ผมเป็นลูกคนโตครับมีน้องชายหนึ่งคน พ่ิแม่เอาใจแต่น้องเป็นแบบยี้มาตั้งแต่เด็กแ
้วครับ ตอยนี้ก็ชิ้นแล้ว แต่เร่องมันมีอยู่ว่าไม่ไม่นานมานี้ผใกับน้องชาบทเลาะกันอย่างรุนแรงเรื่อง ใช้รถ เพรสะผมมีงานต้องขับรถไปใกลต่างจังหวัด แต่น้องจะเอารถไปเมี่ยวกับเพื่อนผมคุยดีๆแล้วแต่น้องเขาก็ไม่ฟังผม จนผใโมโหทนไม่ไกวเลยต่อยกันไป พอพ่อรู้พ่อโมโหมากครับ แล้งก็พูดเหมือนๆกับว่ามรืงต่ิยลูกกุแบบนี้ได้ยังไงตอนนั้นผมสั่นไปหมดทำตัวไม่ถูก คิดอยู่อย่างเดียวว่า ผมล่ะ ผมไมใช่ลูกพ่อเหรอ ส่วนแม่ก็ไม่คุยกับผมเลยครับ ตอยนี้แม่เวลาเจอหน้าจะทำหน้าเหมือนรังเกียจ หยึ่งวันผ่านไปพ่อบอกว่าให้ผมออกจากบ้านไป แล้วไม่ต้องกลับมาอีก ทำอะไรไม่ถูกครับ หน้ามืดไปหมด พ่อพูดต่ออีกว่าเลี้ยงผมมาจนโตแล้วแค่นี้ก็เพียงะ่อแล้ว ให้ผมออกจากบ้านซะ นับจากวันนี้เราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก คนแถวนั้นรู้เรื่องที่เกิดในบ้านเราหมดครับ และก่อนที่ ผมจะย้ายออกจากบ้าน มียายขเางบ้านคนหนึ่ง ซึ่งยายคนนี้ดีกับผมมาตลอดเวลาผมมีอะไรไม่สบายใจผมจะไปหายายเพราะยายค่อยปลอบใจผมตลอดมาครีบ แต่เรื่องที่เกิดตอยนี้ผมไม่ได้คิดถึงคุณยายเลยจนถึงตอนนี้ตอนที่ยายเรียกไปหา ผมน้ำตาไหลทภตัวไม่ถูกเลยครับ ยายบอกว่าไม่เป็นไรนะ แล้วเก็บของจะขนไปไหนมากมาย ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายฟัง แล้วยายก็ตอบว่า เอาล่ะใหนๆเอ็งก็โตพอจะรู้เรื่องแล้วยายจะเล่าความจริงทั้งหมดให้เอ็งฟัง เอ็งสงสัยมาตลอดใช่มั้ยล่ะมาทำไมพ่อแม่ถึงๆม่รักเอ็ง เพราะว่สเอ็งไม่ใช่ลูกจริงๆของเขายังไงล่ะ ความจริงเอ็งถูกเก็บมาเลี้ยง รอนนี้ผมวูบเลยครับ นี้สินะทำไมพ่อแม่ถึงใด้โหดร้ายกับผมได้ขนาดนี้ แล้วยายก็เล่าต่อไปว่า เอ็งไม่ใช่มนุษย์โลก เอ็งมาจากดาวอื่น ชื่อว่าดาวไซย่า ตอนนี้ยานเอ็งยายเตรียมพร้อมไว้แล้วที่หลังบ้านใว้ให้เอ็ง ตอนนั้นที่ดาวเราเกิดสงความเราจึงต้องหนีมาดาวโลก พ่อแม่เจ้าตายในสงความหมด ก่อนตาย พ่อแม่เจ้าให้ข้ารับปากว่าจะดูแลเอ็ง ข้าก็ทำดีที่สุดเท่าที่ข้าจะทำได้แล้ว เอาล่ะอย่ามั่วเสียเวลาอยู่เลยรีบไปเถอะ ชะตาที่แท้จริงของเจ้ากำลังรอเจ้าอยู่ที่ดางไซย่า ไปแล้วไม่ต้องย้อนกลึบมาอีก ที่นี้ไม่ทีอะไรเหลือใว้ให้เจ้าอีกแล้วนอกจากความเจ็บปงด ส่วนข้านั้นก็ใกล้ถึงฝั่งเต็มทีปล่อยให้ข้าใช้ปั้นปลายที่เหลือในชีวิตที่นี่เถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว ในเมือความจริงทุกอย่างปรากกฎ นี้ไม่ใช่ที่สำหรับเรา ชะตาชีวิตที่แท้จริงยังรอข้างกน้า จุดเปลื่ยนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผมใด้เริ่มต้นแล้ว
เพิ่งมารู้ความจริงวันนี้ว่าทำไมพ่อแม่ไม่รัก
้วครับ ตอยนี้ก็ชิ้นแล้ว แต่เร่องมันมีอยู่ว่าไม่ไม่นานมานี้ผใกับน้องชาบทเลาะกันอย่างรุนแรงเรื่อง ใช้รถ เพรสะผมมีงานต้องขับรถไปใกลต่างจังหวัด แต่น้องจะเอารถไปเมี่ยวกับเพื่อนผมคุยดีๆแล้วแต่น้องเขาก็ไม่ฟังผม จนผใโมโหทนไม่ไกวเลยต่อยกันไป พอพ่อรู้พ่อโมโหมากครับ แล้งก็พูดเหมือนๆกับว่ามรืงต่ิยลูกกุแบบนี้ได้ยังไงตอนนั้นผมสั่นไปหมดทำตัวไม่ถูก คิดอยู่อย่างเดียวว่า ผมล่ะ ผมไมใช่ลูกพ่อเหรอ ส่วนแม่ก็ไม่คุยกับผมเลยครับ ตอยนี้แม่เวลาเจอหน้าจะทำหน้าเหมือนรังเกียจ หยึ่งวันผ่านไปพ่อบอกว่าให้ผมออกจากบ้านไป แล้วไม่ต้องกลับมาอีก ทำอะไรไม่ถูกครับ หน้ามืดไปหมด พ่อพูดต่ออีกว่าเลี้ยงผมมาจนโตแล้วแค่นี้ก็เพียงะ่อแล้ว ให้ผมออกจากบ้านซะ นับจากวันนี้เราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก คนแถวนั้นรู้เรื่องที่เกิดในบ้านเราหมดครับ และก่อนที่ ผมจะย้ายออกจากบ้าน มียายขเางบ้านคนหนึ่ง ซึ่งยายคนนี้ดีกับผมมาตลอดเวลาผมมีอะไรไม่สบายใจผมจะไปหายายเพราะยายค่อยปลอบใจผมตลอดมาครีบ แต่เรื่องที่เกิดตอยนี้ผมไม่ได้คิดถึงคุณยายเลยจนถึงตอนนี้ตอนที่ยายเรียกไปหา ผมน้ำตาไหลทภตัวไม่ถูกเลยครับ ยายบอกว่าไม่เป็นไรนะ แล้วเก็บของจะขนไปไหนมากมาย ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายฟัง แล้วยายก็ตอบว่า เอาล่ะใหนๆเอ็งก็โตพอจะรู้เรื่องแล้วยายจะเล่าความจริงทั้งหมดให้เอ็งฟัง เอ็งสงสัยมาตลอดใช่มั้ยล่ะมาทำไมพ่อแม่ถึงๆม่รักเอ็ง เพราะว่สเอ็งไม่ใช่ลูกจริงๆของเขายังไงล่ะ ความจริงเอ็งถูกเก็บมาเลี้ยง รอนนี้ผมวูบเลยครับ นี้สินะทำไมพ่อแม่ถึงใด้โหดร้ายกับผมได้ขนาดนี้ แล้วยายก็เล่าต่อไปว่า เอ็งไม่ใช่มนุษย์โลก เอ็งมาจากดาวอื่น ชื่อว่าดาวไซย่า ตอนนี้ยานเอ็งยายเตรียมพร้อมไว้แล้วที่หลังบ้านใว้ให้เอ็ง ตอนนั้นที่ดาวเราเกิดสงความเราจึงต้องหนีมาดาวโลก พ่อแม่เจ้าตายในสงความหมด ก่อนตาย พ่อแม่เจ้าให้ข้ารับปากว่าจะดูแลเอ็ง ข้าก็ทำดีที่สุดเท่าที่ข้าจะทำได้แล้ว เอาล่ะอย่ามั่วเสียเวลาอยู่เลยรีบไปเถอะ ชะตาที่แท้จริงของเจ้ากำลังรอเจ้าอยู่ที่ดางไซย่า ไปแล้วไม่ต้องย้อนกลึบมาอีก ที่นี้ไม่ทีอะไรเหลือใว้ให้เจ้าอีกแล้วนอกจากความเจ็บปงด ส่วนข้านั้นก็ใกล้ถึงฝั่งเต็มทีปล่อยให้ข้าใช้ปั้นปลายที่เหลือในชีวิตที่นี่เถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว ในเมือความจริงทุกอย่างปรากกฎ นี้ไม่ใช่ที่สำหรับเรา ชะตาชีวิตที่แท้จริงยังรอข้างกน้า จุดเปลื่ยนที่สำคัญที่สุดในชีวิตผมใด้เริ่มต้นแล้ว