กระทู้แรกนะค่ะ ผิดพลาดขออภัยนะค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาเกือบ 2 ปีค่ะ เราเรียน แฟนเราทำงาน
เรื่องมันเริ่มจาก สิ้นปีนี้ 'โบนัส' แฟนเราจะออกคะ ก่อนโบนัสจะออกเราก็เคยพูดๆกับแฟนไว้ว่าจะไปเที่ยวทะเลน้า อยากซื้อไมโครเวฟเข้าห้อง อยากได้เตาปิ้งมาไว้ที่ห้อง(เราอยู่ด้วยกัน) แล้วพอคุยไปคุยมาเราก็มีของที่อยากได้เลยลองขอดู เราขอทองครึ่งสลึงแต่แฟนเราบอกว่าถ้าสมมุติโบนัสออกแค่ 50,000 ละ? ค่าใช้จ่ายเขาเยอะมากไม่มีเหลือพอมาซื้อให้เราหรอก เราก็โอเค เข้าใจแต่ก็มีบ่นน้อยใจบ้าง เรื่องก็ผ่านไปคะ
ค่าใช้จ่ายทุกเดือนที่เขามี (เงินเดือนประมาณ 2x,xxx)
1.ค่างวดรถ 8,000
2.ค่าเช่าห้อง 1,000 (อาศัยตึกญาติเขาเลยคิดถูก)
3.ค่าโทรศัพท์ 2,xxx (สองคนรวมกัน)
4.ค่าใช้จ่ายประจำวันของเขา 100x30 = 3,000
5.ซื้อของใช้เข้าห้องเดือนละ 2,000
ถ้าโบนัสออกรวมเงินเดือนแล้วคิดแบบเผื่อใจประมาณ 50,000 บาท
ฐานะครอบครัวแฟนเรามีหนี้สินค่ะ พ่อทำงานบ้างไม่ทำบ้างติดเหล้าคะ แม่ไม่ได้ทำงานค่ะอาศัยกินมรดกเก่า น้องสาวเรียนผู้ช่วยพยาบาลแบบ 2 ปีจบ(เอกชน) ทุกครึ่งปี,สิ้นปี ที่โบนัสออก แฟนเราจะทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีส่งเงินไปโปะหนี้ 10,000-30,000 ถ้าสิ้นปีนี้ออกแค่ 50,000 เท่ากับว่าจะไม่เหลือเงินมาใช้อะไรสิ้นเปลืองได้เลย
แต่!!
น้องสาวเขาพึ่งโทรมาขอ 'iPhone 4s-5' รุ่นไหนก็ได้ เขาก็ตอบตกลงไปค่ะ (ตอนโบนัสกลางปีก็ขอมอ'ไซค์') เราก็เลยน้อยใจค่ะ เราอยู่กับเขาแบบอฟร์ๆ เขาซื้อเสื้อให้เรา เราซื้อกางเกงให้เขา เขาซื้อรองเท้าให้เรา เราซื้อรองเท้าให้เขา ผลัดกันซื้อให้กันและกัน ไม่มีใครเอาเปรียบใคร เราซักผ้า ล้างจาน ถ้าเขาช็อตก็เอากงินเราไปก่อน บางทีก็ไม่ได้เอาคืน เพราะเห็นว่าเป็นแฟนกัน
สิ่งที่เราขอเขามันประมาณสามพันกว่าบาท เขาไม่ซื้อให้เรา เราก็เลยน้อยใจ ว่าทำไมเราต้องมาอดทนหลังคดหลังแข็งซักผ้า ล้างจาน รีดเสื้อผ้าให้ สู้เราอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลยไม่ดีกว่าหรอ?
เราคิดแบบนี้เห็นแก่ได้ใช่ไหมค่ะ ขี้น้อยใจไปใช่ไหมค่ะ เราไม่มีเหตุผลใช่ไหมค่ะ? เราจะได้ปรับนิสัยแบบนี้
นิสัยแบบนี้งี่เง่าไปใช่ไหม? ขี้น้อยใจไปใช่ไหม? ไม่มีเหตุผลใช่ไหมค่ะ?
เรากับแฟนคบกันมาเกือบ 2 ปีค่ะ เราเรียน แฟนเราทำงาน
เรื่องมันเริ่มจาก สิ้นปีนี้ 'โบนัส' แฟนเราจะออกคะ ก่อนโบนัสจะออกเราก็เคยพูดๆกับแฟนไว้ว่าจะไปเที่ยวทะเลน้า อยากซื้อไมโครเวฟเข้าห้อง อยากได้เตาปิ้งมาไว้ที่ห้อง(เราอยู่ด้วยกัน) แล้วพอคุยไปคุยมาเราก็มีของที่อยากได้เลยลองขอดู เราขอทองครึ่งสลึงแต่แฟนเราบอกว่าถ้าสมมุติโบนัสออกแค่ 50,000 ละ? ค่าใช้จ่ายเขาเยอะมากไม่มีเหลือพอมาซื้อให้เราหรอก เราก็โอเค เข้าใจแต่ก็มีบ่นน้อยใจบ้าง เรื่องก็ผ่านไปคะ
ค่าใช้จ่ายทุกเดือนที่เขามี (เงินเดือนประมาณ 2x,xxx)
1.ค่างวดรถ 8,000
2.ค่าเช่าห้อง 1,000 (อาศัยตึกญาติเขาเลยคิดถูก)
3.ค่าโทรศัพท์ 2,xxx (สองคนรวมกัน)
4.ค่าใช้จ่ายประจำวันของเขา 100x30 = 3,000
5.ซื้อของใช้เข้าห้องเดือนละ 2,000
ถ้าโบนัสออกรวมเงินเดือนแล้วคิดแบบเผื่อใจประมาณ 50,000 บาท
ฐานะครอบครัวแฟนเรามีหนี้สินค่ะ พ่อทำงานบ้างไม่ทำบ้างติดเหล้าคะ แม่ไม่ได้ทำงานค่ะอาศัยกินมรดกเก่า น้องสาวเรียนผู้ช่วยพยาบาลแบบ 2 ปีจบ(เอกชน) ทุกครึ่งปี,สิ้นปี ที่โบนัสออก แฟนเราจะทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีส่งเงินไปโปะหนี้ 10,000-30,000 ถ้าสิ้นปีนี้ออกแค่ 50,000 เท่ากับว่าจะไม่เหลือเงินมาใช้อะไรสิ้นเปลืองได้เลย
แต่!!
น้องสาวเขาพึ่งโทรมาขอ 'iPhone 4s-5' รุ่นไหนก็ได้ เขาก็ตอบตกลงไปค่ะ (ตอนโบนัสกลางปีก็ขอมอ'ไซค์') เราก็เลยน้อยใจค่ะ เราอยู่กับเขาแบบอฟร์ๆ เขาซื้อเสื้อให้เรา เราซื้อกางเกงให้เขา เขาซื้อรองเท้าให้เรา เราซื้อรองเท้าให้เขา ผลัดกันซื้อให้กันและกัน ไม่มีใครเอาเปรียบใคร เราซักผ้า ล้างจาน ถ้าเขาช็อตก็เอากงินเราไปก่อน บางทีก็ไม่ได้เอาคืน เพราะเห็นว่าเป็นแฟนกัน
สิ่งที่เราขอเขามันประมาณสามพันกว่าบาท เขาไม่ซื้อให้เรา เราก็เลยน้อยใจ ว่าทำไมเราต้องมาอดทนหลังคดหลังแข็งซักผ้า ล้างจาน รีดเสื้อผ้าให้ สู้เราอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลยไม่ดีกว่าหรอ?
เราคิดแบบนี้เห็นแก่ได้ใช่ไหมค่ะ ขี้น้อยใจไปใช่ไหมค่ะ เราไม่มีเหตุผลใช่ไหมค่ะ? เราจะได้ปรับนิสัยแบบนี้