วันนี้เราไปเดินห้างแฟชั่นฯคะ
เห็นเสื้อผ้าลดราคา
ทำธุระเสรจกลับมา
แล้วเลือกเสื้อคลุมที่คละแบบกันลดราคา
ดิฉันมองผ่านๆรอบแรก
เลือกสีที่ชอบแล้วหยิบมาดู
จะบอกว่าคนแน่นมาก
จนยามต้องม่คอยบอกว่าให้ระวัง
เพราะได้เกิดเหตุโจรล้วงกระเป๋า
ดิฉันปิ๊งเสื้อคลุมตัวนึงสีแดงลายคิตตี้มั้ง
มองอยู่นาน ดูการเย็บ ยี่ห้อ ดูไซส์
แล้วหางตาก็พลันเหนคนข้างกำลังจ้องเสื้อที่เราดูอยู่
แล้วเราก็แขวนไว้ กะว่าดูตัวอื่นก่อนค่อยเปรียบเทียบ
แล้วเปนดังคาดค่ะ
ป้าหรือยายนี่แหละ
หยิบเสื้อตัวนั้นมาดูต่อ
ป้าหิ้วเสื้อคลุมอยู่สี่ห้าตัวแล้ว คิดว่าคงซื้อไปแจกหลานหรือเอาไปขาย
อื้ม ช่างเหอะ
เพราะยังมีเสื้อสวยๆหลายตัว
ดิฉันเลือกต่อไป ป้ากลับมาอีกแล้ว
ดิฉันยังไม่เจอเสื้อ แล้วดิฉันเลือกต่อไปจนได้เสื้อที่ชอบสีพื้นชมพู ยี่ห้อดี เนื้อผ้าดี ตัดเย็บดี
คราวนี้ดิฉันหิ้วไปด้วย
ไปเลือกราวอื่นต่อ
ไปเสื้อจากราวอื่นมาอีกสองตัว
คราวนี้ลังเลเรื่องเสื้อคลุม
กลับมาดูสีโอรส เปรียบเทียบอีกที
ทันใดนั้น ป้าคนเดิม วิ่งตู่มา ยืนข้างดิฉัน คงหวังว่าดิฉันจะยอมวางเสื้อสีชมพู
เสื้อใจด้วยไม่วางค่ะ แล้วไปจ่ายตัง

เราไม่เข้าใจป้าเลย ทำไมต้องคอยจ้องเสื้อที่คนเลือกไว้แล้ว
ดิฉันเชื่อว่านางไม่ได้ใส่เอง เพราะซื้อหลายตัว
มันทำให้เรารู้สึกว่าต้องแย่ง
ทั้งที่เราไม่อยากแย่ง
ป้ามาเลือกอยู่ก่อน มาเมื่อไรก็ไม่รู้ เลือกกี่รอบแล้วไม่รู้
พอเด็กเลือกตัวไหนแล้วทำท่าจ้อง
วางเมื่อไรเสรจป้า

หรือเราจะคิดมากไปเองคะ
ใครเคยเจอคล้ายๆเราบ้าง
ขอบ่นค่ะ แอบรำคาญนิดๆ