อาจจะไม่ใช่ "ติดเกม" โดยตรง แต่คงเทียบเคียงกันได้ครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่เข้าขั้นเสพติดโลก Online มามากกว่า 10 ปี ( เริ่มตั้งแต่ 2544 ตอนนั้นผมอายุ 16 )

อ่านไม่ผิดหรอกครับ มากกว่า 10 ปี จริงๆ

ผมอาจจะไม่ได้ติดเกม ติดแชทหาคู่ หรือชอบ update status เหมือนอีกหลายๆ คน

แต่ผมเสพติดการสนทนาบน webboard ต่างๆ ครับ ( คงไม่ต้องอธิบายมาก ชื่อ login ผม มียอดการค้นหาในอากุ๋พอสมควร ( ลองหาดูครับ เอิก )

ผมเขียนโน่น วิจารณ์นั่น เถียงกับคนมาเยอะมาก ด้านหนึ่งผมได้เห็นมุมมองใหม่ๆ เพิ่มขึ้นก็จริง

แต่อีกด้าน ตลอด 10 ปีมานี้ ผมได้ละเลยการฝึกฝนตนเองด้านอื่นไปหมด (เช่นทักษะทางร่างกาย ช่วงหนึ่งผมเล่นเน็ตตั้งแต่ 6 โมงเย็นยันหลังเที่ยงคืนแทบทุกวัน ไม่ทำอย่างอื่นเลย ทั้งที่ช่วงนั้นเวลาเหลือเฟือเพราะทำงานใกล้บ้าน )

10 กว่าปีผ่านไป คนรุ่นเดียวกันที่ไม่ได้เสพติดแบบผม หลายคนประสบความสำเร็จใน "ชีวิตจริง" ไปแล้วครับ

ทุกวันนี้เลยบอกคนรุ่นหลังเสมอ เทคโนโลยีมีประโยชน์มากในการหาความรู้ แต่อย่าเสพติดจนละเลยการพัฒนาตนเองในชีวิตจริง

เพราะเวลาไม่อาจย้อนกลับ โดยเฉพาะวัยหนุ่มสาวอันเป็นวัยที่มีแรง มีพลังมากที่สุด

ปล่อยให้สูญเปล่าอย่างไร้ค่า มันน่าเสียดายครับ

------------

คงพอเห็นภาพนะครับ

เชื่อไหม? คนที่รู้จักกัน บอกว่าผมมีทุกอย่าง ยกเว้น "ความกล้าหาญ"

แล้วความกล้าหาญนี่แหละ เป็นตัวชี้วัดสำคัญว่าคุณจะประสบความสำเร็จในชีวิตหรือเปล่า

แต่ทักษะเรื่องความกล้านี้ ฝึกในโลกออนไลน์ไม่ได้ครับ มันต้องฝึกกับชีวิตจริง กับสังคมจริงๆ เท่านั้น

และโอกาสฝึกที่ดีทีสุด คือช่วงเวลาวัยเด็ก-วัยรุ่น ที่เวลาและสมองยังว่าง ขณะที่ร่างกายยังพร้อม รวมทั้งชีวิตยังพอเริ่มใหม่ได้ถ้าผิดพลาด ( ทำผิดช่วงวัยเด็ก-วัยรุ่น คนมักจะให้อภัยได้ง่ายกว่าทำผิดเมื่อเป็นผู้ใหญ่ครับ สังคมมนุษย์เรามีบรรทัดฐานเช่นนี้ )

ถ้าปล่อยให้ลูกหลานเติบโตมาแบบไร้ความกล้าหาญ เป็นคนโลเล ขลาดกลัวอะไรง่ายๆ โอกาสที่จะประสบความสำเร็จก็ยากครับ

เดี๋ยวจะได้เป็นแค่ "นักเลงคีย์บอร์ด-นักรบหน้าจอ" เหมือนที่ผมเป็นนี่แหละ

ปล.อีกไม่กี่เดือนผมก็เข้าเลขสามแล้วครับ ( ยังคิดเสียใจไม่หาย สมัย 10  กว่าปีก่อน ผมมีโอกาสดีๆ เข้ามาในชีวิตอยู่บ้างครับ แต่ไม่คว้ามันไว้เอง เพราะหลงกับโลกเสมือนนี่แหละ )