พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ 117

    ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ลำดับนั้น    สัตว์เหล่านั้นจักมีความคิดอย่างนี้ว่า   พวกเรา
เจริญด้วยอายุบ้าง       เจริญด้วยวรรณะบ้าง     เพราะเหตุที่สมาทานกุศลธรรม  อย่า
กระนั้นเลย      พวกเราควรทำกุศลยิ่ง ๆ ขึ้นไปควรทำกุศลอะไร      พวกเราควรงดเว้น
จากอทินนาทาน     ควรงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร   ควรงดเว้นจากมุสาวาท   ควรงด
เว้นจากปิสุณวาจา   ควรงดเว้นจากผรุสวาจา   ควรงดเว้นจากสัมผัปปลาปะ     ควรละ
อภิชฌา   ควรละพยาบาท  ควรละมิจฉาทิฏฐิ  ควรละธรรม  ๓  ประการ คือ  อธรรม
ราคะ   วิสมโลภ    มิจฉาธรรม    อย่ากระนั้นเลย   พวกเราควรปฏิบัติชอบในมารดา  
ควรปฏิบัติชอบในบิดา   ควรปฏิบัติชอบในสมณะ   ควรปฏิบัติชอบในพราหมณ์
ประพฤติอ่อนน้อมต่อท่านผู้ใหญ่ในตระกูล  ควรสมาทานกุศลธรรมนี้แล้วประพฤติ.   
เขาเหล่านั้น  จักปฏิบัติชอบในมารดาปฏิบัติชอบในบิดา  ปฏิบัติชอบในสมณะ  ปฏิบัติ
ชอบในพราหมณ์  ประพฤติอ่อนน้อมต่อท่านผู้ใหญ่ในตระกูล  จักสมาทานกุศลธรรมนี้
แล้ว   ประพฤติ  เพราะเหตุที่สมาทานกุศลธรรมเหล่านั้น   เขาเหล่านั้นจักเจริญด้วย
อายุบ้าง  จักเจริญด้วยวรรณะบ้าง  เมื่อเขาเหล่านั้นเจริญด้วยอายุบ้างเจริญด้วยวรรณะ
บ้าง  บุตรของคนผู้มีอายุ  ๒๐ ปี  จักมีอายุเจริญขึ้นถึง ๔๐ ปี.  บุตรของคนผู้มีอายุ
๔๐ ปี  จักมีอายุเจริญขึ้นถึง  ๘๐ ปี.  บุตรของคนผู้มีอายุ  ๘๐ ปี  จักมีอายุเจริญขึ้นถึง
๑๖๐ ปี. ............   บุตรของคนผู้มีอายุสองหมื่นปี  จักมีอายุเจริญขึ้นถึงสี่หมื่นปี.
บุตรของคนผู้มีอายุสี่หมื่นปีจักมีอายุขึ้นถึงแปดหมื่นปี.

-------------------------------------------

การที่จะเป็นคนอายุยืน หรือ อายสั้น ไม่ได้อยู่ที่รูปร่างอวัยวะส่วนต่าง ๆ  แต่ขึ้น
อยู่กับกรรม  เป็นสำคัญ,  การเกิดเป็นมนุษย์ เป็นผลของกุศลกรรม  แต่มีเหตุที่ทำให้
บางคนอายุยืน บางคนอายุสั้น    ตามหลักคำสอนทางพระพุทธศาสนา พระสัมมาสัม
พุทธเจ้าทรงแสดงว่า  ผู้ที่มีอายุสั้น เพราะอกุศลกรรมที่เป็นปาณาติบาต คือ การฆ่า
สัตว์ตัดชีวิต    ที่ได้กระทำแล้วในอดีตเข้าไปเบียดเบียนตัดรอน   จึงทำให้มีอายุสั้น
หรือที่รู้กันว่าตายก่อนวัยอันควร  ในทางตรงกันข้ามผู้ที่เกิดมาแล้ว มีอายุยืน ก็ย่อม
เป็นผลของกุศลกรรมที่เป็นการงดเว้นจากปาณาติบาต    
และยังมีพระสูตรที่แสดงว่า อายุยืน ด้วยเหตุ 5 ประการดังนี้ ครับ
พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ หน้าที่ 267

๖. ทุติยอนายุสสสูตร

                               ว่าด้วยธรรมเป็นเหตุให้อายุสั้น  และอายุยืน

[๑๒๖]   ดูก่อนภิกษุทั้งหลายธรรม ๕ ประการนี้แล  เป็นเหตุให้อายุสั้น   ๕ ประการเป็น
ไฉน คือ  บุคคลย่อมไม่กระทำความสบายแก่ตนเอง ๑  ไม่รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
บริโภคสิ่งที่ย่อยยาก ๑ เป็นคนทุศีล  ๑ มีมิตรเลวทราม ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ธรรม  ๕  ประการนี้แล   เป็นเหตุให้อายุสั้น
ดูก่อนภิกษุทั้งหลายธรรม ๕ ประการนี้ เป็นเหตุให้อายุยืน   ๕ ประการเป็นไฉน คือ
บุคคลย่อมเป็นผู้ทำความสบายแก่ตนเอง ๑  รู้จักประมาณในสิ่งที่สบาย ๑
บริโภคสิ่งที่ย่อยง่าย ๑  เป็นผู้มีศีล ๑    มีมิตรดีงาม ๑

--------------------------
สิ่งที่ควรจะได้พิจารณา คือ   ประโยชน์จริง ๆ ของการได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว
ควรที่จะเป็นอย่างไร  เพราะทุกคนเกิดมาแล้วก็จะต้องตายอย่างแน่นอน  เมื่อถึง
คราวตาย ใคร ๆ  ก็ช่วยไม่ได้  ใคร ๆ ก็ต้านทานไว้ไม่ได้  เราจักต้องตายแน่แท้  
เราจะต้องตายเหมือนกับคนที่ตายไปแล้วนั่นแหละ ถึงอย่างไรก็จะต้องถึงวันนั้นอย่าง
แน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว   แต่ช่วงเวลาที่ยังมีชีวิตอยู่นี้   เป็นช่วงเวลาที่สำคัญ   ควรที่จะ
เป็นโอกาสของการสะสมคุณงามความดี   เจริญกุศลประการต่าง ๆ  ตามกำลังความ
สามารถของตนเองที่พอจะเป็นไปได้     รวมถึงการฟังพระธรรม  ศึกษาพระธรรม  
อบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูก เห็นถูก  ในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลัง
ปรากฏให้ยิ่ง ๆ  ขึ้นไป  ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง ซึ่งไม่มีใครทราบได้ว่าจะเป็นวันไหน
และเวลาใด   เพราะฉะนั้นแล้ว เกิดมาเพียงชั่วคราว  ประโยชน์จึงอยู่ที่การสะสม
ความดีและศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ  ถ้าคิดว่าชีวิตเกิดมาเพียงชั่วคราวจริง ๆ จะทำ
ดีหรือทำชั่ว?

เครดิต บ้านธรรมมะ