เมื่อวาน (9/11/57) พาลูก ๆ ไป ห้างแฟชั่น ลูกชายวัย 9 ขวบ เดินผ่านหน้าร้าน หนังสือ ชื่อ ขึ้นต้นด้วย ภาษาอังกฤษลำดับที่ 3 ลูกบอกว่าอยากได้หนังสือ จึงเดิน้ข้าไปเค้าก็เลือกหนังสือสักพัก แล้วหยิบมา เราก็ดูที่สันปก โอเค 180 จึงให้เงินไป 200 บาท แล้วบอก ให้ไปจ่ายเงิน เราก็เดินมารอ อยู่ข้างนอก กับ คุณแม่เค้า ที่ รออยู่หน้าร้านอยู่แล้ว ยืนรออยู่สักพัก ลูกชายก็เดินออกมาพร้อมหน้าตา ซึม ๆ แล้วบอกกับเราว่า "หนูยืนรออยู่ตั้งนาน ไม่เห็นเค้าทอนเงินให้เลย" เราก็อ้าว เค้าลืมหรือปล่าว แม่เค้าก็เลยเดินเข้าไป พร้อมพูดว่า น้อง เงินทอนหล่ะคะ พนักงานคนนึงก็พูดกับเพื่อนว่า เปิดเก๊ะให้หน่อยสิ แล้วก็หยิบเงินทอนมาให้ 20 บาท เรื่องมันก็จบตรงนี้
แต่ ความรู้สึก คือ นี่คุณไม่ได้ลืมทอนให้เด็กนี่ พอเรามาทวง คุณ ก็ประมาณว่ารู้ตัว รีบทอนเงินให้ ไม่มีสอบถามสักคำ ว่าซื้อหนังสืออะไรไป (ใบเสร็จไม่ได้ให้เด็กมาแต่แรก) ไม่มีการขอโทษใด ๆ เช่น ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ลืม หรืออะไรก็แล้วแต่ มันแสดงว่า คุณตั้งใจโกงเด็กที่มาซื้อหนังสือเพียงลำพัง ตัวเราก็ไม่เคยสอนลูกด้วยว่าให้ทวงเงินทอน เพราะเราไม่ได้คิดว่า จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้
เราไม่มีใบเสร็จ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้ทวง
แต่ที่เราเล่ามาเป็นเรื่องจริง เราอาจคิดไปเอง เค้าอาจไม่ได้เป็นแบบนั้น
มันเป็นบทเรียนของเราคงต้องสอนลูกให้ทวงเงินทอน อย่าเกรงใจ
ฝากเตือนทุกท่านด้วย
เสียความรู้สึกกับ พนักงานของร้านหนังสือ ชื่อ.....
แต่ ความรู้สึก คือ นี่คุณไม่ได้ลืมทอนให้เด็กนี่ พอเรามาทวง คุณ ก็ประมาณว่ารู้ตัว รีบทอนเงินให้ ไม่มีสอบถามสักคำ ว่าซื้อหนังสืออะไรไป (ใบเสร็จไม่ได้ให้เด็กมาแต่แรก) ไม่มีการขอโทษใด ๆ เช่น ขอโทษค่ะ เมื่อกี้ลืม หรืออะไรก็แล้วแต่ มันแสดงว่า คุณตั้งใจโกงเด็กที่มาซื้อหนังสือเพียงลำพัง ตัวเราก็ไม่เคยสอนลูกด้วยว่าให้ทวงเงินทอน เพราะเราไม่ได้คิดว่า จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้
เราไม่มีใบเสร็จ เพราะตอนนั้นเราก็ไม่ได้ทวง
แต่ที่เราเล่ามาเป็นเรื่องจริง เราอาจคิดไปเอง เค้าอาจไม่ได้เป็นแบบนั้น
มันเป็นบทเรียนของเราคงต้องสอนลูกให้ทวงเงินทอน อย่าเกรงใจ
ฝากเตือนทุกท่านด้วย