คุณเคยรักใครสักคนมากๆ ไหม ไม่ว่าเขาจะผิดแค่ไหนก็ยังรักอยู่ ไม่ว่าเขาจะทำร้ายคุณแค่ไหนก็ยังรักอยู่ ยังคอยเป็นห่วง ทั้งๆ ที่เขาไม่ค่าคุณเลย ฉันคงโง่มากใช่ไหม T^T
ครั้งหนึ่ง ฉันรู้จักกับเขาตั้งช่วงปิดเทอม ม.3 ตอนนั้นเป็นช่วงที่อินเตอร์เน็ตกำลังเข้ามา การเล่นแชทสมัยนั้นฮิตมาก ใช่ตอนนั้นฉันเล่น แชท QQ หลายคนคงเคยเล่นกันนะ ฉันคุยกับเขาทางโทรศัพท์ประมาณ 6 เดือน หลังจากนั้นฉันบอกเขาว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ เพราะฉันมีคนที่คบอีกคนอยู่ด้วย ฉันไม่รู้ว่าฉันทำให้เขาเสียใจหรือเปล่า (แต่ตอนหลังที่เจอกันเขาบอกว่าตอนนั้นเขาเสียใจมาก) หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย ฉันติดต่อเขาไม่ได้ ฉันก็ไม่ได้สนอะไรอะไรมากมาย แต่ 1 ปี ให้หลัง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายเสียงเขาคุ้นหูมาก ใช่เขาเอง เขาโทรมาหาฉัน (งง ใช่ไหม มีเบอร์เราได้ไง 555) เขาโทรมาเพื่อขอ อีเมล์กับรหัสบัตรประชาชาน เขาบอกจะเอาไปสมัครเกมส์ -..- ไอ่เราก็ให้ไปนะ ไม่คิดอะไรมากมาย หลังจากนั้นหายไป 2-3 ฉันเป็นฝ่ายโทรไปเอง ก็แค่อยากโทรไปเล่นๆ แต่เพราะตอนนั้นอกหักเลยขอคบเขาเป็นแฟน หลังจากนั้นก็คุยโทรศัพท์กัน มีอยู่ช่วงหนึ่งเขามีเรื่องต้องหนีไปที่บ้านที่เชียงราย แต่เราก็คุยกันปกตินะ แต่เขามักใช้เบอร์เพื่อนๆ โทรมาหา โทรมาบอกว่า ไม่ว่าง ตังหมด เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ อยู่ๆ เพื่อนเขาก็มาบอกว่า เลิกกับเขาเถอะ มันนิสัยไม่ดีเลย อย่ายุ่งกับมันเลย มันมีคนอื่นแล้ว คุณฟังแล้วรู้สึกยังไง ฉันถามเขา เขาไม่บอก ปากแข็ง จนสุดท้ายเขาโดนจับและต้องพาไปสถานบำบัด ก่อนไปเขาบอกว่า เขาขอโทษ แล้วเขาก็บอกทุกเรื่อง ใช่ ฉันเสียใจมากที่เขามีคนอื่นฉันร้องไห้ แต่เขาบอกว่าจะไม่ทำแล้ว เขาบอกว่าให้รอเขานะ เราก็ตกลง ไม่เข้าใจทำไมยังรอ แต่โชคดีที่เขาไม่ต้องเข้าสถานบำบัด หลังจากนั้นเขาก็ลงมาใต้ มาอยู่กับแม่ก็คุยกันปกติ ฉันก็ไปหาเขาปกติ มาตอนที่ฉันเข้าปี 2 เราเริ่มทะเลาะกัน เขาเริ่มเปลี่ยน ติดเพื่อน ติดเที่ยว ตอนหลังมารู้อีกที เขาไปติดเด็กร้านคาราโอเกะ หัวใจฉันเจ็บปวดมาก ฉันร้องไห้ฟูมฟาย ได้แต่กอดแม่ของเขาแล้วฟังคำปลอบ พ่อแม่ของเขาดีมาก ดูแลฉัน แคร์ฉัน พวกท่านเห็นฉันเป็นลูกสาวคนหนึ่ง ตอนนั้นฉันเหมือนคนบ้า แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ล้มแล้วก็ต้องลุก ฉันอดทนและพยายามที่จะเดินต่อไปให้ได้ และแล้วช่วงเดือน พฤษภาคมเขาก็กลับมาอีก แต่ฉันก็รู้สึกลึกๆ ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่ด้วยความผูกพันมันทำให้ฉันใจอ่อน ฉันช่วยเหลือเขาทุกอย่าง มาวันหนึ่งเขานำโทรศัพท์ฉันไปขาย มันเจ็บมากเพราะบอกเขาไปแล้วว่ากว่าจะได้มา มันนานแค่ไหน ฉันอดออม ไม่ได้ขอตังแม่เลย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่ฉันก็งี่เง่า พาเขาไปส่งที่แม่ถามว่าอยากไปไหม ไม่เลย แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องลงไป ตอนอยู่ด้วยกันก็ดีนะ แต่พอฉันกลับมา เขาก็หายออกจากบ้านไปเลย ใช่เขากลับไปหามัน ฉันโง่ใช่ไหม ช่วงเดือนพฤศจิกายน แม่เขาโทรมาบอก เขาติดคุก ความรู้สึก เป็นไรมากไหม ติดคดีอะไร แต่เราก็ทำได้แค่นั้นเพราะเขามีคนใหม่ไปแล้ว ฉันมีปัญหาเรื่องเรียนจนสุดท้ายต้องดร็อป แล้วฉันเลยไปทำงานกับแม่เขา ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายนะ แม่ของเขาขอให้ฉันไปเยี่ยมฉันก็ไปแต่สิ่งแรกที่เขา เขายิ้มให้ฉันแต่น้ำตาฉันกลับไหลออกมา จากที่คิดว่าใจแข็งแล้วแต่พอเจอเขาฉันกลับอ่อนลงมาทันที เขาบอกว่า ดีใจที่ได้เจอ ไม่คิดว่าจะได้เจออีกและไม่คิดว่าจะมาเยี่ยม ฟังแล้วรู้สึกดีใจนะ หลังจากนั้นแค่1 อาทิตย์เขาก็กลับทำให้ฉันเสียใจอีก ตอนแรกเขาบอกว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกแต่สุดท้ายเขาก็ยังออกมาเจอมัน ฉันเสียใจมากได้แต่ร้องไห้ ไม่มีคำพูดใดๆ หลังจากนั้นฉันไม่ไปเยี่ยมเขาอีกเลย จนฉันจะกลับมาเรียนก็ไปเยี่ยมเขาอีกครั้ง
หลังจากนั้นแม่โทรมาบอกว่าเขาย้ายไปนครศรี แม่ให้ฉันช่วยไปเยี่ยมให้หน่อย ถ้าฉันปฎิเสธไปก็ได้ใช่ไหม แต่ฉันไม่ปฏิเสธ ฉันไปเยี่ยมเขาประมาณ 4 ครั้งใน 1 ปี ฉันไม่มีเวลาอีกอย่าง ไม่ค่อยมีตังด้วย เลยไม่ค่อยไปแต่มันคงดีนะ ที่ฉันไปเยี่ยมเพราะเมียมันเองยังไม่ไปเลย ฉันคิดว่า 1 ปีที่เขาอยู่ที่นั้นมันน่าจะเปลี่ยนความคิดเขาได้บ้าง เขาเห็นแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง ฉันเขีบยจดหมายไปหาเขาเล่าทุกอย่างบอกทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม ฉันไปรับเขาออกจากคุกฉันยอมขับรถไปรับคนเดียว ทางเปลี่ยว มืด ฉันก็ยังไปคิดว่าเขาคงเห็นใจบ้าง เขาบอกดีใจที่ฉันมารับ ฟังแล้วก็รู้สึกดีใจนะ หลังจากนั้นฉันก็พามาส่งที่แม่ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าฉันกลัวอย่ากลับไปมันอีกได้ไหม เขายิ้มและบอกว่าจะไม่ทำอีก นั้นเหมือนคำพูดลอยๆ ของผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง หลังจากที่ฉันกลับมาทุกสิ่งก็เหมือนเดิม แต่คราวนี้ฉันจะต้องจบทุกอย่าง เพราะฉันเหนื่อยและทรมานมาพอแล้ว ฉันกลับไปหาแม่ของเขาฉันคืนรถและบอกแม่ว่า ขอหนูไปนะ ขออกจากที่นี่นะ ไม่ไหวแล้วทรมาน แม่ร้องไห้และว่าให้ฉันรอก่อน แกออกไปหาลูกชายของแกจนล้มรถ กลับมาแกบอกว่าขอคืนนี้ 1 คืนนะ อยู่กับแม่ ฉันก็ต้องอยู่นะเพราะไม่มีรถกลับแล้ว คืนนั้นแม่เมา สุดท้ายก็เป็นลม ฉันให้ น้าๆ พี่ๆ โทรไปหามัน บอกว่าแม่เป็นลม สุดท้ายกลับเป็นเรื่องใหญ่ มันกับแม่ทะเลาะกัน ฉันอยู่ตรงกลาง คนหนึ่งรักอีกคนหนึ่งเคารพ แม่ไม่อยากให้มันกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกเพราะมันไม่ดี แต่เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นเขาจะทำร้ายแม่แต่ทุกคนไปห้าม แม่จะเอาค้อนไปติดเขา ฉันวิ่งเข้าไปห้ามและขอร้องแม่ว่าอย่าทำ ฉันโดนผลักจนล้มบนถนน แต่ฉันก็ยังวิ่งไปห้ามและบังตัวเขาไว้ และบอกแม่ว่าขอเถอะ ปล่อยเขาไป หลังจากนั้นมันก็ขับรถออกไป
ฉันไม่เข้าใจ ทำไมฉันต้องช่วยเขา ทำไมฉันต้องเป็นห่วงเขา ทำไมฉันกับเขาจึงไม่จากกันสักที
คุณเคยเชื่อเรื่องคู่เวรคู่กรรมไหม ใช่ฉันกับเขาคงเป็นแบบนั้น ชาติก่อนฉันคงทำให้เขาเสียใจมาก ชาตินี้เขาเลยทำให้ฉันเสียใจ ฉันอยากรู้เมื่อไรฉันกับเขาเราจะหมดเวรหมดกรรมกันซะที ฉันเหนื่อย ฉันทรมาน ฉันไม่อยากวกกลับไปหาเขาอีกแล้ว เมื่อไรที่เรากำลังจะลืมสุดท้ายก็ต้องมีเรื่องราวให้เรากลับมาพบเจอกันอีก T^T ทำไมฉันต้องรักผู้ชายเลวๆแบบนี้ คุณคิดว่าเขามีหัวใจไหม ทำไมเขาไม่เห็นความดีของฉันเลย
คุณเคยรักใครสักคนบ้างไหม
ครั้งหนึ่ง ฉันรู้จักกับเขาตั้งช่วงปิดเทอม ม.3 ตอนนั้นเป็นช่วงที่อินเตอร์เน็ตกำลังเข้ามา การเล่นแชทสมัยนั้นฮิตมาก ใช่ตอนนั้นฉันเล่น แชท QQ หลายคนคงเคยเล่นกันนะ ฉันคุยกับเขาทางโทรศัพท์ประมาณ 6 เดือน หลังจากนั้นฉันบอกเขาว่า เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ เพราะฉันมีคนที่คบอีกคนอยู่ด้วย ฉันไม่รู้ว่าฉันทำให้เขาเสียใจหรือเปล่า (แต่ตอนหลังที่เจอกันเขาบอกว่าตอนนั้นเขาเสียใจมาก) หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย ฉันติดต่อเขาไม่ได้ ฉันก็ไม่ได้สนอะไรอะไรมากมาย แต่ 1 ปี ให้หลัง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายสายเสียงเขาคุ้นหูมาก ใช่เขาเอง เขาโทรมาหาฉัน (งง ใช่ไหม มีเบอร์เราได้ไง 555) เขาโทรมาเพื่อขอ อีเมล์กับรหัสบัตรประชาชาน เขาบอกจะเอาไปสมัครเกมส์ -..- ไอ่เราก็ให้ไปนะ ไม่คิดอะไรมากมาย หลังจากนั้นหายไป 2-3 ฉันเป็นฝ่ายโทรไปเอง ก็แค่อยากโทรไปเล่นๆ แต่เพราะตอนนั้นอกหักเลยขอคบเขาเป็นแฟน หลังจากนั้นก็คุยโทรศัพท์กัน มีอยู่ช่วงหนึ่งเขามีเรื่องต้องหนีไปที่บ้านที่เชียงราย แต่เราก็คุยกันปกตินะ แต่เขามักใช้เบอร์เพื่อนๆ โทรมาหา โทรมาบอกว่า ไม่ว่าง ตังหมด เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ อยู่ๆ เพื่อนเขาก็มาบอกว่า เลิกกับเขาเถอะ มันนิสัยไม่ดีเลย อย่ายุ่งกับมันเลย มันมีคนอื่นแล้ว คุณฟังแล้วรู้สึกยังไง ฉันถามเขา เขาไม่บอก ปากแข็ง จนสุดท้ายเขาโดนจับและต้องพาไปสถานบำบัด ก่อนไปเขาบอกว่า เขาขอโทษ แล้วเขาก็บอกทุกเรื่อง ใช่ ฉันเสียใจมากที่เขามีคนอื่นฉันร้องไห้ แต่เขาบอกว่าจะไม่ทำแล้ว เขาบอกว่าให้รอเขานะ เราก็ตกลง ไม่เข้าใจทำไมยังรอ แต่โชคดีที่เขาไม่ต้องเข้าสถานบำบัด หลังจากนั้นเขาก็ลงมาใต้ มาอยู่กับแม่ก็คุยกันปกติ ฉันก็ไปหาเขาปกติ มาตอนที่ฉันเข้าปี 2 เราเริ่มทะเลาะกัน เขาเริ่มเปลี่ยน ติดเพื่อน ติดเที่ยว ตอนหลังมารู้อีกที เขาไปติดเด็กร้านคาราโอเกะ หัวใจฉันเจ็บปวดมาก ฉันร้องไห้ฟูมฟาย ได้แต่กอดแม่ของเขาแล้วฟังคำปลอบ พ่อแม่ของเขาดีมาก ดูแลฉัน แคร์ฉัน พวกท่านเห็นฉันเป็นลูกสาวคนหนึ่ง ตอนนั้นฉันเหมือนคนบ้า แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ล้มแล้วก็ต้องลุก ฉันอดทนและพยายามที่จะเดินต่อไปให้ได้ และแล้วช่วงเดือน พฤษภาคมเขาก็กลับมาอีก แต่ฉันก็รู้สึกลึกๆ ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่ด้วยความผูกพันมันทำให้ฉันใจอ่อน ฉันช่วยเหลือเขาทุกอย่าง มาวันหนึ่งเขานำโทรศัพท์ฉันไปขาย มันเจ็บมากเพราะบอกเขาไปแล้วว่ากว่าจะได้มา มันนานแค่ไหน ฉันอดออม ไม่ได้ขอตังแม่เลย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่ฉันก็งี่เง่า พาเขาไปส่งที่แม่ถามว่าอยากไปไหม ไม่เลย แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องลงไป ตอนอยู่ด้วยกันก็ดีนะ แต่พอฉันกลับมา เขาก็หายออกจากบ้านไปเลย ใช่เขากลับไปหามัน ฉันโง่ใช่ไหม ช่วงเดือนพฤศจิกายน แม่เขาโทรมาบอก เขาติดคุก ความรู้สึก เป็นไรมากไหม ติดคดีอะไร แต่เราก็ทำได้แค่นั้นเพราะเขามีคนใหม่ไปแล้ว ฉันมีปัญหาเรื่องเรียนจนสุดท้ายต้องดร็อป แล้วฉันเลยไปทำงานกับแม่เขา ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายนะ แม่ของเขาขอให้ฉันไปเยี่ยมฉันก็ไปแต่สิ่งแรกที่เขา เขายิ้มให้ฉันแต่น้ำตาฉันกลับไหลออกมา จากที่คิดว่าใจแข็งแล้วแต่พอเจอเขาฉันกลับอ่อนลงมาทันที เขาบอกว่า ดีใจที่ได้เจอ ไม่คิดว่าจะได้เจออีกและไม่คิดว่าจะมาเยี่ยม ฟังแล้วรู้สึกดีใจนะ หลังจากนั้นแค่1 อาทิตย์เขาก็กลับทำให้ฉันเสียใจอีก ตอนแรกเขาบอกว่าจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีกแต่สุดท้ายเขาก็ยังออกมาเจอมัน ฉันเสียใจมากได้แต่ร้องไห้ ไม่มีคำพูดใดๆ หลังจากนั้นฉันไม่ไปเยี่ยมเขาอีกเลย จนฉันจะกลับมาเรียนก็ไปเยี่ยมเขาอีกครั้ง
หลังจากนั้นแม่โทรมาบอกว่าเขาย้ายไปนครศรี แม่ให้ฉันช่วยไปเยี่ยมให้หน่อย ถ้าฉันปฎิเสธไปก็ได้ใช่ไหม แต่ฉันไม่ปฏิเสธ ฉันไปเยี่ยมเขาประมาณ 4 ครั้งใน 1 ปี ฉันไม่มีเวลาอีกอย่าง ไม่ค่อยมีตังด้วย เลยไม่ค่อยไปแต่มันคงดีนะ ที่ฉันไปเยี่ยมเพราะเมียมันเองยังไม่ไปเลย ฉันคิดว่า 1 ปีที่เขาอยู่ที่นั้นมันน่าจะเปลี่ยนความคิดเขาได้บ้าง เขาเห็นแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง ฉันเขีบยจดหมายไปหาเขาเล่าทุกอย่างบอกทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม ฉันไปรับเขาออกจากคุกฉันยอมขับรถไปรับคนเดียว ทางเปลี่ยว มืด ฉันก็ยังไปคิดว่าเขาคงเห็นใจบ้าง เขาบอกดีใจที่ฉันมารับ ฟังแล้วก็รู้สึกดีใจนะ หลังจากนั้นฉันก็พามาส่งที่แม่ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าฉันกลัวอย่ากลับไปมันอีกได้ไหม เขายิ้มและบอกว่าจะไม่ทำอีก นั้นเหมือนคำพูดลอยๆ ของผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง หลังจากที่ฉันกลับมาทุกสิ่งก็เหมือนเดิม แต่คราวนี้ฉันจะต้องจบทุกอย่าง เพราะฉันเหนื่อยและทรมานมาพอแล้ว ฉันกลับไปหาแม่ของเขาฉันคืนรถและบอกแม่ว่า ขอหนูไปนะ ขออกจากที่นี่นะ ไม่ไหวแล้วทรมาน แม่ร้องไห้และว่าให้ฉันรอก่อน แกออกไปหาลูกชายของแกจนล้มรถ กลับมาแกบอกว่าขอคืนนี้ 1 คืนนะ อยู่กับแม่ ฉันก็ต้องอยู่นะเพราะไม่มีรถกลับแล้ว คืนนั้นแม่เมา สุดท้ายก็เป็นลม ฉันให้ น้าๆ พี่ๆ โทรไปหามัน บอกว่าแม่เป็นลม สุดท้ายกลับเป็นเรื่องใหญ่ มันกับแม่ทะเลาะกัน ฉันอยู่ตรงกลาง คนหนึ่งรักอีกคนหนึ่งเคารพ แม่ไม่อยากให้มันกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นอีกเพราะมันไม่ดี แต่เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นเขาจะทำร้ายแม่แต่ทุกคนไปห้าม แม่จะเอาค้อนไปติดเขา ฉันวิ่งเข้าไปห้ามและขอร้องแม่ว่าอย่าทำ ฉันโดนผลักจนล้มบนถนน แต่ฉันก็ยังวิ่งไปห้ามและบังตัวเขาไว้ และบอกแม่ว่าขอเถอะ ปล่อยเขาไป หลังจากนั้นมันก็ขับรถออกไป
ฉันไม่เข้าใจ ทำไมฉันต้องช่วยเขา ทำไมฉันต้องเป็นห่วงเขา ทำไมฉันกับเขาจึงไม่จากกันสักที
คุณเคยเชื่อเรื่องคู่เวรคู่กรรมไหม ใช่ฉันกับเขาคงเป็นแบบนั้น ชาติก่อนฉันคงทำให้เขาเสียใจมาก ชาตินี้เขาเลยทำให้ฉันเสียใจ ฉันอยากรู้เมื่อไรฉันกับเขาเราจะหมดเวรหมดกรรมกันซะที ฉันเหนื่อย ฉันทรมาน ฉันไม่อยากวกกลับไปหาเขาอีกแล้ว เมื่อไรที่เรากำลังจะลืมสุดท้ายก็ต้องมีเรื่องราวให้เรากลับมาพบเจอกันอีก T^T ทำไมฉันต้องรักผู้ชายเลวๆแบบนี้ คุณคิดว่าเขามีหัวใจไหม ทำไมเขาไม่เห็นความดีของฉันเลย