สวัสดีค่ะเราอึดอัดมากๆที่อยากทำอะไรที่อยากทำ แต่ทำไม่ได้ เพราะว่า  เป็น-ผู้-หญิง  ตอนนี้ใกล้เปิดเทอมแล้วเราก็ลดน้ำหนักอยู่ด้วยเลยไปเรียนมวยค่ะ เราอายุ17 ม.5 //น้องอยู่ม.3 ค่ะ
เหตุผลที่เราเรียนคือ 1.เราเรียนภาคบ่ายโรงเรียนอยู่ในกลางจังหวัดไกลกับบ้านเรามากค่ะ ไป-กลับ 1ชั่วโมง เราเลิกเรียนก็6โมงเย็นแล้ว ไหนจะมารอรถอีก เลยอยากเรียนไว้ป้องกันตัวค่ะ
2.เราลดน้ำหนักอยู่ เลยเป็นการออกกำลังกายไปด้วยค่ะ
ที่ค่ายห่างจากบ้านยาย ประมาน8กิโล เราขึ้นรถโดยสารไป ไปถึงค่าย4โมงเย็น รอรถกลับ5โมงครึ่ง เราไปกับน้อง ที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง เป็นผู้หญิงเหมือนกัน
แม่เรารู้ค่ะว่าไปเรียน แค่ถามว่าอยู่แถวไหน ชื่อค่ายอะไร ไม่ได้ห้าม  พ่อ-แม่ของน้องก็ไม่ได้ว่าค่ะ  แต่!!!  ป้า กับ ยายเรา ไม่เห็นด้วยอย่างแรงนิ   เราไปได้3วันแล้วค่ะ พี่ๆที่ค่ายก็สอนให้หัดเตะ ต่อย สนุกมากๆ  พอกลับบ้านมาความเศร้ามาเยือนค่ะเรารู้ว่าต้องเจอกับอะไร เราก้าวขึ้นบรรได คำแรกที่ได้ยินคือ "ไม่ต้องไปแล้วนะต่อยมวยอะ มันจะซ่าขนาดไหน มันจะดีขนาดไหนก็ไม่ต้องไป! เลิกๆ "  ป้าเราพูดขึ้นมา  จากนั้นตามด้วยยาย "เป็นผู้หญิงถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง ต้องลำบากคนโตอีก บลาๆๆๆๆ"     เราเดินถอยหลังไปบ้านน้องทันที  พอมืดๆเรากลับขึ้นมาบ้านเค้าก็บ่นอีกค่ะ แบบไม่เห็นด้วยอย่างมาก ไม่ถามเหตุผลสักคำด้วย เราก็อธิบายไปแต่เค้าก็ไม่ได้ฟังเราเลย😭
ปล. เป็นไปได้มั้ยที่ ป้าเราไม่มีลูก ไม่มีแฟน เลยไม่เข้าใจวัยรุ่น เพราะแกก็ขัดกับเราและพี่ๆมาหลายเรื่อง  ยายก็แก่แล้วเลยบ่นเข้าไปใหญ่ -.-