เมื่อกี้เพิ่งได้ดูคลิปนี้ เกี่ยวกับพี่ชายต้องไปต่อยมวยเพื่อเลี้ยงดูน้องสาวตัวเองเเล้วเราก็นึกถึงน้องชายขึ้นมา
(แต่น้องเราไม่ได้ต่อยมวยเพื่อเลี้ยงเราหรอกนะ 55)


ตอนนั้นน้องเราอายุ 13-15 ปี กำลังเรียน ม.ต้น เป็นนักมวยอยู่ค่ายเล็กๆแถวบ้าน
มีเเต่คนชื่นชมเขานะ ว่าเขาต่อยดี อนาคตไกลเเน่ๆ เราเป็นพี่ก็รู้สึกปลื้มใจเเทนสิ
เเต่ช่วงอายุ 15 นั่นเเหละเขาก็เลิกไปซ้อม ทางค่ายก็มาตามเเต่เขาก็ไม่ไป บอกว่าไม่อยากชกเเล้ว
เราก็ถามเขา "ทำไมอะ ขี้เกียจซ้อมใช่มั้ย เลิกทำไม ตัวเองก็ต่อยดีเลิกเเล้วไม่เสียดายโอกาสดีๆหรอ"

เราถามพ่อเเม่ เราถามเพราะเราไม่เข้าใจ เรารู้เเค่เราอยากให้เขาเป็นนักมวยอะ
แต่เเม่พูดขึ้นมาคำนึงว่า "แม่สงสารน้อง น้องเจ็บรู้มั้ย"

เราเงียบเลย เราลืมนึกไปว่าเขาไปต่อยมวยมาเเล้วจะเจ็บตัว ตอนนั้นเขาตัวเล็กกว่าเราอีก
กลางค่ำกลางคืนก็ไม่ได้นอน ต้องไปต่อยมวยกลับมาตี 2 ตี 3
ยิ่งพอดูคลิปนี้ที่พี่ชายโดนต่อย นึกไปถึงคำที่เเม่บอกว่าน้องเจ็บ ก็ยิ่งสงสาร ดูคลิปไปน้ำมูกน้ำตาไหล (อินจัด -*-)


สุดท้าย .. ตั้งกระทู้นี่ก็ไม่มีอะไร เเค่นึกถึงน้องชาย และอยากบอกว่าเรารักน้องเรามากกกกกกกกก
เเม้ตอนนี้เขาจะสูงกว่าเราเเล้ว เเต่ในสายตาเราเขาก็ยังเป็นน้องตัวเล็กๆ ที่เรายังไล่ตบเหมือนเมื่อครั้งในอดีต  

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบค่ะ