เมื่อไหร่ที่ได้ยินเพลง นางงามตู้กระจก ลอยแว่วมา “น้ำตานองอาบสองแก้ม สายลมแย้มพัดผ่านมา” ผมก็นึกถึงเมื่อครั้งอกหักใหม่ๆทุกที คืออารมณ์ตอนนั้นจะหม่นๆลอยๆ ใครชวนไปไหนผมไปทั้งหมด ภูเขา,ทะเล,บ้านเพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัด,ผับบาร์ รวมทั้งสถานที่ที่มีผู้หญิงขายบริการ..
วันนั้น รุ่นพี่ที่ทำงานชวนผมไป ผมก็ตามๆเขาไปด้วยอารมณ์ลอยๆและกึ่งประชดชีวิตรัก..ในค่ำคืนของสถานที่ที่แปลกตาสำหรับผมแห่งนั้น จำได้ว่าผมดื่มเบียร์เพียง1ขวดเพื่อย้อมใจอันชอกช้ำระกำรัก..เวลาขณะเดียวกันนั้นรุ่นพี่คนอื่นๆที่ไปด้วยกันต่างก็เลือกหญิงสาวที่มีหมายเลขติดบนเนินหน้าอกอย่างไม่รีรอ
และก่อนที่พี่คนสุดท้ายจะก้าวเดินออกไป เขาก็ได้ฝากคำทิ้งท้ายกับผมไว้ว่า “...จะไม่ลองหน่อยหรอ ไม่ลองไม่รู้นะ” แล้วก็เหลือผมเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ในมุมมืดนั้น..ชุดโซฟาบริเวณด้านข้างมีเถ้าแก่อ้วนลงพุงเพิ่งเข้ามานั่งสักพัก แล้วก็ลุกออกไป หลังจากเติมแอลกอฮอล์ให้กับร่างกายและพิจารณาดูในตู้กระจกแล้วพบหมายเลขที่ต้องการ..
ส่วนผมยังอยู่ที่เดิมอย่างใช้ความคิด..คิดเข้าไปแทนความคิดความรู้สึกของหญิงสาวเหล่านั้นว่าด้วยเหตุผลอะไรบ้างนะ? ที่ทำให้เขาต้องมาทำอาชีพแบบนี้ ทุกคนล้วนแต่หน้าตาดี แล้วทำไม?..หรือความจำเป็นของฐานะทางบ้านที่ขัดสนจริงๆ-หรือต้องการเงินเพื่อความสบาย-หรือกะจะทำครั้งสองครั้งตอนที่มีเหตุจำเป็นจริงๆแล้วไปๆมาๆเคยชินก็เลยยาว-หรือเคยเสียตัวให้กับแฟนหนุ่มแต่สุดท้ายอกหักเสียใจแล้วถ้าเสียตัวแล้วได้ตังค์มันจะเป็นไรไป-หรือใจรัก(มันมีด้วยหรอ!!)..
ผมถามกลับมาที่ตัวเอง.แล้วมันไม่มีวิธีทำมาหากินอื่นๆเลยหรอ!? คิดๆไป แต่มันก็ร่างกายเขาเป็นสิทธิ์ของเขา คนเรามีสิทธิ์ทำตามความคิดของตัวเอง เหมือนเราตอนนี้..แล้วความรักตัวเอง ความรักที่ว่าดีงามอยู่ตรงไหน!? แล้วก็เออ..พ่อแม่อุตส่าเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม คิดให้ดีหน่อยก็ดีมั้ง!!.. โอเค หยุดความคิดไว้ก่อนๆ..
ตรงนั้นมีเวทีคาราโอเกะเล็กๆเผื่อมันจะช่วยสลัดความคิดมากนี้ออกไปได้บ้าง..เลือกเพลงร้องอยู่เพียงคนเดียว “หากคำว่ารักมันร้ายกับเธอมากไป บอกมาได้ไหมให้ฉันช่วยซับน้ำตา ส่งใจช้ำๆของเธอมา ฉันจะรักษามันด้วยรักจริง” ร้องเพลงไปสายตาก็มองผ่านกระจกใสบานใหญ่เข้าไป มองผ่านทีละคนๆ..มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินกลับเข้ามาในตู้กระจกเพราะเพิ่งเสร็จกิจกับลูกค้า แต่สักพักเธอก็ต้องลุกออกไปอีกรอบ เพราะความสวยต้องตาอาเสี่ยรายใหม่ที่เพิ่งเข้ามา(สวยสุดจากบรรดาที่นั่งอยู่ด้วยกันกับเธอ)
..คงถึงเวลาของผมแล้วที่จะจบคำถามต่างๆนาๆด้วยตัวเอง..โอเค เดินเข้าไปเบื้องหน้ากระจก มองจากริมสุด ซ้ายไปขวา บางคนมองสบตาเราเฉยๆทำคล้ายเคยชินไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางคนแววตาออดอ้อน บางคนกำลังปะหน้าด้วยแป้งพับ แล้วคนที่ผมเลือกก็คือ ชี้มือไป..ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่คนที่มีทรวดทรงดีหรือดันขึ้นให้ดูมหึมาแน่นอน อย่าคิดแบบนั้นๆ..แล้วผู้ที่ถูกเลือกก็คือ หญิงสาวที่มีแววตาเหมอลอยไปกับแสงไฟอย่างไร้ความหมาย ไม่ค่อยเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสถานที่..
หลังจากเธอติดต่อรับกุญแจที่เคาน์เตอร์ เราสองคนก็เดินกันไปอย่างเงียบๆโดยไม่มีบทสนทนาใดๆ พอใกล้ถึงจุดหมาย เธอก็ก้าวนำผมเพื่อเปิดประตู..ในห้องสี่เหลี่ยมมีเพียงหมอนกับผ้าห่มผืนเล็กๆบนเตียงนอนสีขาว เธอนั่งลงปลายเตียงพร้อมวางกระเป๋าที่สะพายอยู่ ส่วนผมเดินผ่านเธอไปนั่งที่หัวเตียง เราสบตากัน (บรรยกาศตอนนั้นมาคุมากๆ..อึมครึมๆ..คือไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนั้นมาก่อนอ่ะครับ นึกออกมั้ย?)
นั่งนิ่งกันสักพักผมก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ “ผมต้องถอดเสื้อผ้ามั้ยครับ”พูดออกไปด้วยริมฝีปากสั่นเล็กน้อย..เธอตอบห้วนๆ “แล้วแต่ชอบค่ะ” ทำตัวไม่ถูกอยู่อึดใจหนึ่ง แล้วผมก็ค่อยๆนอนหงายราบกับเตียง ปลายเท้าชี้ไปที่เธอ “ครับ เชิญนวดได้เลยครับ” เธอก้มหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมที่ขาและลำตัวให้ แล้วเธอก็เริ่มนวดบริเวณขาช้าๆ ผมก็เริ่มตั้งคำถาม..
“ทำมานานหรือยังครับ เออ..หมายถึงอยู่ที่นี่มานานหรือยังอ่ะครับ” เธอตอบ “เพิ่งมาค่ะ” “แล้วลูกค้าเยอะมั้ยครับ” “ก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ” “เออ..ส่วนใหญ่คนจะเยอะเวลาไหนครับ” “ถ้าที่นี่ก็..ช่วงเที่ยงกับช่วงบ่ายค่ะ เพราะผู้ชายบางคนมีเวลาและเหตุผลในการแอบมาได้เยอะกว่า” พอเธอพูดจบก็ชะงักมือ!!
“นี่..ตกลงพี่จะไม่เอาหนูเลยหรอค่ะ? หรือลืมเอาถุงยางมา ในกระเป๋าหนูมีนะค่ะ”
“ผมเออ...”
“พี่จะมาเป็นพระเอกหรือเป็นคนดีอะไรตอนนี้ไม่ดีมั้งค่ะ เพราะหนูก็จะเสียเวลาเสียชั่วโมง แล้วหนูก็จะได้แต่ค่านวด แถมเงินยังโดนแม่หักไปครึ่งหนึ่งอีก”(แม่=เจ๊เจ้าของสถานที่) ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง สบตาเธอแล้วพูด..
“เออ..อย่างนี้นะครับ คือ..ผมไม่ได้มีอารมณ์ที่จะมาทำอะไรแบบนี้หรอกครับ เพราะผมเพิ่งจะอกหักมา และถึงไม่อกหัก ผมก็ไม่ใช่คนประเภทนี้ด้วย เอางี้..เรานั่งคุยกันเฉยๆ แล้วเดี๋ยวหมดชั่วโมงนี้ผมจะจ่ายค่าตัวราคาเต็มทั้งหมดให้นะครับ..นะครับ”
เธอสบตาแล้วพยักหน้าตกลง..ผมจึงเริ่มถามคำถามที่ค้างคาใจ ว่าเพราะเหตุผลใดที่ทำให้พวกเธอต้องมาทำงานแบบนี้...
ปล. เซ็กส์!?เป็นได้ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่แล้วแต่บุคคล..ก่อนจะทำอะไรลงไปควรคิดให้ดี!!
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนไปเที่ยว “โสเภณี”
วันนั้น รุ่นพี่ที่ทำงานชวนผมไป ผมก็ตามๆเขาไปด้วยอารมณ์ลอยๆและกึ่งประชดชีวิตรัก..ในค่ำคืนของสถานที่ที่แปลกตาสำหรับผมแห่งนั้น จำได้ว่าผมดื่มเบียร์เพียง1ขวดเพื่อย้อมใจอันชอกช้ำระกำรัก..เวลาขณะเดียวกันนั้นรุ่นพี่คนอื่นๆที่ไปด้วยกันต่างก็เลือกหญิงสาวที่มีหมายเลขติดบนเนินหน้าอกอย่างไม่รีรอ
และก่อนที่พี่คนสุดท้ายจะก้าวเดินออกไป เขาก็ได้ฝากคำทิ้งท้ายกับผมไว้ว่า “...จะไม่ลองหน่อยหรอ ไม่ลองไม่รู้นะ” แล้วก็เหลือผมเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ในมุมมืดนั้น..ชุดโซฟาบริเวณด้านข้างมีเถ้าแก่อ้วนลงพุงเพิ่งเข้ามานั่งสักพัก แล้วก็ลุกออกไป หลังจากเติมแอลกอฮอล์ให้กับร่างกายและพิจารณาดูในตู้กระจกแล้วพบหมายเลขที่ต้องการ..
ส่วนผมยังอยู่ที่เดิมอย่างใช้ความคิด..คิดเข้าไปแทนความคิดความรู้สึกของหญิงสาวเหล่านั้นว่าด้วยเหตุผลอะไรบ้างนะ? ที่ทำให้เขาต้องมาทำอาชีพแบบนี้ ทุกคนล้วนแต่หน้าตาดี แล้วทำไม?..หรือความจำเป็นของฐานะทางบ้านที่ขัดสนจริงๆ-หรือต้องการเงินเพื่อความสบาย-หรือกะจะทำครั้งสองครั้งตอนที่มีเหตุจำเป็นจริงๆแล้วไปๆมาๆเคยชินก็เลยยาว-หรือเคยเสียตัวให้กับแฟนหนุ่มแต่สุดท้ายอกหักเสียใจแล้วถ้าเสียตัวแล้วได้ตังค์มันจะเป็นไรไป-หรือใจรัก(มันมีด้วยหรอ!!)..
ผมถามกลับมาที่ตัวเอง.แล้วมันไม่มีวิธีทำมาหากินอื่นๆเลยหรอ!? คิดๆไป แต่มันก็ร่างกายเขาเป็นสิทธิ์ของเขา คนเรามีสิทธิ์ทำตามความคิดของตัวเอง เหมือนเราตอนนี้..แล้วความรักตัวเอง ความรักที่ว่าดีงามอยู่ตรงไหน!? แล้วก็เออ..พ่อแม่อุตส่าเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม คิดให้ดีหน่อยก็ดีมั้ง!!.. โอเค หยุดความคิดไว้ก่อนๆ..
ตรงนั้นมีเวทีคาราโอเกะเล็กๆเผื่อมันจะช่วยสลัดความคิดมากนี้ออกไปได้บ้าง..เลือกเพลงร้องอยู่เพียงคนเดียว “หากคำว่ารักมันร้ายกับเธอมากไป บอกมาได้ไหมให้ฉันช่วยซับน้ำตา ส่งใจช้ำๆของเธอมา ฉันจะรักษามันด้วยรักจริง” ร้องเพลงไปสายตาก็มองผ่านกระจกใสบานใหญ่เข้าไป มองผ่านทีละคนๆ..มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินกลับเข้ามาในตู้กระจกเพราะเพิ่งเสร็จกิจกับลูกค้า แต่สักพักเธอก็ต้องลุกออกไปอีกรอบ เพราะความสวยต้องตาอาเสี่ยรายใหม่ที่เพิ่งเข้ามา(สวยสุดจากบรรดาที่นั่งอยู่ด้วยกันกับเธอ)
..คงถึงเวลาของผมแล้วที่จะจบคำถามต่างๆนาๆด้วยตัวเอง..โอเค เดินเข้าไปเบื้องหน้ากระจก มองจากริมสุด ซ้ายไปขวา บางคนมองสบตาเราเฉยๆทำคล้ายเคยชินไม่มีอะไรเกิดขึ้น บางคนแววตาออดอ้อน บางคนกำลังปะหน้าด้วยแป้งพับ แล้วคนที่ผมเลือกก็คือ ชี้มือไป..ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่คนที่มีทรวดทรงดีหรือดันขึ้นให้ดูมหึมาแน่นอน อย่าคิดแบบนั้นๆ..แล้วผู้ที่ถูกเลือกก็คือ หญิงสาวที่มีแววตาเหมอลอยไปกับแสงไฟอย่างไร้ความหมาย ไม่ค่อยเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสถานที่..
หลังจากเธอติดต่อรับกุญแจที่เคาน์เตอร์ เราสองคนก็เดินกันไปอย่างเงียบๆโดยไม่มีบทสนทนาใดๆ พอใกล้ถึงจุดหมาย เธอก็ก้าวนำผมเพื่อเปิดประตู..ในห้องสี่เหลี่ยมมีเพียงหมอนกับผ้าห่มผืนเล็กๆบนเตียงนอนสีขาว เธอนั่งลงปลายเตียงพร้อมวางกระเป๋าที่สะพายอยู่ ส่วนผมเดินผ่านเธอไปนั่งที่หัวเตียง เราสบตากัน (บรรยกาศตอนนั้นมาคุมากๆ..อึมครึมๆ..คือไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนั้นมาก่อนอ่ะครับ นึกออกมั้ย?)
นั่งนิ่งกันสักพักผมก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ “ผมต้องถอดเสื้อผ้ามั้ยครับ”พูดออกไปด้วยริมฝีปากสั่นเล็กน้อย..เธอตอบห้วนๆ “แล้วแต่ชอบค่ะ” ทำตัวไม่ถูกอยู่อึดใจหนึ่ง แล้วผมก็ค่อยๆนอนหงายราบกับเตียง ปลายเท้าชี้ไปที่เธอ “ครับ เชิญนวดได้เลยครับ” เธอก้มหยิบผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมที่ขาและลำตัวให้ แล้วเธอก็เริ่มนวดบริเวณขาช้าๆ ผมก็เริ่มตั้งคำถาม..
“ทำมานานหรือยังครับ เออ..หมายถึงอยู่ที่นี่มานานหรือยังอ่ะครับ” เธอตอบ “เพิ่งมาค่ะ” “แล้วลูกค้าเยอะมั้ยครับ” “ก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ” “เออ..ส่วนใหญ่คนจะเยอะเวลาไหนครับ” “ถ้าที่นี่ก็..ช่วงเที่ยงกับช่วงบ่ายค่ะ เพราะผู้ชายบางคนมีเวลาและเหตุผลในการแอบมาได้เยอะกว่า” พอเธอพูดจบก็ชะงักมือ!!
“นี่..ตกลงพี่จะไม่เอาหนูเลยหรอค่ะ? หรือลืมเอาถุงยางมา ในกระเป๋าหนูมีนะค่ะ”
“ผมเออ...”
“พี่จะมาเป็นพระเอกหรือเป็นคนดีอะไรตอนนี้ไม่ดีมั้งค่ะ เพราะหนูก็จะเสียเวลาเสียชั่วโมง แล้วหนูก็จะได้แต่ค่านวด แถมเงินยังโดนแม่หักไปครึ่งหนึ่งอีก”(แม่=เจ๊เจ้าของสถานที่) ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง สบตาเธอแล้วพูด..
“เออ..อย่างนี้นะครับ คือ..ผมไม่ได้มีอารมณ์ที่จะมาทำอะไรแบบนี้หรอกครับ เพราะผมเพิ่งจะอกหักมา และถึงไม่อกหัก ผมก็ไม่ใช่คนประเภทนี้ด้วย เอางี้..เรานั่งคุยกันเฉยๆ แล้วเดี๋ยวหมดชั่วโมงนี้ผมจะจ่ายค่าตัวราคาเต็มทั้งหมดให้นะครับ..นะครับ”
เธอสบตาแล้วพยักหน้าตกลง..ผมจึงเริ่มถามคำถามที่ค้างคาใจ ว่าเพราะเหตุผลใดที่ทำให้พวกเธอต้องมาทำงานแบบนี้...
ปล. เซ็กส์!?เป็นได้ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่แล้วแต่บุคคล..ก่อนจะทำอะไรลงไปควรคิดให้ดี!!