โดยกระทู้นี้ตั้งขึ้นมาด้วยความหวังดีพอดีว่าเห็นลูกของดิฉันคลั่งไคล้ ดารานักร้องเกาหลีมากๆถึงขั้นไปจัดตั้งกลุ่มเสียเงินเสียทองตามดู Concert อีกทั้งติดตาม IG twitter อย่างใกล้ชิด
คือถ้าชื่นชอบธรรมดา เราจะไม่ว่าเลยคือฟังเพลงเขา หรือดู Concert บ้างก็ไม่ได้เสียหายถือเป็นการพักผ่อน แต่สิ่งที่เห็นแล้วไม่ก่อประโยชน์เลยคือ ถึงขั้นตั้งกลุ่มสมาคมอะไรก็ไม่รู้ ตัวดิฉันมองว่าเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์อย่างยิ่ง ได้เคยตามไปดูสมาคมของลูก แต่ละคนหน้าที่การงานก็ไม่ใช่จะรุ่ง บางคนยังเรียนอยู่เลย ถ้าเทียบกับเด็กต่างประเทศซึ่งเอาเวลาว่างไปก่อให้เกิดประโยชน์ไปศึกษาหาความรู้ รับงานเสริม รับ Job พิเศษ ลงเรียนภาษา หรืออะไรก็ได้ที่สร้างรายได้เสริม หรือสร้างทักษะที่จะสามารถสร้างรายได้ให้เพิ่มขึ้น  แต่กลุ่มคนพวกนี้รวมถึงลูกดิฉันที่ยังเงินเดือนน้อยๆ กลับเอาเวลาว่างแทนที่จะหาวิธีเพิ่มทักษะของตัวเองเพื่อให้ได้รับเงินเดือนเพิ่มขึ้น หรือบางทีเก่งมากพออาจเป็นเจ้าของธุรกิจก็เป็นได้ แล้วดิฉันก็ไปถามๆดูพบสิ่งที่น่าตกใจว่าพวกนี้ส่วนใหญ่รายได้แทบจะไม่พอกับชีวิตประจำวัน ทำไมไม่คิดจะไปรับ Job พิเศษหารายได้เสริม มีมากมายหลายวิธีที่จะหารายได้เสริม ที่ดิฉันพูดมาไม่ได้หมายความว่าจะไม่ให้ไม่พักผ่อนจากงานจากเรียนเลย แต่เวลาพักผ่อนต่อ 1 วัน เราควรจัดสรรอย่างเหมาะสม เช่น ออกกำลังกายวันละ 2 ชั่วโมง สันทนาการ บันเทิง 1-2 ชม ที่เหลือนอน วันหยุด ก็จัดสรรค์หารายได้พิเศษ ลงเรียน หรืออ่านหนังสือเพิ่มทักษะ จัดเวลา meeting ก็ได้สัก 1-2 ชม แต่ไม่ใช่จัดกันจริงจังเป็นบ้าเป็นหลัง ตามดารานักร้องกันทั้งวัน ไม่ได้ประโยชน์เลยสักนิด

อยากบอกกลุ่มคนพวกนี้ว่า แทนที่เราจะไปตามเขาซึ่งยิ่งตาม เขามีแต่สำเร็จมากขึ้น แต่ตัวเรามีแต่จะตกต่ำเราเพราะมันแต่เอาเวลาไปเสียกับเรื่องไร้สาระ ทำไมไม่คิดว่าเราจะไปยืนอยู่จุดนั้นซะเอง
หาใครสักคนเป็นไอดอล แล้วพยายามที่จะขึ้นไปอยู่จุดนั้น คุณไม่จำเป็นต้องหล่อ ต้องสวย คุณก็เป็นคนสำคัญที่ให้คนอื่นตามได้ ในไทยก็มีเยอะแยะในทุกวงการ แค่คุณสร้างตัวคุณเองให้มีคุณค่า มีทักษะ หรือประสบความสำเร็จ อย่างนี้จะดีกว่าไหม ตอนนี้ลูกดิฉันหลังจากฟังดิฉันเทศน์ยาวๆ ก็กลับใจและตอนนี้ภายใน 2 ปี เงินเดือนลูกดิฉันเพิ่มขึ้นเกือบ 3 เท่า และได้เลื่อนตำแหน่งเป็นที่เรียบร้อย ลูกเพื่อนดิฉันที่ไปด้วยกันตอนนี้ก็เป็นเจ้าของกิจการเองแล้ว ก่อนหน้านั้น เขารับงานจนเกิดความชำนาญและทำสำเร็จ

สุดท้ายดิฉันเพียงอยากจะบอกว่ากลุ่มคนที่อยู่ในพวกที่ดิฉัน หากได้อ่าน ดิฉันเจตนาดีจริงๆ และได้สั่งสอนลูกจนสำเร็จแล้ว จึงอยากนำมาแชร์ ยังไม่สายแรกๆลูกดิฉันทำใจยากมากที่จะออกจากกรุ๊ปสมาคมตามนักร้องนั่น เพราะเพื่อนๆอยู่ในนั้น แต่เชื่อเถอะ สิ่งที่ดิฉันให้ลูกทำคือค่อยๆลด จากอาทิตย์นึงต้องไปสมาคมไรนั่น 4 วัน ให้ลดลงทีละวัน และสุดท้ายใช้งานการนัดกินข้าวเอา เดือนละ 1-2 ครั้ง ไม่ต้องไปตั้งสมาคมอะไรนั่น

ที่ดิฉันเอามาตั้งเพราะมีคนไทยจากที่ดิฉันเห็น ไม่น่าเชื่อว่ามีการรวมกลุ่มค้างคืนกันราวๆ 20-30 คนได้ เพื่อติดตามชีวิตดารา และทำ webboard กลุ่มมีการแบ่งหน้าที่จริงจังอย่างกับเป็นบริษัท ถ้าพ่อแม่คนไหนเห็นลูกๆมีพฤติกรรมเหล่านี้ก็ลองอ่านคำแนะนำและลองนำไปใช้ดูนะค่ะ หรือน้องๆคนไหนที่อยากสำเร็จอยากยืนอยู่ในจุดที่เป็นคนถูกตาม ไม่ใช่ คนตาม ก็ลองลดๆ ปรับตัวดูนะค่ะ

ปล
อีกอย่างนะค่ะ ดิฉันรู้ดีอยู่แล้วค่ะ ว่าตั้งกระทู้แบบนี้มีหวังโดนถล่มตายคาบอร์ดนี่แหละค่ะ ก็เหมือนครูที่สอนนักเรียนหลายร้อย แน่นอนค่ะ ดิฉันแค่หวังว่าช่วยคนเพียงไม่กี่คนได้ ดิฉันก็ดีใจแล้ว ถ้าให้เปรียบเทียบก็เหมือนโรงเรียนที่มีนักเรียนจำนวนมากมาย ถ้าปั้นให้คน Entrane ติดคณะสูงสุด แพทย์ ได้ไม่กี่คน คุณครูก็ดีใจและปลื้มใจแล้วค่ะ ( ดิฉันไม่ได้บอกว่าอาชีพอื่นไม่ดีนะ่ะ แค่ยกตัวอย่างอาชีพที่สร้างรายได้สูงแน่นอนเท่านั้นเองค่ะ )

***เตรียมใจรับคำต่อว่าและคำด่าก่อน post แล้วคะ เพราะว่าถ้าทุกคนคิดได้หมดประเทศนี้ก็จะไม่มีผู้ตาม , คนรายได้น้อย , คนเรียนไม่เก่ง , คนไม่ประสบความสำเร็จ และอื่นๆ อยู่แล้ว แต่หวังว่าบางคนที่คิดได้ทัน ช่วยได้แค่นั้น ในกระทู้นี้เรียกดิฉันว่าป้า เอาเป็นว่า ป้าก็ดีใจแล้วละค้า***
ด้วยความหวังดี

***จากการที่ได้อ่านหลาย Comment อันที่จริงป้าก็ได้เตรียมใจไว้แต่แรกแล้วคะว่าจะต้องมีคนพูดทำนองนี้นะคะ และต้องมีคนคอยจับผิดภาษาไทยแน่ๆ เพราะมีหลายตัวอย่างแล้ว สาบานว่าป้าคิดล่วงหน้าไว้เลย และถ้าจะให้ถูกหลักภาษาไทยเป๊ะๆ นั้นคำว่า ติ่ง ก็ไม่มีนะคะ แต่เอาเถอะเพื่อความสุขมวลประชาติ่ง ป้าไม่ได้ถือสาอะไรหรอกคะ เพราะเขียนในนี้ก็ไม่ได้จะอะไรทางการอยู่แล้ว หากจะเป็นทางการตรวจคำผิด google คงจะไม่เกินปัญญา แต่บางอย่างนั้นเป็นการพิมพ์แบบเร็วๆ ไม่ได้นึกอะไร ถ้าการให้ทราบเพียงสารที่แท้จริงที่ต้องการสื่อเท่านั้น

ถ้าลองอ่านสารที่ป้าต้องการจะสื่อจริงๆ ป้าไม่ได้ให้เลิกติ่งนะคะ การรวมตัวเพื่อสังสรรถือเป็นกิจกรรมทางสังคม ป้าเข้าใจ และการที่ศึกษาภาษาต่างประเทศเพื่อดู ฟังศิลปินที่ชื่นชอบนั้น ป้าก็เข้าใจ และป้าไม่เคยคิดจะดูถูกนักร้องเกาหลีเลยรับรองได้ ป้าได้ดูละคร MV และเบื้องหลังที่ลูกๆป้าติดตาม ป้าก็เห็นอยู่แล้วว่าระดับสุดยอดจริงๆ ละครก็สร้างได้ดี การแสดง MV ก็ดีมาก คงผ่านการฝึกฝนและเก็บตัวเพื่อฝึกซ้อม อีกทั้งทุ่มเทอย่างหนัก เพื่อให้ผลงานออกมาดีขนาดนี้ และยังรู้มาอีกว่ากลุ่มนักร้องพวกนี้ต้องมีการเก็บตัวในบ้านเพื่อซ้อมอย่างหนักจนผลงานออกมาก้าวสู่แนวหน้าระดับอินเตอร์ได้ ทำไมป้าจะไม่เข้าใจ ได้เห็นก็ชื่นชมและน้อยใจว่า ประเทศนี้เคยจนกว่าเราเสียอีก ลองไปศึกษาประวัติศาสตร์ดู แต่ตอนนี้ประเทศเกาหลีก้าวหน้าไปมาก เพราะการนิยมสร้างจุดเด่นในประเทศ และ "ส่วนใหญ่" ชาตินิยม แต่เปิดรับความคิดใหม่ๆ ถ้าการที่ติ่งจะดูและเอาเป็นตัวอย่างว่าเขาทำได้ เราต้องทำได้ นี่จะเป็นเรื่องที่ดี ป้าไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องเป็นนักร้อง นักแสดงดังอะไรอย่างเขา มีหลายหลายวิธีที่จะคนเป็นชั้นแนวหน้า ดูอย่างคุณตัน ก็ไม่ได้เป็นดารานักร้อง ไม่ได้หล่ออะไร แต่ยิ่งใหญ่ นี่คือสิ่งที่ป้าหมายถึง

ป้าขอย้ำอีกทีการมีกิจกรรมเสริมเพื่อผ่อนคลายจากการทำงานเป็นเรื่องที่ดี แต่อะไรที่มันเกินพอดีมันก็ไม่ใช่ จริงอยู่ที่เป้าหมายของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ที่เหมือนกันแน่ๆคือ การอยากมั่นคง (ไม่ใช่ว่าจำเป็นต้องมั่งคั่ง) เวลามันผ่านไปเร็วนัก ถ้าเรามั่นคงแล้วเราจะทำอะไรมันก็ไม่มีอะไรเสียหรอก เราลองอ่านประวัติผู้ประสบความสำเร็จดูที่ตอนนี้เขาเที่ยว กิน ใช้ชีวิต เจ็บป่วยมีเงินรักษา สามารถตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ได้ดีที่สุด แต่สิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นจะได้มาเขาต้องแลก ลำบากเสียสละบางอย่าง แค่เพียงช่วงเวลาหนึ่ง บางที 5-10 ปีด้วยซ้ำ

การที่เรียนจบแล้ว อย่างที่อาจารย์หลายคนบอกมันเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของชีวิตเท่านั้น ป้าเชื่อว่าติ่งหลายๆคนเข้าใจเพราะสิ่งที่ป้าอธิบายไปนั้นไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย แต่พยายามหลีกหนีเพื่อทำสิ่งที่ใจเรียกร้องจนลืมอะไรบางอย่างไปมากกว่า(เช่น ยกตัวอย่างว่าป้าเชื่อว่านักเรียนทุกคนรู้ว่าต้องเรียนแบบขยันถึงจะสอบได้คะแนนดี แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถทำได้ เพราะส่วนใหญ่รู้แต่ไม่ทำ จัดสรรเวลาไปกับใจรักมากกว่า จนเวลาที่ผ่านไปรวดเร็วมันก็ผ่านไปแล้วนึกย้อนกลับไปว่าทำไมตอนนั้นเราไม่....ก็ทำไม่ได้เสียแล้ว เวลาไม่เคยหยุด อายุก็เช่นกัน เวลาทุกนาทีมีค่าจัดสรรค์มันให้ดีก็เท่านั้น ติ่งที่จัดสรรค์ได้ดี ชีวิตตัวเองตอนนี้ดีอยู่แล้ว ป้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ป้าเห็นติ่งบางคน เห็นแล้วเป็นห่วงอนาคตแทนจริงๆ) และป้าก็ไม่ได้เอาเงินมาวัดความสำเร็จ แต่มันเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในการยกตัวอย่าง ป้าแค่อยากจะเตือนเท่านั้นเองว่าความสุขทางใจเราต้องดี แต่ต้องให้พอดีๆ อยู่ในความเหมาะสม และพิจารณาดูสถานะของตัวเองว่าควรทำอะไร และควรทำตามใจถึงระดับไหนเท่านั้น

สุดท้ายอย่างที่ป้าบอกไป 1000 คนอ่านเชื่อว่า เกิน 80-90% เข้าใจสิ่งที่ป้าเขียน แต่มีเพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์ที่พร้อมจะเปลี่ยนแปลง(ไม่ได้ให้หมายความว่างดบันเทิง แค่ลดตามความเหมาะสมของสถานะตนซึ่งแต่ละคนไม่เหมือนกัน) ป้าจะขอยกตัวอย่างที่ไม่ถูกใจหลายๆคนแต่จำเป็นต้องเขียนเพื่อเห็นภาพง่ายขึ้นว่า ประเทศนี้ถ้าทุกคนเข้าใจ และรู้ว่าจังหวะชีวิตของตน ณ ตอนนั้นๆ ต้องทำอะไร จัดลำดับอะไรก่อนหลัง หรือควรจัดเวลาอย่างไรถึงจะเหมาะสม เพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาดีต่อตนเอง ครอบครัว ประเทศชาติ "ประเทศนี้คงไม่มีคนที่บ่นว่ารายได้ไม่พอ ,คงไม่มีคนที่อยู่ระดับล่างในการทำงาน , คงไม่มีคำว่าลูกน้อง , คงไม่มีคำว่าคนรายได้น้อย และในทางตรงกันข้าม คนที่มีเงินฝากในธนาคารเกิน 1 ล้านบาท คงมีมากกว่านี้เพราะตอนนี้ถ้าเทียบกับประชากรทั้งหมดนั้นน้อยมาก , คนคงเป็นเจ้านายกันหมด , คนทุกคนคงมีเงินสนอง need ได้หมด และถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินในครอบครัว คงไม่มีปัญหาเพราะได้เก็บออมเงินสำรองเองไว้แล้ว นอกจากเหตุสุดวิสัย

ป้าไม่ได้ว่าติ่งทุกคนนะ อย่าดราม่ามากนะคะ เพราะติ่งบางคน ติ่งรุนแรงโดยไม่ดูสถานะของตนเลยว่าจัดสรรเวลาแบบนี้เหมาะสมจริงไหม หรือควรปรับลดลง หารายไดด้เสริมหรือ.......อะไรก็ตามเพื่อสร้างชีวิตที่ดีก่อน แล้วค่อยเพิ่มอัตราติ่งดีไหม คนที่อยากเป็นศิลปินก็ไปเอาจริงเอาจังลงเรียนแบบที่เกาหลีเขาทำกัน ฝึกฝนกันอย่างจริงจังดีไหม (ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของแต่ละคน)

แล้วลองคิดดูนะคะ  สิ่งที่ป้ามาเขียนป้าได้อะไรบ้างคะ ไม่ได้อะไรเลย เงินทองก็ไม่ได้ คนชื่มชมยิ่งหายาก โดยเฉพาะ Tag ห้องติ่งโดยเฉพาะ มีแต่เสียกับเสีย โดนด่าทั้งนั้น แต่ป้าก่อน post ก็ยอมใจแต่แรกแล้วอย่างที่ป้าบอกขอช่วยคนแม้จะน้อยนิดที่ช่วยได้ แค่นี้ป้าก็ดีใจแล้ว พวกเราต้องยอมรับนะคะ เวลาเราหิวข้าว เขาไม่ให้เรากินฟรี เวลาเราป่วย เขาก็ไม่รักษาดีๆให้น้องๆฟรี สังคมที่เป็นอยู่มันต้องมีการแลกเปลี่ยนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการแลกเงินเพื่อสิ่งของหรือบริการ แลกความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นด้วยการแลกไปทำสิ่งที่ไม่ได้รับอะไรตอบแทนนอกจากความสุขทางใจ แต่จงจำหลักความเป็นจริงว่า โลกนี้อยากได้อะไร เงินเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนนะคะ ป้าไม่ได้ให้บ้าเงินนะคะ

แล้วติ่งที่จัดสรรเวลาได้ดีเหมาะสมกับสถานะของเราแล้ว ชีวิตความเป็นอยู่ดีแล้ว หรือบ้านรวยอยู่แล้ว ก็ดีอยู่แล้วนะคะที่จัดสรรเวลาได้เหมาะสมกับตัวเองอยู่แล้ว การรวมกลุ่มสังสรรเป็นเรื่องที่ดี มีสังคม แต่ความถี่หรือนานเท่าไร ก็จัดสรรเวลาอย่างที่อธิบายไปนะคะ "เหมาะกับสถานะของตน"

#### ตอนนี้มีหลายคนเกินกว่าที่ป้าคาดหวังไว้พอสมควรเลยส่งข้อความมาให้กำลังใจ และเนื้อความส่วนใหญ่คือเข้าใจเจตนาที่ต้องการเตือนสติ จากคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ไม่ได้สั่งสอน และส่วนใหญ่ไม่กล้าออกมาpost เพราะจะโดนรุมอย่างหนักจากคนที่ไม่เห็นด้วยส่วนใหญ่ แค่นี้ป้าก็ดีใจแล้ว อย่างที่ป้าอยากจะย้ำ คือป้าไม่ได้หมายถึงติ่งทุกคน หรือติ่งหลายคนที่จัดสรรเวลาติ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ "เหมาะสมกับสถานะ" ของตนอยู่แล้วนะคะ บางคนบ้านมีฐานะอยู่แล้ว บางคนมีหน้าที่การงานดี เงินดี เลี้ยงตัวเองและครอบครัวอยู่แล้ว บางคนเรียนดีอยู่แล้ว เชื่อว่าติ่งพวกนี้เขาแค่ติ่งอดิเรกในสิ่งที่เขาชอบ คือจัดสรรเวลา งาน เรียน ครอบครัว หารายได้เสริมเป็นหลัก หรืออะไรก็แล้วแต่ แล้วติ่งอดิเรกยามว่างก็ติดตามศิลปินที่ชื่นชอบ ฟังเพลง ดูหนัง นัดเจอคนที่ชอบพอเหมือนกันเป็นครั้งคราว หรืออะไรก็ตามที่เหมาะสม และถ้าหากบางคนบ้านรวยอยู่แล้วใช้เงินทั้งชีวิตก็ไม่มีวันหมดแบบไม่ต้องทำงานด้วยซ้ำ หรือบางคนกิจการมั่นคงมีคนไว้ใจดูงานแทน จะติ่ง ALL THE TIME แบบ 7/11 ก็ยังได้ ป้าถึงบอกว่าจะติ่งระดับไหนต้องดูสถานะของตนว่าควรติ่งที่ระดับไหน จัดสรรเวลาติ่งอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่ป้าพูดไม่ใช่การสั่งสอน ใครคิดว่าดีก็นำไปปรับใช้ ใครคิดว่าไม่ดี ก็ไม่ต้องนำไปใช้ เป็นข้อแนะนำเท่านั้น อย่างที่บอก และยกตัวอย่างที่หลายคนได้อ่านจะขัดหูขัดตา บางคนเห็นด้วย แต่พอเจอคำนี้ถึงกับชะงัก คือ " คนรวย คนประสบความสำเร็จ คนมีรายได้เพียงพอให้ชีวิตที่ดีได้ มีไม่กี่เปอร์เซ็นต์เท่านั้น แน่นอนคนพวกนี้คือคนกลุ่มน้อยคะ แล้วคนส่วมมากทำอะไรคิดอย่างไรถึงไม่ได้เ