีชั้นหูฝาดนะคะ ตอนนั้นยี่สิบต้นๆเองค่ะ ไม่มีทางหูฝาดแน่นอน แล้วเราก็ค่อยๆเหล่มอง ดูดิ หน้าน้องหนูมันจะเป็นยังไง มองไม่เห็นค่ะ มันมืด....จะดูสักหน่อยว่ามีกี่จุก 5555
ยัง...มันยังไม่เลิกโยน...จะด่า จะไล่ ก็กลัวน้องหนูเอาลูกแก้วปาหน้า อย่ากระนั้นเลย สวดชินณบัญชรเลยค๊า......
อิสลามหรือจะสู้สมเด็จโต....สวดได้ครึ่งบท น้องหนูก็หายไปพร้อมกับเสียง และตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีก
แล้วเรามารู้ทีหลังจากยามหน้าหอว่า...หอนี้เค้าห้ามให้ครอบครัวมีเด็กเล็กๆมาเช่าค่ะ
ประสบการณ์เอามาเล่าสู่กันฟัง เผื่อมีใครเคยเจอแบบนี้หรือใกล้เคียงกัน แต่เราไม่สรุปนะคะว่าที่เราเจอมันคือกุมารทองจริงๆ เพราะเราไม่เห็นกับตา แค่ได้ยินและสวดชินณบัญชร 5555
ใครเล่นลูกแก้ว
สืบเนื่องจากได้อ่านกระทู้นี้ เลยทำให้นึกถึงเรื่องราวที่เคยเกิดกับตัวเอง
โดยปกติเราเป็นคนไม่ค่อยกลัวผี ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่คิดว่าต่างคนต่างอยู่
ตอนนั้นเราเช่าอะพาตเมนอยู่ในหมู่บ้านนักกีฬา เจ้าของนั้นเป็นอิสลาม ซึ่งอย่างที่รู้กันว่าแถวบางกะปิ มีนบุรี สะพานสูง มันคือแหล่งอิสลามของกรุงเทพฯ เราไปอยู่ใหม่ๆก็ไม่ค่อยรู้ประเพณีของเค้ามากสักเท่าไร แต่เพื่อนๆส่วนมากก็เป็นอิสลามซะเยอะ...ดงอิสลามนี่นา จะไม่ให้มีเพื่อนอิสลามก็กะไรอยู่ เพื่อนเราคนนึงเค้ามีน้องเขยเป็นครูสอนศาสนา แล้วเค้าก็เล่าให้ฟังว่าน้องเขย เล่นมนต์ดำ เล่นคุณไสย์ เลี้ยงพวกกุมาร...เอ่อเราไม่แน่ใจว่าทางอิสลามเค้าเรียกว่ากุมารหรือเปล่า ถ้าผิดขออภัยเพราะมันผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว ในที่นี้เราขอแทนเป็นกุมารแล้วกันนะคะ
บ้านเพื่อนและบ้านน้องเขยอยู่ติดกัน บางทีบ้านน้องไม่มีใครอยู่ พวกเด็กกุมารก็ออกมาวิ่งเล่นกัน มาอาบน้ำในห้องน้ำ บางทีก็เปิดน้ำทิ้งไว้ คือได้ยินแต่เสียงแต่พอไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีอะไร บางทีก็เปิดปิดไฟเล่น มาเล่นกับแมว ซึ่งถ้าเล่นในบ้านตัวเองเพื่อนเราก็พอทน แต่ซนตามประสาเด็กเล่นบ้านตัวเองอาจจะยังไม่หนำใจก็กระโดดลงมาเล่นที่บ้านเพื่อนเรา เอาล่ะซิ...บางวันเพื่อนเราก็ทนไม่ได้ก็ไม่อยู่บ้านซะเลย แรกๆเค้าก็ทนไม่ค่อยได้แต่หลังๆมาก็ชินไปเอง เพราะเค้าแค่มาเล่นแต่ไม่ได้มาทำร้าย
ส่วนที่เราเจอเหรอคะ....หึหึหึ...ไมได้เลวร้ายมากหรอก
เราเช่าห้องอยู่ชั้นล่าง เราเช่าอยู่คนเดียว ที่หอมีกฎอย่างนึง(ที่เรารู้ทีหลัง เดี๋ยวบอกว่าอะไร) ปกติเราจะนอนประมาณห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนทุกวัน แล้วทุกๆคืนประมาณตีหนึ่ง ตีสอง (คนเราหลับ แต่เวลาเรารู้สึกตัว เราจะสามารถคำนวณได้อัตโนมัติว่าเรานอนไปแล้วกี่ชั่วโมงใช่ไหมคะ เราไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาหรอก แค่กะเวลาเอาน่ะ) เราจะได้ยินเสียงมาจากห้องข้างบนเค้าเล่นลูกแก้ว คือมันเหมือนกับเด็กโยนลูกแก้วแล้วให้มันเด้งๆไปกับพื้น แล้วก็จะตามมาด้วยเสียงเด็กหัวเราะ ชอบใจ สนุกสนาน
เราได้ยินทุกคืน เวลาเดียวกันเป๊ะ ติดต่อกันประมาณเดือนนึง แล้วเค้าก็จะเล่นแบบนั้นอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วเสียงก็จะหายไป
ช่วงแรกเราก็งง ว่าเด็กบ้าที่ไหนมาเล่นลูกแก้ว ดึกดื่นเที่ยงคืน พ่อแม่ไม่บอก ไม่สั่งไม่สอนหรือไง มันเป็นเวลานอนนะยะ
แล้วมีอยู่วันนึง เรานั่งอยู่กับเพื่อน นึกยังไงไม่รู้เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยบอกว่า อ๋อไม่มีอะไรหรอก สงสัยข้างบนเค้าเลี้ยงกุมารมั้ง เค้าคงอยากเล่นเฉยๆน่ะ หรือไม่เค้าก็อยากมาอยู่กับแก(แน๊..มีถามด้วย) บลาๆๆๆๆๆๆ.....
ซวยล่ะซิ ใช่ชั้นไม่ค่อยกลัวผีแต่เจอแบบนี้ก็อาจจะไม่ไหว
ใจหวิวๆเวลาอยู่ห้อง เราไม่ค่อยกลัวผี เพราะคิดว่าต่างคนต่างอยู่ แต่นี่มันจะมาอยู่ด้วยกันแล้วมั้งเนี่ย แค่อยู่คนละชั้นเอง
ไวปานวอก...เหมือนไอ้เด็กกุมารจะอ่านความคิดเราออก
คืนนั้นหลังจากอ่านหนังสือ เราก็จะเข้านอนปกติตอนประมาณห้าทุ่ม สักพัก...สักพักเล็กๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง...ไอ้เด็กเวร มันไม่รอให้ตีหนึ่ง ตีสองแล้วอ่ะ
มันโยนลูกแก้วอีกแล้ว ใช่แล้วค่ะคุณ มันโยนลูกแก้วเล่นอีกแล้ว
...ป๊อกกก....แต๊กกก...แต๊กๆๆๆกกกกกกก....แต๊กกกกๆๆๆๆๆๆ...เสียงลูกแก้วกระทบพื้นนะคะคุณ
ไอ้เด็กเวรมันโยนเล่นที่ห้องข้างบนประมาณสามครั้ง
แล้วครั้งที่สี่ ป๊ออออกกกก....แต๊กกกกกๆๆๆ....แต๊กกกกกๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้เด็กเวรมันย้ายที่ค๊า....มันย้ายลงมาเล่นที่ห้องอีชั้น ใต้โต๊ะทานข้าวเลยค๊า...ได้ยินชัดเจนเลย ไอ้พระสงค์ #%%%&
คุณอย่าเพิ่งคิดว่าอีชั้นหูฝาดนะคะ ตอนนั้นยี่สิบต้นๆเองค่ะ ไม่มีทางหูฝาดแน่นอน แล้วเราก็ค่อยๆเหล่มอง ดูดิ หน้าน้องหนูมันจะเป็นยังไง มองไม่เห็นค่ะ มันมืด....จะดูสักหน่อยว่ามีกี่จุก 5555
ยัง...มันยังไม่เลิกโยน...จะด่า จะไล่ ก็กลัวน้องหนูเอาลูกแก้วปาหน้า อย่ากระนั้นเลย สวดชินณบัญชรเลยค๊า......
อิสลามหรือจะสู้สมเด็จโต....สวดได้ครึ่งบท น้องหนูก็หายไปพร้อมกับเสียง และตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีก
แล้วเรามารู้ทีหลังจากยามหน้าหอว่า...หอนี้เค้าห้ามให้ครอบครัวมีเด็กเล็กๆมาเช่าค่ะ
ประสบการณ์เอามาเล่าสู่กันฟัง เผื่อมีใครเคยเจอแบบนี้หรือใกล้เคียงกัน แต่เราไม่สรุปนะคะว่าที่เราเจอมันคือกุมารทองจริงๆ เพราะเราไม่เห็นกับตา แค่ได้ยินและสวดชินณบัญชร 5555