อยู่อังกฤษค่ะ คุณภาพชีวิตคนที่นี่ดีกว่า แต่ด้วยความที่อะไรๆ มันดีอยู่แล้ว ชีวิตไม่ต้องขวนขวายอะไรมากก็อยู่ได้
ทำให้เด็กอังกฤษหลายคนไม่ค่อยมีความทะเยอทะยานเนื่องจากไม่จำเป็น
จบจากโรงเรียนอายุ 16 ก็สามารถทำงานได้เลยจริง แต่ตัวเลือกมีน้อยและรายได้ไม่มากแค่อยู่ได้ไม่อด
หลายๆ คนจึงเลือกทางเดินชีวิตที่ง่ายๆ สบายๆ ไม่คิดมาก เริ่มต้นทำงานแบบไหนก็ทำแบบนั้นไปตลอด
ชีวิตของคนอังกฤษมันง่ายกว่ามากค่ะ ในขณะเดียวกันสำหรับคนที่ขวนขวายมากหน่อย จบจากโรงเรียนก็เข้าระบบสามัญต่อ
เข้ามหาลัย จบมาทำงาน กลุ่มนี้ก็จะคล้ายคนไทยค่ะที่มองว่าจบดีกรีมาจะส่งผลดีกว่าในอนาคตการทำงานและชีวิตที่ดีขึ้น
หรือเข้าเรียนสายอาชีพ พวกเสริมสวย ทำเล็บ วิศวะ ช่างไม้ ฯลฯ แล้วทำงานควบคู่ไปด้วยก็เป็นตัวเลือกที่ได้รับความนิยมเหมือนกัน
รายได้จากความรู้พวกนี้ต่อยอดให้ทำรายได้ที่สูงขึ้น ต่างจากที่เมืองไทย
ที่เค้าดูชิวกว่าคนไทย เป็นเพราะค่าเงินส่วนหนึ่งค่ะ รวมไปถึงคุณภาพชีวิตที่ได้มาตรฐาน รักษาพยาบาลฟรี เรียนฟรี ฯลฯ
ทำให้มันยากมากๆ ที่คนๆ นึงจะตกระกำลำบากถึงขั้นขาดแคลนปัจจัย4 เพราะเหมือนมีรัฐเป็นผู้ปกครองคอยอุ้มไว้เสมอถ้าล้ม
ในขณะที่ประเทศไทยประชาชนเกิดและเติบโตมาในสถานการณ์ที่กดดันให้ดูแลตัวเอง มีความทะเยอทะยาน ถีบตัวเอง
ถ้าล้มต้องลุกเอง โอกาสที่จะล้มแล้วลุกไม่ไหวอีกเลยมันมากกว่าประเทศอย่างอังกฤษ

ด้วยระบบสวัสดิการต่างๆ จากภาครัฐ ลูกสาวของเพื่อนพ่อเราคนนึง ทั้งชีวิตไม่เคยทำงาน มีลูกสามคน อยู่บ้านที่รัฐจัดให้
ใช้เงินที่รัฐส่งให้กินอยู่ 4 คนอย่างสบาย ไปพักผ่อนต่างประเทศปีละ 2 ครั้ง โดยแยกกันอยู่กับแฟน ไม่แต่งงาน เพื่อเคลมว่าไม่มีรายได้