ทำไมต้องลำบากเมื่อเกิดมา แย่งกิน แย่งเรียน แย่งที่อยู่ แย่งทำงาน แย่งเงินเดือน แย่งความสุข แย่งความสบาย
แล้วก็เห็นแก่ตัว
ทำไมต้องขวนขวายสิ่งที่สนองความต้องการตัวเองตลอดเวลา
ทำไมต้องคอยแก่งแย่ง เอาตัวรอด พัฒนาตนโดยการเหยียบย่ำสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะธรรมชาติหรือคนด้วยกันเอง
ทำไมต้องทำ...ทำไมต้องแย่ง... สุดท้ายแล้วเมื่อวิญญาณออกจากกายหยาบ
ร่างเราก็สลายไป ไม่เหลืออะไรคงไว้ นอกจากความทรงจำที่ผู้อื่นจดจำเราได้
เอาอะไรติดตัวไปก็ไม่ได้
ไม่ว่าจะเงิน แฟน มือถือ เสื้อผ้า ตุ๊กตา หมอน ผ้าห่ม หนังสือ เพลง ซีดี บ้าน รถ ความรู้สึก น้ำตา รอยยิ้มก็เอาไปไม่ได้
สุดท้ายแล้ว...เราเกิดมาทำไม?

เกิดมาเพื่อแสวงหาความสุข?
เกิดมาเพื่อเบียดเบียนธรรมชาติ?
เกิดมาเพื่อใช้ชีวิตไปวันๆ?
เกิดมาเพื่อเรียน ทำงาน ตาย?
เกิดมาเพื่อใช้ทรัพยากรให้หมดๆไป?
เกิดมาแล้วก็ต้องสุข ทุกข์ เศร้า?

ไม่เข้าใจที่เด็กเกิดมาแล้วก็ต้องดิ้นรน
คุณพ่อคุณแม่ดันส่งเสียเล่าเรียน
เมื่อเรียนก็ต้องแย่งดีแย่งเด่นแย่งเรียน
เครียดกับการแข่งขันที่มีทุกวัน เข้าเรียนต่อ ม.1 ม.4 มหาวิทยาลัย ยันเข้าทำงาน
เครียดเรื่องคนรัก เครียดเรื่องครอบครัว เครียดเรื่องสุขภาพ เครียดทุกเรื่องที่ประดังเข้ามา
มีความสุขกับสิ่งที่ได้รับ มีความสุขกับสิ่งที่ได้ให้ มีความสุขกับสิ่งที่พบเจอ
และต้องเสียใจทุกครั้งที่พรากจาก

หรือที่เราทำกันทุกวันนี้คือการใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ แสวงหาประสบการณ์ให้ตน แล้วก็ตายจากโลกนี้ไป?