กว่า 3 เดือนที่ร้างห่างหายไปจาก รดน.  อย่าว่าแต่ตั้งกระทู้เลย  เฉียดมาอ่านยังน้อยครั้ง  วันนี้เบื่อและเซ็งที่สุดกับหน้าไอ้เหล่
เลยหันกลับมาบ้านเก่าอีกที  นึกครึ้มๆอยากตั้งสักกระทู้  ดูสิว่าคนคุ้นเคยจะยังพอมีเหลือบ้างไหม  แต่ถึงมีคงยากที่จะจำกันได้ เพราะ
พี่ๆ  เพื่อนๆ  น้องๆ พากันเปลี่ยนล็อคอินกันเป็นแถวๆ  หันไปเป็นอาจารย์ใบ้หวยกันซะหลายคน   ไม่เว้นแม้แต่ท่านทวด ไอดอลของผม
งวดนี้ผมซื้อแน่ท่านทวด เลขท้าย3ตัวของท่านน่ะ

    อันเรื่องราวของข้าพเจ้าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง   ผมได้มีโอกาสไปประชุมที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ซึ่งอุดมสมบูรณ์
ไปด้วยสลิ่มน้อยใหญ่  วันแรกของการสัมนา  ตอนเย็นมีงานเลี้ยง  ก็มีป้าสลิ่มท่านหนึ่งทำงานที่นั่นแหล่ะ  สวมสายรัดข้อมือสีธงชาติอัน
เบ้อเริ่มที่ข้อมือขวา   ประกาศตัวโจ่งแจ้งว่า ข้านี่แหล่ะสลิ่มของแท้และดั้งเดิม  บรรดาจนท.เล็กๆ อายุเยาว์เริ่มล่อกแล่กกันเป็นแถว  เพราะ
ว่าคนที่มามันหลากหลาย  ไม่รู้ใครเป็นใคร  คงกังวลว่างานจะกร่อย    ป้าแกเดินขายเสื้อเหลือง  แล้วแอบอ้างว่าใครใส่เสื้อตัวนี้จะได้รับส่วนลด
ครึ่งหนึ่ง เวลาใช้บริการจากหน่วยงานนี้  ผมรีบทานข้าวแล้วชวนบัดดี้กลับห้องพักทันที เพราะรู้สึกไม่อร่อยแล้ว  หลังจากนั้นก็ไม่ได้รับรู้เรื่องราว
ใดๆเกี่ยวกับป้าแกอีกเลย

   จนกระทั่งเมื่อวาน  วันสุดท้ายของการสัมนา  ผมตื่นแต่เช้า  ออกมาทานข้าว  เห็นป้าแกมานั่งอยู่ก่อนแล้ว   สายรัดข้อมือหายไป  แกมาถึงแก
ก็นั่งด่า จนท.เด็กๆที่จัดงานทุกคน  แกอ้างว่าพวกนี้เสียแรงที่คราวลูก คราวหลาน  แต่ส่ง จทน. รปภ.มาไล่แกออกจากงานเลี้ยง  พร่ำด่าสารพัด
อ้างว่าเป็นเมียเสธ  สนิทกับรองผู้ว่า  จะจัดการพวกนี้ให้หมด  แกอ้างถึงบุญคุณของแกที่มีต่อหน่วยงานนี้  อ้างถึงบุคคลใหญ่โต  อ้างถึง ทหาร
3 เหล่าที่กำลังจะมาสัมนา  แกจะสั่งให้จัดการทุกคนที่บังอาจทำกับแก  ทั้งๆที่แกไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับงานสัมนา แกยังอุตส่าห์ให้เกียรติมาร่วม
งาน  มาอาศัยกินฟรี 3 มื้อต่อวันเท่านั้น 3 วันก็ 8 มื้อเอง  เด็กรุ่นลูกมีสิทธิ์อะไรมาไล่แก  โวยวายอยู่พักหนึ่ง แกก็หายไป  ไม่รู้ไปไหน  เฮ้อ สลื่ม
ป้าเอ้ย  เมื่อไหร่จะสำนึกวะเนี่ย